کتاب محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه ای

کتاب الکترونیکی «محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه‌ای» نوشتهٔ مهدی شاپوری را نشر پژوهشکده مطالعات راهبردی منتشر کرده است. این اثر به بررسی جایگاه و نقش جمهوری اسلامی ایران در شکل‌دهی به محور مقاومت و تأثیر آن بر نظم منطقه‌ای در غرب آسیا می‌پردازد. کتاب در دستهٔ علوم سیاسی و روابط بین‌الملل قرار می‌گیرد و با رویکردی تحلیلی، به توانمندی‌ها، چالش‌ها و آیندهٔ محور مقاومت می‌نگرد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه ای

این کتاب در قالب ناداستان تحلیلی و پژوهشی، به موضوع محور مقاومت و ارتباط آن با سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه‌ای می‌پردازد. «محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه‌ای» با تکیه‌بر نظریه‌های روابط بین‌الملل، ابتدا مفاهیم بنیادین مقاومت را در گفتمان‌های مختلف بررسی می‌کند و سپس به تحلیل روند شکل‌گیری، تکامل و کارآمدی محور مقاومت در منطقه غرب آسیا می‌پردازد. ساختار کتاب شامل شش فصل است که از مبانی نظری و مفهومی آغاز می‌شود و تا بررسی آیندهٔ محور مقاومت و ارائهٔ سناریوها و پیشنهادها ادامه می‌یابد. نویسنده، مهدی شاپوری، تلاش کرده است با بهره‌گیری از منابع علمی و تحلیل‌های روز، تصویری جامع از جایگاه جمهوری اسلامی ایران در تحولات منطقه‌ای و نقش آن در نظم‌سازی منطقه‌ای ارائه دهد. کتاب به‌ویژه به چالش‌ها، فرصت‌ها و موانع پیش‌روی محور مقاومت و نقش بازیگران دولتی و غیردولتی در این فرایند می‌پردازد و برای دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به سیاست خارجی ایران و تحولات منطقه‌ای، منبعی تحلیلی و مستند فراهم می‌کند.

خلاصه کتاب محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه ای

کتاب «محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه‌ای» با مروری بر مبانی نظری مقاومت در روابط بین‌الملل آغاز می‌شود و مفاهیم کلیدی مانند قدرت، سلطه و مقاومت را در نظریه‌های مختلف از جمله واقع‌گرایی، مارکسیسم و برساخت‌گرایی بررسی می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که مقاومت نه‌تنها یک واکنش سیاسی یا نظامی، بلکه پدیده‌ای هویتی و گفتمانی در غرب آسیاست که ریشه در فرهنگ، دین و تاریخ این منطقه دارد. در ادامه، کتاب به روند شکل‌گیری محور مقاومت و بازیگران اصلی آن می‌پردازد. این محور متشکل از دولت‌ها و گروه‌های غیردولتی است که با هدف مقابله با سلطهٔ قدرت‌های فرامنطقه‌ای و رژیم صهیونیستی، به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی ایران، شکل گرفته‌اند. نویسنده به نقش جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان «دولت مقاومت» اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه ایران با حمایت از گروه‌های مقاومت در کشورهای مختلف، به تقویت این محور و افزایش نفوذ منطقه‌ای خود پرداخته است. کتاب همچنین به چالش‌ها و موانع پیش‌روی محور مقاومت می‌پردازد؛ از جمله فشارهای سیاسی و نظامی، مشکلات اقتصادی و ضعف در ارائهٔ الگوی مطلوب برای نظم منطقه‌ای. نویسنده تأکید کرده است که محور مقاومت با وجود ظرفیت‌ها و توانمندی‌های قابل‌توجه، هنوز نتوانسته است به‌طور کامل در نظم‌سازی منطقه‌ای مشارکت کند و برای ایفای نقش مؤثرتر، نیازمند بازتعریف منافع، اهداف و رویکردهای خود است. در بخش پایانی، سناریوهای آیندهٔ محور مقاومت و پیشنهادهایی برای تقویت جایگاه آن در نظم منطقه‌ای مطرح می‌شود. کتاب بر این باور است که بدون پایان‌دادن به منازعات منطقه‌ای و کاهش مداخلات خارجی، دستیابی به ثبات و امنیت پایدار در غرب آسیا دشوار خواهد بود.

چرا باید کتاب محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه ای را بخوانیم؟

مطالعهٔ این کتاب فرصتی برای آشنایی عمیق با مفاهیم مقاومت، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و تحولات منطقه‌ای غرب آسیا فراهم می‌کند. «محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه‌ای» با تحلیل نظریه‌های مختلف روابط بین‌الملل و بررسی روندهای تاریخی و معاصر، به مخاطب کمک می‌کند تا پیچیدگی‌های سیاست قدرت، اتحادها و چالش‌های نظم‌سازی در منطقه را بهتر درک کند. این کتاب برای کسانی که به دنبال فهم ریشه‌ها و پیامدهای شکل‌گیری محور مقاومت و نقش ایران در تحولات منطقه‌ای هستند، منبعی تحلیلی و مستند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران علوم سیاسی، روابط بین‌الملل و مطالعات منطقه‌ای، کارشناسان سیاست خارجی و علاقه‌مندان به تحولات غرب آسیا و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ شناخت محور مقاومت و نقش آن در نظم منطقه‌ای را دارند، مطالعهٔ این اثر توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب محور مقاومت، جمهوری اسلامی ایران و نظم منطقه ای

«مقاومت، یکی از عناصر بسیار مهم هویت ایرانی‌اسلامی است که در دوران جمهوری اسلامی ایران بیش از هر زمانی برجسته شده و به‌عنوان عنصر هویت‌بخش سیاسی مورد تأکید قرار گرفته است. برجستگی گفتمان مقاومت در جمهوری اسلامی ایران، ناشی از پیوند آن با گفتمان استقلال است. درون گفتمان استقلال به طور عام و گفتمان استقلال مدنظر انقلاب اسلامی به‌طور خاص (که هم دلالت‌های دینی و هم دلالت‌های ملی دارد) عناصر قوی از مقاومت وجود دارد. اعتقاد بر این است که در تمام دوران بعد از انقلاب، «استقلال» و «مقاومت» در کنار «عدالت» سه گفتمان اصلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بوده‌اند؛ هرچند ممکن است در دوره‌های مختلف و بر اساس شرایط و ضرورت‌ها هرکدام از این گفتمان‌ها به اشکال متفاوت یا با شدت متغیر پیگیری شده باشند. گفتمان مقاومت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مبتنی‌بر اصل دینی و قرآنی (نه ظلم می‌کنیم و نه ظلم می‌پذیریم) و شعار عاشورایی «هیهات ما الذلّه» است و بر اساس ذهنیت و تجارب تلخ تاریخی مداخله استعماری و مخرب قدرت‌های بزرگ در مسائل ایران به‌ویژه در تاریخ معاصر به ایستادگی در برابر استکبار و ظلم و ستم و حمایت از رهایی‌بخشی انسان‌های زیر سلطه، مظلوم و دربند دعوت می‌کند.»