کتاب سپر داوود

کتاب سپر داوود با عنوان اصلی Das Davidschild: Geschichte eines Symbols نوشته گرشوم شولم و ترجمه روح‌ الله رحمانی شمس و محمدمهدی علی‌ زاده از سوی نشر برای انسان منتشر شده است. این کتاب اثری پژوهشی درباره‌ی تاریخچه و معنای نماد ستاره‌ی داوود در سنت یهودی است. این کتاب ریشه‌ها، تحولات و کارکردهای این نماد در بسترهای مختلف تاریخی، دینی و فرهنگی را بررسی کرده و جایگاه آن را در هویت مذهبی و ملی یهودیان تحلیل کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سپر داوود

کتاب سپر داوود (داستان یک نماد) اثری است که به بررسی سیر تاریخی و معنایی نماد ستاره داوود (هگزاگرام) در سنت یهودی می‌پردازد. گرشوم شولم، پژوهشگر برجسته‌ی عرفان یهودی، در این کتاب به‌طور مستند و با نگاهی انتقادی روند شکل‌گیری، پذیرش و تحولات این نماد را از دوران باستان تا دوران معاصر دنبال می‌کند. کتاب ابتدا به انگیزه‌های نویسنده برای پرداختن به این موضوع اشاره می‌کند و سپس با استناد به اسناد تاریخی، دست‌نوشته‌ها و یافته‌های باستان‌شناسی جایگاه ستاره‌ی داوود را در سنت یهودی و تحولات آن در دوره‌های مختلف بررسی می‌کند. 

شولم در این اثر علاوه‌بر تحلیل ریشه‌های اسطوره‌ای و جادویی نماد به نقش آن در عرفان یهودی (کابالا)، کارکردهای تزئینی و نهایتاً تبدیل‌شدنش به نماد ملی یهودیان و دولت اسرائیل می‌پردازد. کتاب در فضایی میان تاریخ‌نگاری، نمادشناسی و دین‌پژوهی حرکت می‌کند و به پرسش‌هایی درباره‌ی اصالت، معنای دینی و کارکرد اجتماعی این نماد پاسخ می‌دهد.

خلاصه کتاب سپر داوود

در سپر داوود گرشوم شولم با رویکردی تحلیلی، تاریخچه‌ی ستاره‌ی داوود را از ریشه‌های باستانی تا جایگاه امروزی آن در هویت یهودی بررسی می‌کند. نویسنده ابتدا به این پرسش می‌پردازد که آیا هگزاگرام واقعاً نمادی اصیل و دینی در یهودیت بوده یا بعدها به این جایگاه رسیده است. شولم با بررسی شواهد تاریخی و متون دینی نشان می‌دهد که این نماد در ابتدا بیشتر کارکرد جادویی و تزئینی داشته و تا قرون وسطی به‌عنوان نماد یهودیت شناخته نمی‌شده است. او به نقش این نماد در طلسم‌ها، متون کابالیستی و کاربردهای تزئینی در اماکن مذهبی اشاره می‌کند و تفاوت آن را با نمادهای اصیل‌تر مانند منورا (شمعدان هفت‌شاخه) برجسته می‌سازد. در ادامه کتاب به روند تدریجی پیوندخوردن نام داوود با این نماد و گسترش آن در جوامع یهودی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه ستاره‌ی داوود از یک نشانه‌ی جادویی و خانوادگی به نماد ملی و هویتی یهودیان تبدیل شد. شولم همچنین به بحث‌های پیرامون درج این نماد در پرچم اسرائیل و واکنش‌های مختلف درون جامعه یهودی نسبت به آن می‌پردازد و تأکید می‌کند که معنای این نماد همواره محل مناقشه و تفسیرهای گوناگون بوده است. درنهایت کتاب با بررسی کارکردهای مدرن ستاره داوود به پیچیدگی‌های هویتی و دینی این نماد در جهان معاصر اشاره می‌کند.

چرا باید کتاب سپر داوود را خواند؟

این کتاب با رویکردی مستند و تحلیلی روند شکل‌گیری و تحولات یکی از مهم‌ترین نمادهای مذهبی و ملی جهان را بررسی می‌کند. خواننده با مطالعه‌ی این اثر با لایه‌های تاریخی، اسطوره‌ای و اجتماعی ستار‌ه‌ی داوود آشنا می‌شود و درمی‌یابد که چگونه یک نماد می‌تواند معانی و کارکردهای متعددی در بسترهای مختلف پیدا کند. اثر حاضر برای کسانی که به تاریخ ادیان، نمادشناسی و هویت‌های جمعی علاقه‌مند هستند فرصتی برای بازاندیشی درباره‌ی ریشه‌ها و معانی نمادها فراهم می‌کند.

خواندن کتاب سپر داوود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه‌ی این کتاب برای پژوهشگران حوزه‌ی ادیان، تاریخ‌نگاران، علاقه‌مندان به نمادشناسی و کسانی که دغدغه‌ی فهم تحولات هویت مذهبی و ملی را دارند، مفید است. این کتاب برای دانشجویان رشته‌های مطالعات دینی، تاریخ و جامعه‌شناسی که به‌دنبال شناخت عمیق‌تر نمادهای فرهنگی هستند نیز توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب سپر داوود

«نمادها از خاک حاصلخیز عواطف انسانی پدید می‌آیند و در آن رشد و نمو می‌کنند. زمانی که دنیا برای انسان معنای معنوی داشته باشد و روابط او با محیط، مشروط به محتوای زنده آن معنا و مفهوم مورد نظر شکل گیرد، تنها در آن صورت است که آن معنا در نمادها متبلور می‌شود و خود را نشان می‌دهد. (انسان در مواجهه با) واقعیتی بدون تششع، واقعیتی که در چشم بیننده قصد خاصی ندارد (و معنایی را متبادر نمی‌کند) نمی‌تواند با آن (واقعیت خارجی) به زبان نمادها صحبت کند و این ماده خام بدون بیان باقی می‌ماند و مسلماً برای تبلور کثرت پدیده‌های این جهان به اشکال ساده، یکپارچه و مشخص، کشش بسیار بالایی می‌طلبد. چیزی از رمز و راز انسان وارد نمادهای (ساخته شده توسط) او می‌شود – وجود این حالت در انسان بیان عینی می‌طلبد و دقیقاً نمادهای بزرگ هستند که در خدمت او هستند تا وحدت دنیای خود (با واقعیت خارجی) را بیان کنند.»