کتاب سکوت راهبردی اهل بیت (ع)

کتاب «سکوت راهبردی اهل بیت (ع)» اثری پژوهشی از «مریم ساریجالو» و «عصمت سوادی» است که نشر رازنهان آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی ابعاد مختلف سکوت و کنش‌های غیرمستقیم ائمهٔ شیعه در مواجهه با حکومت‌های زمان خود می‌پردازد و تلاش می‌کند با تحلیل تاریخی و اجتماعی، نقش این سکوت را در حفظ اسلام و جامعهٔ شیعیان تبیین کند. موضوع اصلی کتاب، سیاست و حکومت در رفتار ائمهٔ اثناعشر است و با رویکردی تحلیلی، به بررسی دلایل و پیامدهای سکوت یا کنش‌های غیرمستقیم اهل بیت (ع) در دوره‌های مختلف تاریخی می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سکوت راهبردی اهل بیت (ع)

در «سکوت راهبردی اهل بیت (ع)» نویسندگان با نگاهی تحلیلی به رفتار سیاسی و اجتماعی ائمهٔ شیعه، تلاش کرده‌اند تا مفهوم سکوت را فراتر از خاموشی یا انفعال بررسی کنند. این کتاب در قالب ناداستان و پژوهش تاریخی-تحلیلی نوشته شده و ساختار آن بر پایهٔ بررسی دوره‌های مختلف امامت و شرایط سیاسی-اجتماعی هر دوره استوار است. نویسندگان با استناد به منابع تاریخی و روایی، به دنبال پاسخ به این پرسش هستند که چرا اهل بیت (ع) در برخی مقاطع تاریخی، به‌جای قیام یا اعتراض آشکار، سکوت یا کنش‌های غیرمستقیم را برگزیدند. کتاب با مروری بر زندگی پیامبر اسلام (ص)، امام علی (ع)، امام حسن (ع)، امام حسین (ع) و دیگر ائمه، تفاوت‌های رفتاری آنان را در مواجهه با قدرت‌های سیاسی زمان خود تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که این سکوت‌ها نه‌تنها نشانهٔ ضعف یا بی‌عملی نبوده، بلکه راهبردی برای حفظ دین، جان شیعیان و بقای جامعهٔ اسلامی بوده است. اثر حاضر با زبانی تحلیلی و مستند، به بررسی انواع سکوت، تقیه، صلح، کار فرهنگی و دیگر ابزارهای مبارزهٔ غیرمستقیم اهل بیت (ع) می‌پردازد و تلاش دارد تصویری یکپارچه از اهداف و تاکتیک‌های ائمه در طول تاریخ ارائه دهد.

خلاصه کتاب سکوت راهبردی اهل بیت (ع)

کتاب «سکوت راهبردی اهل بیت (ع)» با بررسی رفتار و سیرهٔ ائمهٔ شیعه، به تحلیل مفهوم سکوت در مواجهه با شرایط سیاسی و اجتماعی می‌پردازد. نویسندگان ابتدا به رفتار پیامبر اسلام (ص) در دعوت به یکتاپرستی و مواجهه با مخالفان اشاره کرده‌اند و سپس به سراغ دورهٔ پس از رحلت پیامبر (ص) رفته‌اند؛ جایی که امام علی (ع) به‌دلیل حفظ وحدت مسلمانان و جلوگیری از تفرقه و خون‌ریزی، از قیام مسلحانه خودداری کرد. این سکوت، به معنای انفعال نبود، بلکه نوعی صبر و بردباری برای حفظ اصل دین و جامعهٔ نوپای اسلامی بود. در ادامه، کتاب به رفتار امام حسن (ع) در صلح با معاویه می‌پردازد و نشان می‌دهد که این صلح، نتیجهٔ شرایط خاص سیاسی و اجتماعی آن زمان و برای حفظ جان شیعیان و بقای اسلام بوده است. نویسندگان تأکید کرده‌اند که صلح امام حسن (ع) چهرهٔ واقعی معاویه را آشکار کرد و زمینه‌ساز قیام امام حسین (ع) شد. قیام امام حسین (ع) نیز در شرایطی رخ داد که دیگر سکوت و صلح کارساز نبود و حفظ دین، نیازمند ایستادگی و فداکاری بود. کتاب همچنین به نقش تقیه، کار فرهنگی، دعا و اشک در سیرهٔ امام سجاد (ع) و دیگر ائمه می‌پردازد و نشان می‌دهد که هر یک از ائمه، بسته به شرایط زمان خود، راهبردی متفاوت برای مبارزه با ظلم و حفظ جامعهٔ شیعیان برگزیده‌اند. این راهبردها گاه سکوت، گاه صلح، گاه قیام و گاه فعالیت‌های علمی و فرهنگی بوده است. نویسندگان با بررسی تفاوت‌های رفتاری ائمه، نتیجه می‌گیرند که هدف همهٔ آنان یکی بوده و تفاوت در روش‌ها، ناشی از مقتضیات زمان و شرایط اجتماعی و سیاسی هر دوره است.

چرا باید کتاب سکوت راهبردی اهل بیت (ع) را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و مستند، به یکی از مهم‌ترین و کمتر بررسی‌شده‌ترین ابعاد تاریخ تشیع می‌پردازد: نقش سکوت و کنش‌های غیرمستقیم اهل بیت (ع) در حفظ اسلام و جامعهٔ شیعیان. مطالعهٔ این اثر، امکان درک عمیق‌تری از دلایل رفتارهای متفاوت ائمه در مواجهه با قدرت‌های سیاسی را فراهم می‌کند و نشان می‌دهد که هر تصمیم و کنش آنان، بر پایهٔ مصلحت و شرایط زمان خود بوده است. «سکوت راهبردی اهل بیت (ع)» با بررسی نمونه‌های تاریخی و تحلیل‌های دقیق، به مخاطب کمک می‌کند تا مفهوم سکوت را نه به‌عنوان انفعال، بلکه به‌عنوان یک راهبرد هوشمندانه و هدفمند درک کند. این کتاب برای کسانی که به دنبال فهم بهتر تاریخ اسلام و سیرهٔ ائمه هستند، منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان تاریخ اسلام، پژوهشگران حوزهٔ تشیع، دانشجویان رشته‌های علوم اسلامی و کسانی که دغدغهٔ فهم رفتارهای سیاسی و اجتماعی اهل بیت (ع) را دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای افرادی که به دنبال تحلیل‌های تاریخی دربارهٔ سیاست و حکومت در سیرهٔ ائمه هستند، این اثر می‌تواند راهگشا باشد.

بخشی از کتاب سکوت راهبردی اهل بیت (ع)

«سکوت به معنای خاموشی و خاموش شدن است. کسی نمی‌خواهد بگوید در جایی که وظیفه سخن گفتن است، خموش بودن نیکوست. بلکه باید ترک مالایعنیه و فضول کلام کرد زیرا الَرء مَخبوءٌ تحت لسانه. قطعا مواردی وجود دارد که وظیفه انسان سخن گفتن است. از جمله: یک مسلمان واقعی نباید در برابر کارهای باطل دیگران ساکت بنشیند و هیچ اقدامی نکند چون این سکوت دلیل آن است که او با انجام آن کارهای باطل مخالفتی ندارد و کسی که مخالف امری نباشد به طور طبیعی به انجام آن رضایت داده است. اما گاهی در سیره اهل بیت سکوت به عنوان عنصری کاربردی اهمیت دارد که سبب حفظ دین و اتحاد جامعه اسلامی می‌شود. زندگی ائمه را که ۲۵۰ سال طول کشیده، زندگی یک انسان به حساب می‌آوریم. یک انسان ۲۵۰ ساله. کم‌نوی واجد از هم جدا نیستند. هر کدام از اینها حرفی زدند، کاری انجام دادند، این حرف و کار در حقیقت از زبان و کار آن دیگران هم هست. تمام کارهای ائمه در طول این ۲۵۰ سال، کار یک انسان با یک هدف با یک نیت و با تاکتیک‌های مختلف است. وقتی می‌گوییم ائمه مبارزه می‌کردند باید این را بدانیم که مبارزه در هر زمانی به شکل خاصی است. گاهی مبارزه با کار فرهنگی، علمی، سیاسی، تشکیل حزب، ایجاد سازماندهی و گاهی با کارهای خونین، فعالیت‌های جنگی و نبرد آشکار است و هر زمان مبارزه به نحوی است. تغییر روش و مانور در انتخاب روش‌ها یک کار اساسی و لازم است.»