کتاب خسرو و شیرین

نظامی گنجوی -که امروزه یکی از ارکان ادبیات فارسی به شمار می‌رود- نه‌تنها شاعری منحصربه‌فرد، بلکه از سرآمدان روزگار خود در زمینه‌ی علوم عقلی و نقلی، از فلسفه‌ و کلام تا فقه و ادبیات عرب و حتی نجوم بوده و این تبحر در شعر او نیز نمود یافته است. در واقع نظامی را می‌توان حکیمی دانست که آتش نهفته در جانش، شاعری‌اش آموخت و از او داستان‌سرایی قهار ساخت که روایات منظومش سینه‌به‌سینه و نسل‌به‌نسل گشت و تاریخ ادبیات غنایی پارسی را به پیش و پس‌ازخود تقسیم کرد.