کتاب ضرب‌المثل‌های فارسی در زبان اردو

امثال و حکم یکی از اشکال ادبی و معتبر دیرینه در ادبیات هر زبان است. عبارت‌های کوتاهی که بازتاب ارزش‌ها و فرهنگ اجتماعی به شمار می‌رود و از تجارب طولانی توده‌ها به‌دست آمده‌اند. این عبارات در هر قالبی اعم از طنز، هزل و هجو و انتقاد و نصیحت می‌گنجند و حاکی از رفتار اجتماعی، شیوه زیست و عقاید و رسوم سخنوران آن محدوده زبانی‌اند. کشور پاکستان از همسایگان ایران و به نوعی یکی از مناطق ایران فرهنگی به شمار می‌رود و بخش‌های وسیعی از آن سال‌ها در قلمرو سلسله‌هایی همچون هخامنشی، سلوکی، اشکانی، ساسانی و بعدها سامانی و بعدتر از آن صفوی، افشاری و قاجار بوده است. سابقه زیاد استفاده از زبان فارسی در شبه قاره هند اردو را که زبان این مردم است با زبان فارسی پیوند داده است. اشتراکات اوستایی و سانسکریتی این دو زبان هم نشان از پیوند ویژه آنها دارد. از این رو بسیاری از امثال و حکم این دو زبان نیز همگن و هم‌ریشه‌اند و قیاس و مطالعه آنها کمک شایانی برای آشنایی با ارزش‌ها و فرهنگ اقوام مختلف این منطقه است. علی‌اکبر و مروارید عابدیان کاسگری در کتاب حاضر، مجموعه ضرب‌المثل‌های الفبایی و واجی فارسی و اردو را با ریشه‌های تاریخی‌ آنها در منابع مختلف مطالعه و بررسی کرده‌اند.