تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب دولت نهم و رژیم صهیونیستی

نویسنده:مهدی فردادپور

انتشارات:انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی

دسته‌بندی:

امتیاز:بدون نظر

معرفی کتاب دولت نهم و رژیم صهیونیستی

دولت نهم و رژیم صهیونیستی نوشته مهدی فردادپور کتابی است که واقعیاتی را درباره سوگیری دولت نهم در برابر رژیم صهیونیستی آشکار می‌کند.

درباره کتاب دولت نهم و رژیم صهیونیستی

سمت‌گیری سیاست خارجی دولت‌های هفتم و هشتم مبتنی بر سیاست تنش‌زدایی و گفتگو بود، لذا تلاش می‌شد در صحنهٔ روابط بین‌الملل و دیپلماسی رسمی سخنان تحریک‌آمیز و انقلابی کمتر تکرار شود تا جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور عادی در صحنهٔ روابط بین‌الملل پذیرفته شود. در چنین شرایطی دولت نهم به قدرت رسید. این دولت سمت‌گیری سیاست خارجی خود را براساس عدالت‌خواهی و مبارزه با استکبار و ظلم قرار داده بود که از اصول سیاست خارجی حضرت امام خمینی (ره) هم به شمار می‌رفت. در کانون این مبارزه رژیم صهیونیستی قرار داشت. دولت نهم رژیم اشغالگر قدس را آماج حملات تند خود قرار داد و هولوکاست را که به عنوان یک حادثه مقدس شمرده می‌شد، به چالش کشید. این سمت‌گیری موجب شد تا دکتر احمدی‌نژاد در کنار سیدحسن نصرالله به عنوان یکی از مردان محبوب منطقه نزد ملل مسلمان به حساب آید.

در کتاب دولت نهم و رژیم صهیونیستی تحولات سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به رژیم اشغالگر قدس و راهبردهای سیاست خارجی دولت نهم و نیز سیاست‌های منطقه‌ای رژیم صهیونیستی بعد از روی کار آمدن دولت نهم مورد بررسی قرار گرفته است.

خواندن کتاب دولت نهم و رژیم صهیونیستی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

علاقه‌مدان به موضوعات سیایس و بین‌المملی را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب دولت نهم و رژیم صهیونیستی

سیاست خارجی ایران در دههٔ اول انقلاب بر مبنای این اعتقادات عمل می‌کرد، هرچند که با فراز و فرودهایی نیز همراه بود. به عنوان مثال امیرمحمد حاجی‌یوسفی سیاست خارجی ایران را در دههٔ اول انقلاب اسلامی "برمبنای تقابل‌گرایی/ مطلوبیت‌محوری" و "تقابل‌گرایی/ محدودیت‌محوری" تحلیل می‌کند. وی معتقد است که "از زمان تاسیس جمهوری اسلامی ایران تا شروع جنگ تحمیلی که دورهٔ زمانی (۱۳۶۰-۱۳۵۷) را شامل می‌شود، می‌توان گفت سیاست خارجی ایران به‌عنوان یک دولت برمبنای سمت‌گیری تقابل‌گرایی/مطلوبیت‌محوری قرار داشته است. در این دوره سیاست صدور انقلاب به‌ویژه مخالفت با موجودیت اسرائیل و حمایت از قضیهٔ فلسطین موجب بیم‌ها و امیدهایی در منطقهٔ خاورمیانه گردید. اکثر کشورهای منطقه به‌ویژه کشورهای عربی از وقوع انقلاب اسلامی در ایران احساس خطر کرده و در نتیجه سعی در مقابله با آن و انزوای ایران نمودند. در مقطع زمانی دوم که دوران جنگ تحمیلی (۱۳۶۸-۱۳۶۰) را دربرمی‌گیرد، سیاست خارجی ایران در خاورمیانه مبتنی بر "تقابل‌گرایی/ محدودیت‌محوری" بوده است. مهم‌ترین پیامد جنگ تحمیلی برای دولت جمهوری اسلامی ایران، جلب نظر آن به واقعیت‌های محیط بین‌المللی بوده است".

همچنین اگر بخواهیم سیاست خارجی ایران را بر اساس گفتمان حاکم بر آن بحث کنیم باید گفت که در دههٔ اول انقلاب بنابر گفتهٔ جلال دهقانی فیروزآبادی شاهد آرمان‌گرایی انقلابی هستیم، که ابتدا در مقطع کوتاهی در اول انقلاب مقارن با حاکمیت دولت بازرگان و بنی‌صدر گفتمان ملی‌گرایی لیبرال نیز حاکم بوده است.