کتاب آنگاه که رفتی

کتاب آنگاه که رفتی نوشته‌ی مسعود عزیزی ابرقویی مجموعه‌ای از شعرهای آزاد و نو است که نشر سنجاق آن را منتشر کرده است. این اثر، در دو بخش اصلی ارائه شده: نخست، مجموعه‌ای از شعرهای عاشقانه، فلسفی و اجتماعی که با زبانی تصویری و احساسی به تجربه‌های زیسته، فقدان، دلدادگی، جدایی و تاملات انسانی می‌پردازد؛ و دوم، گفتاری از مؤلف درباره‌ی شعر پسانوگرا و جایگاه شعر بامدادی در ادبیات معاصر. نویسنده با بهره‌گیری از عناصر شعر آزاد و تاثیرپذیری از جریان‌های نوین، تلاش کرده است تا تجربه‌های فردی و جمعی را در قالبی نو و با نگاهی انتقادی و جستارنویسانه بیان کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب آنگاه که رفتی

کتاب آنگاه که رفتی اثر مسعود عزیزی ابرقویی، مجموعه‌ای از شعرهای آزاد است که در فضایی میان سنت و نوگرایی حرکت می‌کند. این کتاب در دو بخش تنظیم شده: بخش نخست، شعرهایی است که با محوریت عشق، جدایی، اندوه، امید و تاملات فلسفی سروده شده‌اند. زبان شعرها سرشار از تصویرسازی، استعاره و بازی‌های زبانی است و احساسات انسانی را در موقعیت‌های گوناگون به تصویر می‌کشد. بخش دوم، گفتاری تحلیلی از نویسنده درباره‌ی شعر پسانوگرا و شعر بامدادی است که به بررسی ویژگی‌های ساختاری، زبانی و روایی این نوع شعرها می‌پردازد. عزیزی ابرقویی در این بخش، با ارجاع به شاعران و نظریه‌پردازان مختلف، جایگاه شعر آزاد و پسانوگرا را در ادبیات معاصر ایران واکاوی کرده است. کتاب آنگاه که رفتی، با رویکردی تحلیلی و تجربی، هم به مخاطبان علاقه‌مند به شعر نو و هم به کسانی که دغدغه‌ی نظری و فلسفی درباره‌ی شعر دارند، نکات تازه‌ای ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب آنگاه که رفتی

مجموعه شعرهای کتاب آنگاه که رفتی، حول محور تجربه‌های عاطفی و انسانی شکل گرفته‌اند. شعرها با مضامینی چون عشق، جدایی، حسرت، امید، اندوه و تاملات فلسفی، فضایی احساسی و گاه تلخ را ترسیم می‌کنند. نویسنده با بهره‌گیری از زبان تصویری و استعاره‌های بدیع، لحظات ناب دلدادگی، رنج فراق، خاطرات گذشته و آرزوهای بر باد رفته را به تصویر کشیده است. در شعرهایی مانند «آنگاه که رفتی»، «بوسه»، «بی تو»، «گریه» و «کنار تو»، فقدان و جدایی به عنوان محور اصلی احساسات شاعرانه مطرح شده‌اند. در کنار این مضامین، شعرها به موضوعاتی چون گذر زمان، جبر تاریخ، امید به بازگشت، و تامل در معنای زندگی نیز می‌پردازند. بخش دوم کتاب، گفتاری تحلیلی درباره‌ی شعر پسانوگرا و شعر بامدادی است که نویسنده در آن به ویژگی‌های ساختاری، زبانی و روایی این نوع شعرها اشاره کرده و تفاوت‌های آن‌ها را با شعر کلاسیک و مدرن بررسی کرده است. این بخش، با نگاهی انتقادی و تحلیلی، به مخاطب کمک می‌کند تا شعرهای کتاب را در بستر جریان‌های ادبی معاصر بهتر درک کند.

چرا باید کتاب آنگاه که رفتی را بخوانیم؟

کتاب آنگاه که رفتی با ترکیب شعرهای آزاد و تحلیلی درباره‌ی شعر معاصر، تجربه‌ای متفاوت از خواندن شعر را فراهم می‌کند. این اثر، نه‌تنها احساسات عمیق انسانی را با زبانی تصویری و استعاری بیان کرده، بلکه در بخش تحلیلی خود، به مخاطب امکان می‌دهد تا با مفاهیم و جریان‌های نوین شعر فارسی آشنا شود. برای کسانی که به دنبال شعرهایی با مضامین عاشقانه، فلسفی و اجتماعی هستند و همچنین علاقه‌مند به شناخت ساختار و تحولات شعر معاصرند، این کتاب می‌تواند دریچه‌ای تازه به روی تجربه‌ی ادبی بگشاید. همچنین، گفتار مؤلف درباره‌ی شعر پسانوگرا و بامدادی، فرصتی برای تامل و گفت‌وگو درباره‌ی مرزهای شعر امروز فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان شعر آزاد و نو، کسانی که دغدغه‌ی تجربه‌های عاطفی و فلسفی دارند، دانشجویان و پژوهشگران ادبیات معاصر و افرادی که به دنبال شناخت جریان‌های نوین شعر فارسی هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب آنگاه که رفتی

«آغوشم هزاربار جای خالی نبودنت را می گرید دیدگانم پروانه وار خود را در تلألؤ شمعدانی نگاهت به نیستی می کشانند شانه هایم جای خالی دستانت و دست هایم جای خالی خرمن گیسوانت را همراه با آهی حسرت آلود لمس می کنند شاید این تقدیر است که آوارِ مصیبت را بر ویرانهٔ خاطرات به نظاره بنشینم سیل اندوه بار اشک هایم را مجال تحمّل نیست عاشقانه امّید باز آمدنت را در رؤیاهای شیرین جوانی مرور می کنم تکرار واژه ها و مرور آوازهای تردید و ملامت بر زبانم به سرودهایی کودکانه می مانند که در لا به لای بازی های بی سرانجام زندگی رنگ می بازد یا شاید...... به لالایی های مادرانه ات که در آن روزگارِ تألّم و دلهره جز دلداری و دلدادگی سرودی دیگر را در گوش مشوّش ذهنم زمزمه نمی کرد آه..... آنگاه که رفتی چشمانم، محجوب یارای دیدار تن عریان حقیقت را نداشت»