کتاب مردان قدرت طلب

کتاب مردان قدرت طلب نوشتهٔ روت بن گیات و ترجمهٔ فاطمه شاداب است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر توضیح داده است که مردان قدرت‌طلب چگونه ظهور می‌کنند، چرا موفق می‌شوند و چگونه سقوط می‌کنند.

درباره کتاب مردان قدرت طلب

کتاب مردان قدرت طلب (Strongmen: how they rise, why they succeed, how they fall) از دل یک عمر اندیشیدن به حاکمان مستبد و تأثیر ویرانگر آن‌ها در افراد و جوامع برآمده است. روت بن گیات در این کتاب توضیح داده است که جریان راست افراطی چگونه روند دموکراسی را مختل می‌کند. تو این کتاب را در سه بخش با عنوان «دستیابی به قدرت»، «ابزارهای حکومت» و «از دست دادن قدرت» نگاشته و در آن‌ها از موضوعاتی هچون قبضه قدرت فاشیستی، کودتای نظامی، ظهور اقتدارگرایان جدید، ملتی عظیم، تبلیغات، مردانگی، فساد، خشونت، مقاومت و فرجام مردان قدرت طلب سخن گفته است.

خواندن کتاب مردان قدرت طلب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علوم سیاسی و علاقه‌مندان به تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مردان قدرت طلب

«ژان نگوزا کارل باند در طول عمر حرفه‌ای‌اش خطرها و پاداش‌های همکاری با مردان قدرت‌طلب را تجربه کرده بود. او در دومین دوره خدمتش در مقام وزیر خارجه (۱۹۷۶-۱۹۷۷) به خیانت محکوم شد. او در زندان شکنجه شد، اما در سال ۱۹۷۷ موبوتو محکومیتش به اعدام را لغو و در سال ۱۹۷۸ عفوش کرد و در سال ۱۹۷۹ دوباره به وزارت خارجه منصوبش کرد. کارل باند پس از آن‌که تبعید شد، در سال ۱۹۸۱ در کنگره ایالات متحده علیه موبوتو شهادت داد، و سال بعد از آن کتابی تحت عنوان موبوتو یا شیطان مجسم زئیر نوشت. موبوتو برای جلوگیری از انتشار اخبار ناخوشایند، در سال ۱۹۸۶ او را به مقام سفیر زئیر در واشینگتن منصوب کرد. مهارت کارل باند در این مقام برای توجیه‌پذیر کردن همان جنایاتی که پیش از این محکومشان کرده بود سبب شد او به نخست‌وزیری برسد. بلین هاردن خبرنگار در مورد مردانی از قبیل کارل باند گفته فقط هشتاد نفر در زئیر اهمیت دارند. «در هر دوره بیست نفرشان وزیرند، بیست نفرشان در تبعیدند، بیست نفرشان زندانی‌اند و بیست نفر دیگر سفیر شده‌اند. هر سه ماه موسیقی قطع می‌شود و نیروهای موبوتو جابه‌جا می‌شوند.»

جنگ سرد به دوام حکومت موبوتو و سبک زندگی تجملی‌اش کمک کرد. دوران استعمارزدایی سبب تغییر در نظم اقتصادی شد. امپراتوری‌های اروپایی سرمایه‌های دولت‌های اروپایی را خارج کردند و در عوض سیل سرمایه‌گذاران خصوصی و شرکتی به این کشورها سرازیر شد. مواضع ضدکمونیستی و غرب‌گرایانه موبوتو او را به دریافت‌کننده اصلی سرمایه‌های اروپا و آمریکا تبدیل کرد؛ کسی که چپ‌گرایی را تحدید می‌کرد و اجازه می‌داد غربی‌ها در دوران پسااستعماری نفوذشان را حفظ کنند. طی سال‌ها حامیان و سرمایه‌گذارانش به لابیگران وی تبدیل شدند، افرادی از قبیل پل مانافورت و راجر استون، شلدون بی. وَنس سفیر آمریکا در زئیر، و خانواده ژیسکار دِستَن رئیس‌جمهور پیشین فرانسه. در دهه ۱۹۸۰، کنترل شرکت‌های ساختمانی در دست خانواده دِستَن بود که تقریبا یک‌سوم بدهی‌های خارجی زئیر را در بر می‌گرفت. صندوق بین‌المللی پول و بانک صادرات و واردات ایالات متحده هم به موبوتو وام داده بود، حتی با وجود این‌که در سال ۱۹۸۲ اِروین بلومِنتال بانکدار صندوق بین‌المللی پول هشدار داده بود که آن‌ها هیچ‌گاه قادر به بازپرداخت بدهی‌هایشان نخواهند بود. در سال ۱۹۹۷ که موبوتو تبعید شد، سرمایه‌ای بالغ بر ۵ میلیارد دلار داشت. زئیر ۱۲ میلیارد دلار سرمایه از دست داده بود و ۱۴ میلیارد دلار هم بدهی داشت، و نرخ متوسط تورم سالانه‌اش ۶۹۹.۸ درصد بود و بیش از ۷۰ درصد جمعیتش با درآمد متوسط روزی یک دلار در فقر زندگی می‌کردند»