کتاب وقتی مربی‌ات خدا باشد

زهرا یاراحمدی در کتاب وقتی مربی‌ات خدا باشد، اصول تربیتی داستان حضرت آدم علیه‌السلام در قرآن را تشریح کرده است.

درباره کتاب وقتی مربی‌ات خدا باشد

تربیت صحیح یکی از مهم ترین اصل در شکل گیری مناسب شاکله و شخصیت فرزندان است که با تربیت صحیح والدین فرزندان را به سمت و سوی و هدف مطلوب سوق خواهند داد. چنانچه در این مورد آیات بسیاری در قرآن آمده است و خداوند مفصلا در داستان های قرآنی بدان پرداخته است. خداوند بهترین مربی در تربیت است پس بهترین شیوه تربیتی استفاده از آیات قرآنی در حوزه تربیت می باشد. الگوی انسان در سبک و سیاق زندگی، انبیاء و اولیاء اطهار علیهم السلام هستند.

نویسنده در این نوشتار به ۸ اصل تربیتی- قرآنی در داستان زندگی حضرت آدم علیه السلام نخستین پیامبر خدا پرداخته است و براساس آیات قرآنی در زندگی اولین نبی، این ۸ اصل تربیتی را به صورت قرآنی-روایی و بهره گیری از دیدگاه‌های روانشناسان بررسی گردیده است. همچنین اصول تربیتی دیگر در جلدهای بعد این مجموعه، با داستان زندگی انبیاء دیگر بررسی خواهد شد.

خواندن کتاب وقتی مربی‌ات خدا باشد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به کتاب‌های تربیتی و اخلاق اسلامی

بخشی از کتاب وقتی مربی‌ات خدا باشد

ما سه نوع عبادت داریم: عبادت بدنی، مثل نماز خواندن و روزه گرفتن؛ عبادت مالی مثل زکات و خمس دادن و به طور کلی انفاق ها و عبادت فکری که نامش، تفکر است و تفکر، برترین نوع عبادت هاست. اینکه می گویند: «یک ساعت تفکر، بهتر از عبادت یک سال یا هفت سال یا هفتاد سال است»، معلوم می شود که ارزش تفکر، از آن عبادت های دیگر خیلی بیشتر است. درباره ابوذر نیز روایت است که: «کانَ اَکثَرُ عِبادَةِ اَبی ذَرٍّ التَّفَکر؛ بیشترین عبادت ابوذر، فکر کردن بود.» فکر کردن، به انسان، روشنایی می دهد و عبادت بی تفکر، ممکن است به صورت یک کار لغو و بیهوده درآید، ولی اینکه انسان در چه چیزی تفکر کند، ما تفکر را محدود نمی کنیم. انسان می تواند از جمله در عالم خلقت تفکر کند. اگر انسان در کار عالم و در نظام های عالم و در دقایق مخلوقات، تأمل و دقت کند و هدفش از این تأمل و دقت و کشف رازهای عالم، این باشد که به حقیقت، بیشتر راه یابد و خدا را بیشتر بشناسد، این امر، هم علم است و هم عبادت. قسم دیگر تفکر که در خود قرآن مجید به آنها توجه شده است، تفکر در تاریخ است و تفکر در سرنوشت و سرگذشت اقوام و ملل گذشته. خداوند در قرآن کریم می فرماید: «فَاقصُصِ القَصَصَ لَعَلَّهُم یَتَفَکَّرُونَ؛ قصه ها (ی گذشتگان) را نقل کن، باشد که تفکر کنند.» این هم، نوعی تفکر است که باز از نظر اسلام، عبادت است.

تفکر انسان درباره خود، نوع دیگر تفکر است؛ یعنی انسان درباره کارهای خودش تفکر کند، درباره اینکه چه گونه تصمیم بگیرد و چه گونه کار بکند و اینکه حالت یک خس و خاشاک را پیدا نکند که در سیلی افتاده باشد و هر جا سیل می رود، او هم برود. برای اینکه انسان بر سرنوشت خود و نیز بر جامعه خود مسلط باشد ـ لااقل در این حد که صد در صد تسلیم اوضاع و احوالی که بر او احاطه کرده است، نباشد ـ شرط اساسی آن، تفکر است.