کتاب نت حساس

کتاب الکترونیکی نت حساس با عنوان فرانسوی La note sensible‎ نوشتهٔ «ولنتاین گوبی» با ترجمهٔ «ناهید امیر ناصری» از نشر قطره، روایتی داستانی از زندگی، تنهایی، موسیقی و پیوندهای انسانی است. این رمان با محوریت زنی جوان که به‌تازگی به پاریس نقل‌مکان کرده و در همسایگی نوازنده‌ای مرموز قرار می‌گیرد، به ظرافت روابط انسانی، خاطرات و تأثیر موسیقی بر زندگی روزمره می‌پردازد. فضای داستان سرشار از جزئیات زندگی شهری، خاطرات خانوادگی و دغدغه‌های عاطفی شخصیت‌هاست. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب نت حساس اثر ولنتاین گوبی

کتاب «نت حساس» از «ولنتاین گوبی» اثری در قالب رمان است که در سال ۲۰۰۲ میلادی و در ایران در سال ۱۳۹۰ منتشر شده است. این کتاب با نگاهی موشکافانه به زندگی یک زن جوان در پاریس می‌پردازد. داستان در بستر آپارتمان‌های شهری و فضای دانشگاهی شکل می‌گیرد و با حضور شخصیت‌هایی مانند همسایهٔ نوازنده، خانواده و دوستانْ شبکه‌ای از روابط انسانی را ترسیم می‌کند. «ولنتاین گوبی» این کتاب را در اوایل دههٔ ۲۰۰۰ نوشته و فضای معاصر فرانسه را با جزئیات دقیق و ملموس به تصویر می‌کشد. ساختار رمان مبتنی بر روایت اول‌شخص است و خواننده را به درون ذهن و احساسات راوی می‌برد.

موسیقی، به‌ویژه ویولنسل و آثار موتزارت، در تاروپود داستان تنیده شده و به‌عنوان زبان مشترک میان شخصیت‌ها عمل می‌کند. کتاب «نت حساس» با تمرکز بر خاطرات، مهاجرت، دلتنگی و جست‌وجوی هویتْ تصویری از زندگی مدرن و دغدغه‌های نسل جوان ارائه می‌دهد. روایت کتاب هم‌زمان که به جزئیات روزمره می‌پردازد، به لایه‌های عمیق‌تری از احساسات و روابط انسانی نفوذ می‌کند و خواننده را با فرازونشیب‌های عاطفی شخصیت اصلی همراه می‌سازد.

خلاصه داستان نت حساس

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان «نت حساس» با نقل‌مکان زنی جوان به پاریس آغاز می‌شود؛ او که استاد زبان انگلیسی است، در آپارتمانی کوچک ساکن می‌شود و همسایهٔ دیواربه‌دیوارش مردی ایتالیایی و نوازندهٔ ویولنسل به نام «واندلو» است. صدای موسیقی «واندلو»، به‌ویژه قطعات موتزارت، شب‌ها از دیوار عبور می‌کند و آرامش یا بی‌خوابی را برای راوی به ارمغان می‌آورد. رابطهٔ میان این‌دو ابتدا از طریق صداها و ضربه‌های دیوار شکل می‌گیرد و به‌تدریج به آشنایی و دوستی می‌انجامد. در کنار این خط اصلی، راوی با خاطرات کودکی، خانواده و دوستانش درگیر است؛ بازگشت به خانهٔ مادری در نرماندی، دیدار با خواهران و مادر و مرور خاطرات گذشته بخش مهمی از روایت را تشکیل می‌دهد.

موسیقی، گل‌ها و گیاهان و جزئیات زندگی روزمره پیوندی میان گذشته و حال ایجاد می‌کنند. داستان با توصیف‌های دقیق از روابط انسانی، دلتنگی، تنهایی و امید به ارتباط پیش می‌رود و درعین‌حال از افشای کامل سرنوشت شخصیت‌ها خودداری می‌کند. «نت حساس» بیش از آنکه بر رخدادهای بیرونی تکیه کند، به تحولات درونی و احساسات شخصیت‌ها می‌پردازد و فضای شاعرانه و حسی خاصی را خلق می‌کند.

چرا باید کتاب نت حساس را بخوانیم؟

این کتاب با پرداختن به ظرافت‌های زندگی روزمره، تأثیر موسیقی بر احساسات و روابط انسانی را به‌خوبی نشان می‌دهد. روایت اول‌شخص و جزئی‌نگری در توصیف فضاها و خاطرات، فرصتی برای هم‌ذات‌پنداری با دغدغه‌های نسل جوان و تجربهٔ مهاجرت، تنهایی و جست‌وجوی هویت فراهم می‌کند. کتاب «نت حساس» برای کسانی که به داستان‌هایی با لحن آرام، شخصیت‌پردازی دقیق و فضای شاعرانه علاقه دارند تجربه‌ای متفاوت از ادبیات معاصر فرانسه ارائه می‌دهد. همچنین حضور پررنگ موسیقی و پیوند آن با زندگی شخصیت‌ها این اثر را برای دوستداران هنر و موسیقی جذاب‌تر می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان رمان‌های معاصر، دوستداران ادبیات فرانسوی، کسانی که به موضوعاتی مانند مهاجرت، تنهایی، روابط انسانی و تأثیر هنر بر زندگی علاقه دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ هویت، خاطرات خانوادگی و تجربهٔ زیستن در شهرهای بزرگ را دارند «نت حساس» می‌تواند انتخاب مناسبی باشد.

دربارهٔ ولنتاین گوبی

«ولنتاین گوبی» (متولد ۱۹۷۴ در گرس فرانسه) نویسنده‌ای فرانسوی است. او پس از تحصیل در مؤسسهٔ علوم سیاسی پاریس (Sciences Po)، سه سال در آسیا، در شهرهای «هانوی» و «مانیل» زندگی کرد و در آنجا برای انجمن‌های بشردوستانهٔ فعال در حمایت از کودکان خیابانی کار ‌کرد. او فعالیت حرفه‌ای‌اش را از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ در شرکت Accenture در بخش منابع انسانی آغاز کرد. در تمام این سال‌ها نوشتن را کنار نگذاشت و در سال ۲۰۰۲ نخستین رمانش «نت حساس» را با همکاری انتشارات گالیمار منتشر کرد. پس از آن به تدریس ادبیات و تئاتر در مدارس روی آورد و هشت سال به این کار ادامه داد، تا اینکه به‌طور کامل به نویسندگی و پروژه‌های گوناگون مرتبط با کتاب پرداخت؛ از جمله برگزاری کارگاه‌ها، نشست‌های ادبی، سخنرانی‌ها و دوره‌های نویسندگی در مدارس، کتابخانه‌ها و دانشگاه‌ها.

او مدرس کارگاه‌های ادبیات و نویسندگی در مؤسسهٔ علوم سیاسی پاریس، مشاور ادبی جشنوارهٔ کتاب متز (۲۰۱۷) و ستون‌نویس روزنامهٔ «لاکروا» در فاصلهٔ سپتامبر ۲۰۱۶ تا ژانویهٔ ۲۰۱۷ بوده است. «گوبی» تا کنون ۱۳ کتاب در حوزهٔ ادبیات عمومی منتشر کرده و آثار مهمی نیز برای نوجوانان نوشته است.

«گوبی» از سال ۲۰۱۴، ریاست شورای دائمی نویسندگان را بر عهده داشته است و نایب‌رئیس انجمن نویسندگان و تصویرگران ادبیات کودک بوده است. 

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

«ولنتاین گوبی» برندهٔ بورسیهٔ نویسندگان جوان بنیاد هَشِت (۲۰۰۲) و جایزهٔ مدیترانهٔ نوجوانان، جایزهٔ نخستین رمان دانشگاه آرتوا و جایزهٔ نخستین رمان «فرهنگ و کتابخانه‌ها برای همه» (سارت) در سال ۲۰۰۳ شده است. او از آن زمان تا کنون تقریباً برای هر رمانش، چه در حوزهٔ بزرگسال و چه نوجوان، جوایز متعددی دریافت کرده است. او نشان شوالیهٔ هنر و ادبیات فرانسه را نیز دریافت کرده است.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

انتشارات آهنگ قلم با ترجمهٔ «خدیجه سعدی‌نام» در سال ۱۳۸۹ و انتشارات ترگمان با ترجمهٔ «ناهید امیر‌ناصری» در سال ۱۳۹۰ این کتاب را منتشر کرده‌اند.

بخشی از کتاب نت حساس

«کلید را در قفل در چرخاندم و در را هل دادم. نور در روز از پشت شیشهٔ گردوخاکی، رنگ‌پریده به‌نظر می‌رسید. حس می‌کردی ته انباری هستی، بوی نم چوب، کارتون خیس و نفتالین می‌آمد. دو تا ساکم را داخل کشیدم و در را بستم. در خانه خودم بودم. کتم را روی صندلی گذاشتم، سایبان پنجره‌ها را تا نصفه بالا کشیدم. آفتاب کاملاً به درون تابید. پنجره‌ها را باز کردم. جریان هوا درها را به هم زد. آن پایین مادام پُتی فرش‌ها را با چوب‌دستی می‌تکاند و زیر لب آواز می‌خواند. صدای رادیو می‌آمد. میز کوتاهی را که در اتاق بود جلوی در گذاشتم تا صدا نکند. روی تخت دراز کشیدم. تشک خیلی نازک بود، فنرهایش بیرون زده بود. گرد و خاک در نور می‌رقصید. وقتی برج ناقوس چهار بار نواخت، من خوابیده بودم. چشمانم را باز کردم، لنگه‌های پنجره‌ها به آرامی به هم می‌خوردند. از ساکم یک جفت ملحفه تمیز، یک بالش و یک حولهٔ اسفنجی بیرون آوردم. لباس‌هایم را داخل قفسه روی دیوار گذاشتم و کتاب‌هایم را روی زمین کنار تختم چیدم.»