کتاب ترانه های زندان

«ترانه‌های زندان» اشعاری از دکتر امیرحسین سجادیه است.درون‌مایه این اشعار، سیاسی - اجتماعی و موضوع آن اندوه ناشی از اسارت و حال و هوای زندان و زندانی است. در مقدمه این کتاب می‌خوانید: وقتی که بوی فرهنگ و آدمی می‌آید حتی شعار دادن انسانی نیست. این اشعار به هیچ زمان و جای خاصی تعلق ندارد. سیاسی نیست انسانی است؛ اما تا آن‌گاه که زندانی سیاسی در هر جای جهان باشد این اشعار معنا دارد؛ بعد از آن در خویش فرو می‌ریزد و در بادهای تاریخ خاک می‌شود: در انفرادی تاریک سکوت: راه می‌رود شبیه سایه گُم می‌شود در انفرادی تاریک سکوت: سؤال می‌کند می‌ترساند در انفرادی تاریک سکوت به شکلِ بازجو درمی‌آید