کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت)

کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت) نوشته‌ی محسن عباسی ولدی و منتشرشده توسط نشر آیین فطرت، اثری است که در قالب نثر ادبی و با نگاهی تربیتی، به پیوند میان بازی کودکان و معنای عبادت می‌پردازد. این جلد از مجموعه‌ی بهانه بودن، با محوریت نقش امام زمان (عج) در زندگی و تربیت، تلاش کرده است تا مفاهیم تربیتی را از زاویه‌ای تازه و با بیانی ساده و قابل لمس برای والدین و علاقه‌مندان به تربیت دینی کودکان مطرح کند. نویسنده با بهره‌گیری از زبان صمیمی و مثال‌های ملموس، دغدغه‌های والدین امروزی را در مواجهه با تربیت فرزند در دنیای پیچیده‌ی معاصر به تصویر کشیده و بازی را به‌عنوان بستری برای عبادت و رشد معنوی معرفی کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت)

کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت) نوشته‌ی محسن عباسی ولدی، اثری است که در قالب مجموعه‌ای از متن‌های ادبی و تربیتی، به موضوع تربیت فرزند و جایگاه بازی در رشد معنوی و انسانی کودک می‌پردازد. این کتاب بخشی از مجموعه‌ای بزرگ‌تر است که هر جلد آن به یکی از موضوعات تربیتی یا اخلاقی با محوریت آموزه‌های دینی و ارتباط با امام زمان (عج) اختصاص یافته است. ساختار کتاب شامل فصل‌هایی کوتاه و موضوعی است که هرکدام با زبانی ساده و بی‌تکلف، به یکی از جنبه‌های تربیت، بازی، معنویت و نقش والدین در شکل‌گیری شخصیت کودک می‌پردازد. نویسنده با بهره‌گیری از مثال‌های روزمره و تجربه‌های زیسته، تلاش کرده است تا فاصله‌ی میان مفاهیم دینی و زندگی واقعی را کم کند و نشان دهد که چگونه می‌توان بازی را به عبادتی آگاهانه و فرصتی برای نزدیکی به خداوند و امام عصر تبدیل کرد. کتاب بهانه بودن، با تأکید بر اهمیت بازی در تربیت دینی و انسانی، والدین را به بازنگری در نگرش خود نسبت به کودکی و بازی دعوت کرده است.

خلاصه کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت)

کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت) با محوریت پیوند میان بازی و عبادت، به بررسی نقش بازی در تربیت دینی و انسانی کودکان می‌پردازد. نویسنده در آغاز، دغدغه‌ی والدین امروزی را نسبت به تربیت فرزند در دنیای مدرن و پرچالش مطرح کرده و تأکید کرده است که تربیت بدون پیوند با ولایت و امام زنده، معنای حقیقی خود را از دست می‌دهد. در ادامه، کتاب با نگاهی انتقادی به سبک زندگی معاصر، به آسیب‌هایی مانند دوری از طبیعت، غفلت از نیازهای واقعی کودک، و جایگزینی سرگرمی‌های بی‌هدف به‌جای بازی‌های اصیل می‌پردازد. نویسنده بازی را نه‌تنها یک نیاز طبیعی، بلکه دستوری الهی و بستری برای عبادت معرفی کرده است. او با اشاره به رفتار پیامبر و امامان، نشان داده است که بازی با کودکان، فرصتی برای ابراز محبت، آموزش غیرمستقیم و حتی عبادت است. در بخش‌هایی از کتاب، والدین به بازنگری در رفتار خود دعوت شده‌اند؛ اینکه چگونه با حذف بازی از زندگی کودک، او را از تجربه‌ی بندگی و رشد معنوی محروم می‌کنند. نویسنده با مثال‌هایی از زندگی روزمره، نشان داده است که بازی می‌تواند به نیت قربت و عبادت انجام شود و حتی خنده‌ی کودک، نشانه‌ای از قبولی این عبادت باشد. در بخش‌های دیگر، کتاب به موضوعاتی مانند تأثیر تمدن مدرن بر رکود و سکون خانواده‌ها، اهمیت جمع و جماعت در بازی، و نقش بازی در پیوند دوباره با طبیعت و فطرت انسانی پرداخته است. نویسنده با زبانی صمیمی و گاه انتقادی، والدین را به بازگشت به اصل بازی و توجه به نیازهای واقعی کودکان فراخوانده است. در مجموع، کتاب بهانه بودن، بازی را پلی میان دنیا و آخرت، و فرصتی برای تربیت نسلی پویا، شاداب و معنوی معرفی کرده است.

چرا باید کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت) را بخوانیم؟

کتاب بهانه بودن (جلد دهم، بازی چه محراب خوبی است برای عبادت) با نگاهی متفاوت به موضوع تربیت کودک، بازی را نه‌تنها یک سرگرمی، بلکه بستری برای رشد معنوی و انسانی معرفی کرده است. این کتاب با زبانی ساده و مثال‌های ملموس، والدین را به بازنگری در نگرش خود نسبت به بازی و کودکی دعوت کرده و نشان داده است که چگونه می‌توان از لحظات بازی، فرصتی برای عبادت و نزدیکی به خداوند ساخت. از ویژگی‌های شاخص این اثر، پیوند میان آموزه‌های دینی و تجربه‌های روزمره، توجه به نیازهای واقعی کودک، و نقد سبک زندگی مدرن است. خواندن این کتاب می‌تواند به والدین کمک کند تا نقش خود را در تربیت فرزند با نگاهی عمیق‌تر و معنوی‌تر بازتعریف کنند و بازی را به ابزاری برای انتقال محبت، ارزش‌ها و معنویت تبدیل کنند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به والدینی پیشنهاد می‌شود که دغدغه‌ی تربیت دینی و انسانی فرزندان خود را دارند و به دنبال راه‌هایی برای پیوند میان زندگی روزمره و معنویت هستند. همچنین به مربیان، معلمان و علاقه‌مندان به تربیت کودک که به اهمیت بازی در رشد شخصیت و معنویت کودک توجه دارند، توصیه می‌شود.