کتاب سپیده‌دم است، نشسته‌ام و مرگ را معماری می‌کنم

کتاب سپیده‌دم است، نشسته‌ام و مرگ را معماری می‌کنم اثر جواد محمدی مجموعه شعری است که انتشارات ایهام چاپ کرده است. این کتاب رویارویی شاعر و راوی شعر با مرگ را به نمایش می‌گذارد و از مرگ‌اندیشی شاعر روایت می‌کند.

درباره سپیده‌دم است، نشسته‌ام و مرگ را معماری می‌کنم

مرگ‌اندیشی شاید مهم‌ترین درون‌مایه‌ی شعرهای جواد محمدی باشد او در این مجموعه با زبانی به ظاهر ساده اما درون‌مایه‌ی پیچیده به بیان نگاهش به مرگ می‌پردازد. شاعر سوالات بی‌جوابش از مرگ، عشق و زندگی را در قالب شعر سپید مطرح می‌کند و به دنبال پاسخی برای دغدغه‌های ذهنی‌اش است. شاعر علاقه‌ای به لفظ‌پردازی و شعر بلند ندارد او شعر کوتاه را ترجیح می‌دهد.

شعری از مجموعه سپیده‌دم است، نشسته‌ام و مرگ را معماری می‌کنم 

می‌نویسم شب

ستاره می‌شوی

می‌نویسم اشک

دریا می‌شوی

می‌نویسم درد

وطن می‌شوی

بگذاربنویسم انسان

شاید گندم بشوی

خوشه‌ها بوی تو را بگیرند

و

تا

گرسنگی

مست شود