کتاب آن

کتاب آن سروده غلامرضا خدارحمی که توسط انتشارات آنان منتشر شده، مجموعه‌ای از غزل‌های معاصر فارسی است که در سال ۱۴۰۴ منتشر شده است. این کتاب با محوریت مضامین عاشقانه، اجتماعی و فلسفی، تلاش می‌کند تا تجربه‌های زیسته و دغدغه‌های شاعر را در قالب غزل‌هایی با زبان امروزین بیان کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب آن

کتاب آن (مجموعه غزل) در فضایی میان سنت و نوگرایی حرکت می‌کند و دغدغه‌های عاشقانه، اجتماعی و گاه فلسفی را در قالب غزل‌هایی با ساختار کلاسیک اما رویکردی امروزی روایت می‌کند. این مجموعه در دوره‌ای نوشته شده که شعر فارسی شاهد بازتعریف فرم و محتواست و غلامرضا خدارحمی نیز با بهره‌گیری از زبان و تصاویر تازه، تلاش دارد پیوندی میان تجربه‌های شخصی و دغدغه‌های جمعی برقرار کند. 

کتاب آن به موضوعاتی چون عشق، جدایی، رنج، امید و مواجهه با جهان پیرامون می‌پردازد و در هر غزل، روایتی مستقل اما مرتبط با کلیت فضای ذهنی شاعر ارائه می‌شود. در کنار مضامین عاشقانه، نشانه‌هایی از تأملات اجتماعی و نگاه انتقادی به وضعیت انسان معاصر نیز به چشم می‌خورد. این مجموعه برای مخاطبانی که به شعر معاصر و غزل علاقه‌مند هستند، می‌تواند تجربه‌ای متفاوت از مواجهه با زبان و احساسات امروزین باشد.

چرا باید کتاب آن را خواند؟

مجموعه غزل آن با زبان و تصویرسازی‌های خاص خود، تجربه‌های عاشقانه و انسانی را از زاویه‌ای تازه روایت می‌کند. در هر شعر، تلاقی احساسات فردی و دغدغه‌های جمعی دیده می‌شود و شاعر با بهره‌گیری از عناصر سنتی و نو، فضایی میان گذشته و حال می‌سازد. خواندن این کتاب فرصتی‌ است برای لمس دوباره‌ی غزل در قالبی امروزی و آشنایی با نگاه شاعری که تلاش دارد معنای عشق، رنج و امید را در جهان امروز بازآفرینی کند.

خواندن کتاب آن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر معاصر فارسی، دوستداران غزل و کسانی که به‌دنبال تجربه‌ی احساسات و دغدغه‌های انسانی در قالب شعر هستند، مناسب است؛ همچنین این مجموعه می‌تواند برای کسانی که به‌دنبال نگاهی تازه به مضامین عاشقانه و اجتماعی‌ هستند، قابل‌توجه باشد.

بخشی از کتاب آن

«همیشه هم، دل غمدیده آه سرد ندارد 

که زخم کهنه‌ی از یاد رفته درد ندارد 

به چشم‌های من اینقدر زل مزن، که نگاهم 

مبارزی‌ست، که با تو سر نبرد ندارد 

تو داستان همان باد سرکشی که تلاشی 

بجز به خاک نشستن برای گرد ندارد 

منم همانکه غرورش به باد رفته برایت 

رجز برای سپاهی مخوان که مرد ندارد 

همیشه گونه‌ی سرخم نشان سرخوشی‌ام نیست 

حریف غرقه به خون رنگ و روی زرد ندارد»