کتاب ذکر جُنَید بغدادی

«ذکر سید الطایفه ابوالقاسم جُنَید بغدادی» براساس تذکره‌الاولیای فریدالدین عطار نیشابوری، از مجموعه «میراث ادبی جهان» را جلال نوع‌پرست تصحیح و بازنویسی کرده‌است. در این مجموعه تلاش شده‌است تا بخشی از آثار برجسته ادبیات جهان که کمتر شناخته شده‌اند، معرفی شوند. تذکره الاولیای عطار نیشابوری یکی از هفت اثر برجسته این عارف نامی است که شرح احوال عارفان بزرگ تاریخ اسلام را دربردارد. آن‌چه دراین نوشتار خواهیدخواند باب چهل‌وسوم از این کتاب ماندگار است که در وصف «شیخ ابوالقاسم جُنَید بغدادی»، صوفی مشهور و معروف به «سید الطایفه» نوشته شده‌است. آن پیشوای بزرگ بشر، آن که رهبری عرفا را مستحق بود؛ آن منبع اسرار الهی و آن کسی که شکوفه‌های معرفت حق از وجودش روییده بود؛ آن که به استادی تمام توفیق الهی کسب کرده‌بود؛ سلطان طریقت جنید بغدادی (رحمه‌الله علیه) شیخ المشایخ عالم بود و امام الائمه جهان و در علوم شرعی کامل، در اصول و فروع دین قاضی و صاحب فتوا بود. در رفتار و کردار و ممارست برای کسب قرب الهی بر همه پیشی داشت و کراماتی کسب کرد که از همه‌ی عرفا عظیم‌تر بود. در بیان کلمات لطیف و عرضه‌ی اشارات عالی، بر جمله‌ی مردم متقدم بود و از آغاز زندگی‌اش تا آخرین روز حیات، شخصی پسندیده و مقبول و محبوب همه‌ی فرقه‌ها بود وهمگی بر امامت او متفق بودند. سخن او در طریقت حجت و به همه‌ی زبان‌ها ستوده شده‌است. هیچ‌کس نمی‌توانست از باطن و ظاهر او ایرادی بگیرد و یا اعتراضی کند و آن نکته را خلاف سنت بداند و اعلام کند؛ به جز دسته‌ای از کوردلان.