کتاب روش پژوهش در حوزه اورژانس

کتاب روش پژوهش در حوزه اورژانس نوشته محمد اسماعیل توکلی، سعید مهرسروش، محمد جواد میرزائی و مطهره سادات کمالی توسط ناشر کتاب‌های دانشگاهی منتشر شده است. این کتاب به بررسی اصول، روش‌ها و ساختارهای پژوهش علمی با تمرکز ویژه بر حوزه‌ی اورژانس پرداخته و برای دانشجویان، پژوهشگران و فعالان این حوزه تدوین شده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روش پژوهش در حوزه اورژانس

کتاب روش پژوهش در حوزه‌ی اورژانس به‌عنوان یک راهنمای جامع برای پژوهش در حوزه‌ی اورژانس پیش‌بیمارستانی تدوین شده و تلاش دارد تا مخاطب را با مفاهیم پایه، ضرورت پژوهش، ساختارهای پژوهشی و چالش‌های موجود در ایران آشنا کند. نویسندگان، محمد اسماعیل توکلی، سعید مهرسروش، محمد جواد میرزائی و مطهره سادات کمالی، باتوجه‌به اهمیت پژوهش در توسعه‌ی علمی و ارتقای کیفیت خدمات اورژانس، به بررسی جایگاه پژوهش در نظام سلامت کشور و نقش آن در پیشرفت علمی پرداخته‌اند. 

کتاب در فضایی دانشگاهی و تخصصی نوشته شده و علاوه‌بر معرفی انواع روش‌های پژوهش، به مسائل ساختاری، مدیریتی و فرهنگی پژوهش در ایران نیز می‌پردازد؛ همچنین چالش‌ها و موانع پژوهش در حوزه‌ی سلامت و اورژانس، راهکارهای ارتقای پژوهش و نقش سیاست‌گذاری‌های کلان در این زمینه موردتوجه قرار گرفته است. اثر حاضر در دوره‌ای نوشته شده که توجه به پژوهش و تولید علم در کشور اهمیت ویژه‌ای یافته و اسناد بالادستی متعددی بر آن تأکید دارند. نویسندگان با رویکردی تحلیلی، وضعیت پژوهش در ایران را بررسی کرده و پیشنهادهایی برای بهبود آن ارائه داده‌اند.

خلاصه کتاب روش پژوهش در حوزه اورژانس

کتاب روش پژوهش در حوزه‌ی اورژانس با تعریف پژوهش و ویژگی‌های پژوهشگر آغاز می‌شود و اهمیت فرضیه‌سازی و نقش آن در آغاز فرایند تحقیق را توضیح می‌دهد؛ سپس به ضرورت پژوهش در جامعه و به‌ویژه در حوزه‌ی اورژانس پیش‌بیمارستانی می‌پردازد و جایگاه پژوهش را در ساختار علمی و توسعه‌ی کشور بررسی می‌کند. نویسندگان ضمن مرور ساختارهای پژوهشی مانند مراکز تحقیقاتی، پارک‌های علم و فناوری، کانون‌های تفکر و انجمن‌های علمی، نقش هر یک را در ارتقای پژوهش و تولید علم تبیین می‌کنند. 

کتاب به انواع روش‌های پژوهش از جمله توصیفی، موردی، تداومی، هم‌بستگی، علی-مقایسه‌ای، تجربی و نیمه‌تجربی می‌پردازد و مراحل اجرای هر روش را با مثال‌های کاربردی شرح می‌دهد؛ همچنین به سطوح مختلف پژوهش (سطحی، میانی و ریشه‌ای) و تفاوت پژوهش فردی، گروهی و سازمانی اشاره می‌شود. بخش‌هایی از کتاب به چالش‌ها و موانع پژوهش در ایران اختصاص یافته و مشکلات ساختاری، مدیریتی، فرهنگی و اقتصادی را بررسی می‌کند. در ادامه، راهکارهایی برای ارتقای پژوهش، توجه به اخلاق علمی، اهمیت کار گروهی و نقش سیاست‌گذاری‌های کلان در توسعه‌ی پژوهش ارائه می‌شود. کتاب با هدف توانمندسازی پژوهشگران و ارتقای کیفیت پژوهش در حوزه‌ی اورژانس، مسیر انجام یک طرح پژوهشی را از انتخاب موضوع تا نگارش و انتشار نتایج به‌صورت گام‌به‌گام توضیح می‌دهد.

چرا باید کتاب روش پژوهش در حوزه اورژانس را خواند؟

این کتاب با تمرکز بر پژوهش در حوزه‌ی اورژانس پیش‌بیمارستانی، به مخاطب کمک می‌کند تا با اصول و روش‌های علمی تحقیق آشنا شود و بتواند پژوهش‌های کاربردی و اثربخش در این حوزه انجام دهد. اثر حاضر علاوه‌بر آموزش روش‌های پژوهش، به مسائل ساختاری و چالش‌های بومی ایران نیز توجه دارد و راهکارهایی برای عبور از موانع پژوهشی ارائه می‌دهد. مطالعه‌ی این کتاب می‌تواند دید جامعی نسبت به فرایند پژوهش، انتخاب روش مناسب و ارتقای کیفیت تحقیقات در حوزه‌ی سلامت و اورژانس ایجاد کند.

خواندن کتاب روش پژوهش در حوزه اورژانس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب روش پژوهش در حوزه‌ی اورژانس برای دانشجویان، پژوهشگران و فعالان حوزه‌ی اورژانس، فوریت‌های پزشکی و سلامت مناسب است؛ همچنین برای کسانی که قصد دارند پژوهش‌های علمی در حوزه‌ی سلامت یا اورژانس انجام دهند یا با چالش‌های پژوهش در ایران مواجه‌ هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب روش پژوهش در حوزه اورژانس

«پژوهش؛ فعالیتی است منظم، منطقی و نظام‌مند برای کشف حقایق، بیان نظریه‌های جدید، تصمیم‌گیری و حل مسائل. با پژوهش می‌توان یک موضوع را به‌صورت علمی شرح و بسط داد و با رفتاری عالمانه و منطقی در صدد اثبات یک نظریه و هدایت و کنترل کارآمدی آن نظریه در حل معضلات فردی و اجتماعی که به ارزیابی بهینه و مجدد آن نظریه ختم می‌شود برآمد. کار پژوهشی با سؤال، حتی یک سؤال دقیق و شفاف، شروع نمی‌شود بلکه کار پژوهشی با یک فرضیه آغاز می‌شود. یعنی یک حدس، یک گمان، یک احتمال، یک نظر یا یک گزاره. بدیهی است هنگامی که حدسی یا گمانی با فرضی مطرح می‌شود به صورت ذاتی و جوهری مسبوق به یک پرسش است. یعنی اساساً تا پرسشی در ذهن نقش نگرفته باشد، پاسخی نیز برای آن به وجود نمی‌آید. کار پژوهشی را بدون فرضیه نمی‌توان آغاز نمود، ممکن است انسان ده‌ها و صدها پرسش در ذهن داشته باشد ولی تنها برای اندکی از این پرسش‌هاست که حدسی یا گمانی یا فرضی یا نظری در ذهن دارد. تنها در این حالت است که می‌توان پژوهشی را شروع کرد. فرض کنید فردی قصد مسافرت دارد؛ این فرد تا پیش از آنکه مقصدی برای خود انتخاب نکرده است، نمی‌تواند سفر خود را آغاز کند و تنها هنگامی که مقصد را برای خود برمی‌گزیند، با توجه به دوری و نزدیکی مقصد به فکر تمهید مقدمات سفر می‌افتد و سفر خود را آغاز می‌کند. پرسش به خودی خود عقیم است.»