کتاب عرفان خورشید

امام‌علی (ع) نیز می‌فرماید: «مَا لِلهِ نَبَأٌ أَعْظَمُ مِنِّی وَ لَا لِلهِ آیۀٌ أَعْظَمُ مِنِّی». برای خدا و از جانب خدا خبری مهم‌تر و آیه‌ای عظیم‌تر از من نیست.

تمام مخلوقات الهی فقیرند و نیازمند ذات او هستند.

ابوسفیان به نزد عثمان آمد؛ به اطراف نگاهی انداخت و پرسید: آیا در این جمع نامَحرمی هست؟ پاسخ دادند: خیر. گفت: فرزندان بنی‌امیه، اینک که امر خلافت در نزد شماست، آن را میان خود موروثی کرده و همچون توپی بین یکدیگر بگردانید. سوگند به لات و منات و عزّی که نه بهشتی وجود دارد و نه دوزخی انتظار شما را خواهد کشید.

ای مردم، [بدانید که] همانا علی و پاکان از فرزندان او ثقل اصغرند و قرآن ثقل اکبر. پس هریک از این دو از دیگری خبر می‌دهد و هریک موافق با دیگری است. این دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا آنگاه که [در قیامت] در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.

مأمون به قصد تخریب امام، نامه‌ای به امام نوشت و در آن از ایشان خواست تا مطالبی درخصوص طب بنویسد. امام (ع) در پاسخ، مطالبی دقیق دربارۀ برخی بیماری‌ها و بدن انسان بیان فرمود. در بخشی از آن، امام (ع) بدن انسان را به کشوری با بخش‌ها و مسئولیت‌های متفاوت تشبیه کرد و در جایی دیگر، به مزرعه‌یی مانند کرد و باید و نبایدهای نگهداری درست از این مزرعه را نوشت و به‌تعبیری فیزیولوژی و آناتومی کاملی از بدن را ارائه فرمود. در بخشی دیگر، دستوری جامع در بهداشت تغذیه یا به تعبیر امروزی‌ها علم تغذیه، متناسب با دوازده ماه شمسی و وضع آب و هوایی هر ماه تعلیم داد. در بخش آخر، حضرت، اطلاعات گسترده‌ای دربارۀ میکروب‌شناسی نوشته و توضیح داد در چه شرایطی فعالیت میکروب‌ها بیشتر و در چه شرایطی کمتر می‌شود و چطور باید با آنان مقابله کرد. وقتی این رساله به دست مأمون رسید، دستور داد، تمامش را با آب طلا بنویسند؛ چراکه نمی‌توانست بی‌توجه از آن بگذرد. ازهمین‌رو این رساله، به «الرسالۀ الذهبیۀ» مشهور شده است.

تمام مسائلی که از زبان مبارک امام‌رضا (ع) در مناظرات مطرح شده است، به‌نوعی نیاز امروز جامعۀ مسلمانان و شیعیان نیز هست. اگر عقول تابناک و قلم‌های توانمندی باشد تا کلمه‌به‌کلمۀ سخنان امام‌رضا (ع) را شرح دهند، برخی از گره‌های بشر در فهم و دریافت حقایق گشوده خواهد شد.

نبی مکرم اسلام (ص) در حدیثی، نورانیت را نتیجۀ عمل صالح بیان فرموده است: «اَلْمُؤْمِنُونَ فَغُرٌّ مُحَجَّلُونَ مِنْ أَثَرِ الْوُضُو». [در روز قیامت] از اثر وضو سراسر وجود مؤمنان نورانی است.

پس از شهادت مظلومانۀ امام‌رضا (ع) که خود حضرت نیز از آن خبر داده بود، عفریت زمان، مأمون عباسی در صف اول تشییع جنازه ایستاد، پیراهن خود را درید و فریاد زد: یا ابا الحسن، بعد از تو من به چه‌کسی دلخوش کنم؟ سپس سه روز به قصر نرفت و بدون نان و غذا بر سر قبر امام (ع) عزاداری کرد.

از ابوسفیان نقل می‌کنند که بر فراز مزار شهید بزرگوار اسلام، حمزه، ایستاد و لگدی بر قبر او زد و گفت: برخیز و ببین که فرزندان امیه حکومتی را که تو با آنان بر سرش نزاع داشتی در دست گرفته‌اند. اینک قدرت و حکومت در دستان ماست و هرگونه که بخواهیم آن را پیش می‌رانیم.

در میان حضرات ائمه (ع) هشتمین امام شیعیان، حضرت علی بن موسی الرضا (ع)، ملقب به عالم آل‌محمد (ع) و اقیانوس علمِ خاندان مطهّر رسول الله (ص) است.