کتاب چگونه شروع کنیم

کتاب چگونه شروع کنیم با نام اصلی The Science of Getting Started نوشته پاتریک کینگ، ترجمه ساسان جعفرنیا و بهاره قاسمی که توسط نشر زمان تغییر منتشر شده، اثری در حوزه‌ی روان‌شناسی کاربردی است که به بررسی ریشه‌ها و راهکارهای مقابله با اهمال‌کاری پرداخته است. این کتاب با تمرکز بر موانع ذهنی و رفتاری، تلاش می‌کند به مخاطبان کمک کند تا چرخه‌ی تعلل را بشناسند و با تکنیک‌هایی عملی، بهره‌وری خود را افزایش دهند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب چگونه شروع کنیم

کتاب چگونه شروع کنیم (راهکارهایی برای مقابله با تعلل، عبور از موانع درونی و افزایش بهره‌وری) به موضوع تعلل و اهمال‌کاری از زاویه‌ای روان‌شناختی و رفتاری می‌پردازد و تلاش می‌کند با تحلیل چرخه‌ی تعلل، ریشه‌های آن را در ذهن و رفتار انسان شناسایی کند. پاتریک کینگ با مثال‌هایی ملموس و روایت‌هایی از زندگی روزمره، نشان می‌دهد که چگونه افراد در دام بهانه‌تراشی، فعالیت‌های اجتنابی و پیامدهای منفی گرفتار می‌شوند. اثر حاضر در دوره‌ای نوشته شده که دغدغه‌ی بهره‌وری و مدیریت زمان برای بسیاری از افراد اهمیت یافته است و به همین دلیل، به بررسی علمی و تجربی این پدیده می‌پردازد. 

کتاب با معرفی انواع تیپ‌های تعلل‌کننده و محرک‌های ذهنی و محیطی سعی دارد تصویری جامع از این مشکل ارائه دهد و راه‌هایی برای عبور از موانع درونی پیشنهاد کند. در کنار تحلیل‌های روان‌شناختی، به نقش مغز و ساختارهای عصبی در شکل‌گیری رفتارهای تعللی نیز اشاره می‌شود و مخاطب را به خودآگاهی و شناخت بهتر الگوهای رفتاری خود دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب چگونه شروع کنیم

کتاب چگونه شروع کنیم با داستانی شخصی درباره‌ی تعلل در ساخت یک قفسه آغاز می‌شود و به‌تدریج وارد بحث چرخه‌ی اهمال‌کاری می‌شود. نویسنده توضیح می‌دهد که تعلل صرفاً ناشی از تنبلی یا بی‌حوصلگی نیست، بلکه مجموعه‌ای از باورهای نادرست، افزایش ناراحتی روانی، بهانه‌تراشی و فعالیت‌های اجتنابی در کنار پیامدهای منفی و مثبت، این چرخه را شکل می‌دهند. در ادامه، نقش مغز و به‌ویژه تقابل میان سیستم لیمبیک (مغز خزنده) و قشر پیش‌پیشانی در تصمیم‌گیری و مقاومت در برابر لذت‌های آنی بررسی می‌شود. 

کتاب به ویژگی‌هایی مانند تکانش‌گری، عدم پشتکار، جست‌وجوی هیجان و ضعف در برنامه‌ریزی و سازماندهی به‌عنوان عوامل مؤثر در تعلل اشاره می‌کند؛ همچنین، انواع تیپ‌های تعلل‌کننده مانند هیجان‌طلب، اجتناب‌کننده، مردد، کمال‌گرا و مشغول معرفی می‌شوند و برای هرکدام، نمونه‌هایی از رفتار و محرک‌های ذهنی یا محیطی آورده می‌شود. نویسنده تأکید می‌کند که شناخت نوع تعلل و محرک‌های آن، گام مهمی برای مقابله با این مشکل است و در برخی موارد، تعلل می‌تواند کارکردهای مثبتی هم داشته باشد؛ مانند حذف وظایف غیرضروری یا فرصت برای ارزیابی مجدد تصمیمات. در مجموع، کتاب تلاش می‌کند با تحلیل علمی و ارائه‌ی مثال‌های کاربردی، راه‌هایی برای عبور از چرخه‌ی تعلل و افزایش بهره‌وری پیشنهاد دهد.

چرا باید کتاب چگونه شروع کنیم را خواند؟

کتاب چگونه شروع کنیم با رویکردی تحلیلی و کاربردی، به ریشه‌های روان‌شناختی تعلل می‌پردازد و با مثال‌های ملموس، چرخه‌ی اهمال‌کاری را به زبان ساده باز می‌کند. مخاطب با مطالعه‌ی این اثر می‌تواند الگوهای رفتاری خود را بهتر بشناسد و با تکنیک‌هایی که ارائه می‌شود، گام‌های عملی برای عبور از موانع ذهنی و افزایش بهره‌وری بردارد؛ همچنین معرفی انواع تیپ‌های تعلل‌کننده و محرک‌های محیطی و ذهنی، به خواننده کمک می‌کند تا راهکارهای متناسب با شخصیت خود را پیدا کند.

خواندن کتاب چگونه شروع کنیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای افرادی مناسب است که با مشکل تعلل و اهمال‌کاری در زندگی شخصی یا حرفه‌ای خود روبه‌رو هستند و به‌دنبال راه‌هایی برای افزایش بهره‌وری و مدیریت بهتر زمان می‌گردند؛ همچنین دانشجویان، کارمندان، مدیران و کسانی که دغدغه‌ی پیشرفت فردی و غلبه بر موانع ذهنی دارند، می‌توانند از مطالب این اثر بهره ببرند.

بخشی از کتاب چگونه شروع کنیم

«می‌خواهم این کتاب را با داستانی درباره اهمال‌کاری شروع کنم. اما شاید فردا.وقتی مادرم من را باردار بود، پدرم قول داد یک قفسه مخصوص در اتاق نوزادی‌ام بسازد. می‌گفت می‌خواهد تمام یادگاری‌ها و خاطراتی را که من در طول دوران رشد جمع می‌کنم، آنجا بگذارد. مثلاً دسته‌های مو از اولین کوتاهی مویم، دندان‌های شیری که می‌افتادند، خرده‌های ناخن‌هایم، دستبندی که بعد از تولدم به دستم بستند و اولین جفت کفش‌های کوچکم.راستش را بخواهید، انگار تمام چیزهایی که والدین از بچه‌های کوچکشان نگه می‌دارند، یک جور دورریز یا آشغال است. اما خب نمی‌شود ارزش احساسی‌اش را نادیده گرفت. قرار بود این قفسه، هم در بالا و هم در پایین، فضایی برای عکس‌ها داشته باشد و یک خط‌کش هم کنارش نصب شود تا قدم را اندازه بگیرند.به نظر ایده قشنگی می‌رسد، نه؟ حتی بامزه. حداقل پدرم که این‌طور فکر می‌کرد.این ایده وقتی من اندازه یک بادام زمینی کوچک بودم؛ یعنی تقریباً در ماه دوم یا سوم بارداری مادرم، به ذهنش رسید. اما قفسه آخر سر بعد از اینکه اولین دندانم افتاد، یعنی وقتی هفت سالم بود، ساخته شد!»