کتاب دنیای فانی

کتاب دنیای فانی مجموعه یادداشت‌ها و مقالاتی است که محمدمهدی مهدیان در باب مسائل مختلف زندگی انسانی و باورهای او نوشته است. 

در کتاب دنیای فانی با عقاید و دیدگاه‌های نویسنده درباره مسائل مختلفی از جمله خداوند، ثروت و فقر، عشق و هوس، دوست و دشمن، مرگ، قضاوت، گذشته، حال و آینده آشنا می‌شویم. او در این کتاب با بهره جستن از قرآن کریم و همچنین آثار و سخنان بزرگان اسلام، مطالبی را به رشته تحریر درآورده است که جنبه آموزشی دارد و به این مسائل و موضوعات از زوایای مختلف، می‌نگرند.

کتاب دنیای فانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر دوست دارید، مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و مقالاتی را بخوانید که درباره مسائل مختلف زندگی صحبت می‌کنند، کتاب دنیای فانی، گزینه مناسبی برای شما است. 

بخشی از کتاب دنیای فانی

این جهان فانی است. همه چیز در زندگی موقتی و گذرا است. سؤال اینجاست که چرا نباید شاد باشیم و از آن لذت ببریم و مشکلات را واردش کنیم و خود را درگیر این مسائل کنیم؟ هر وقت باران می‌بارد مدتی بعد بند خواهد آمد. هر زمانی به شما زخمی وارد شود بالاخره خوب می‌شود. بعد از تاریکی روشنایی است. هر روز طلوع خورشید می‌خواهد این مسئله را به شما بگوید اما معمولاً یادتان می‌رود. پس اگر اوضاع خوب است از آن لذت ببرید چون همیشگی نیست و اگر شرایط آن طور که شما می‌خواهید نیست آن هم همیشه نمی‌ماند. تنها کافی است به خداوند توکل داشته باشید. 

فکر می‌کنید بدترین چیز این است که بمیرید؟ این بدترین چیز نیست. بدترین چیز این است که در زمان زنده بودن ذره ذره بمیرید. 

بخش اول: خداوند 

بزرگترین سؤال بشریت که گاهاً دغدغه‌ای برای او است؛ این است که خداوند کیست یا اصلاً خدا چیست؟ آیا اصلاً خدایی وجود دارد؟ یا اینکه وجود او لازم است؟ نمی‌توان قاطعانه جوابی به این سؤالات داد اما می‌شود بر اساس شواهد به نتیجه‌ای رسید. همه ما انسان‌ها تنها در مشکلاتمان به یاد خداوند می‌افتیم اما باید به این نکته توجه کنیم که او همیشه حواسش به ما است و شاهد و ناظر همه چیز در هرلحظه و هر آن است. اغلب اتفاقات خوب را نتیجه تلاش و پشتکار خود می‌دانیم اما تنها کافی است اتفاقی ناگوار و خلاف علایق ما رخ دهد این دقیقاً زمانی است که فقط و فقط خدا را مقصر می‌دانیم و با خود تکرار می‌کنیم خدا به ما نظری ندارد غافل از آنکه او همچون مادری مهربان است که اگر بارها و بارها بر ما سخت بگیرد باز هم از دریچه لطف و مهربانی اش است نه نفرت چراکه عشق خداوند به انسان غیرقابل تصور است. 

فقط پروردگار است که باقی می‌ماند و بقیه اجسام فانی‌اند و نابود می‌شوند. هر چیزی عمری دارد و روزی نابود می‌شود عمر یک جسم بیشتر و دیگری کمتر. مثلاً حیات انسان و بقیه موجودات از حیوانات تا گیاهان. عشق و مواد غذایی و ... چه بسا زمانی دل به اجسام فانی بسته و از یاد معبود خود غافل می‌شویم بی خبر از آنکه همه چیز از بین خواهد رفت و تنها خدا است که باقی می‌ماند. جالب اینجاست که با او همچون انسان برخورد می‌کنیم. از قهر و آشتی با او و لج بازی و تعیین قوانین برایش؛ اما این خداوند است که از روی لطف برایمان مسیری را تعیین کرده تا با پیروی از آن ها به رستگاری دست یابیم و حتی اگر بارها و بارها از چارچوب قوانینش خارج شویم همواره به ما توجه کرده و از ما به آسانی به خاطر کارهای اشتباهمان می‌گذرد.