کتاب بغض‌های نشکسته

بغض‌های نشکسته نوشته رقیه گوزلی، خاطرات بانوان پشتیبانی کننده از انقلاب، جبهه و جنگ در استان آذربایجان غربی را روایت می‌کند.

زنان در زمان جنگ پابه پای مردان در عرصه دفاع حضور داشتند چه به صورت مستقیم در خط مقدم و چه به صورت پشتیبانی در پشت جبهه.

حضور در عرصه‌های فرهنگی، تبلیغ، تجلیل و تکریم مقام شهیدان و عیادت از مجروحان و سرکشی به خانواده‌های شهدا، اُسرا و رزمندگان و شرکت یکپارچه در تشییع پیکر شهیدان، صبر و بردباری در مقابل شهادت، مجروحیت و اسارت عزیزان و تحمل دوری آنان به دلیل حضور چند ساله در جبهه‌ها، نمونه‌هایی از نقش زنان ایران اسلامی در دفاع مقدّس است. حضور زنان در پشتیبانی و خدمت رسانی به جنگ به شکل گسترده، جهادی مکمّل نبرد رزمندگان در خط مقدّم بود. مجموعه حاضر تلاشی است کوچک برای نشان دادن همت بانوان گوشه‌ای از سرزمینمان در نبرد حق علیه باطل.

خواندن بغض‌های نشکسته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟ 

علاقه‌مندان به ادبیات پایداری و دفاع مقدس این کتاب را بخوانند.

جملاتی از کتاب بغض‌های نشکسته

ما ۸۰ نفر امدادگر بودیم که در ستاد امداد ویژه فعالیت می کردیم. ساعت ۱۰ صبح یکی از روزها بعد از بمباران بهمن‌ماه سال ۶۵ ارومیه بود که به همراه ۳۰ امدادگر دیگر به بیمارستان‌ها منتقل شدیم. من بالای سر مهدی حسنی نوزاد چهارده ماهه در بیمارستان مطهری بودم. مادر شهیدش هم (مریم قدسی) کنار تخت فرزندش بود و ملافه‌ای سفید رویش کشیده بودند. پای مهدی قطع‌شده بود و خونریزی شدیدی داشت.

من تنها کاری که می‌توانستم برای این نوزاد انجام دهم تزریق یک آمپول و یا زدن سرم و اعلام وضعیت او به پزشکان بود. آقای دکتر علیزاده در اتاق عمل در عرض یک ساعت بیش از ۳۰ تا ۴۰ عمل جراحی انجام می دادند. پای مهدی را هم ایشان عمل کردند. بخیه‌هایی که زده بودند متأسفانه در اثر حرکت نوزاد بازشده بود و خونریزی شدیدی داشت.