کتاب یک قطره پندانه

کتاب الکترونیکی یک قطره پندانه نوشتۀ زهرا طاهری است و انتشارات زهره علوی آن را منتشر کرده است. کتاب یک قطره پندانه مجموعه‌ای از ۱۵ داستان برای کودکان است.

درباره کتاب یک قطره پندانه

یافتن بهترین کتاب کودک یکی از مشغله‌های ذهنی والدین محسوب می‌شود؛ چرا که کودکان با کمک کتاب‌های کودکانه می‌توانند به درک و رشد بهتری برسند. زمانی که صبحت از خرید کتاب کودک می‌شود منظور فقط کتاب داستان کودک یا کتاب قصه‌های کودکانه نیست، بلکه این مجموعه کتاب شعر کودک، کتاب علمی کودک و... را هم در برمی‌گیرد که بسیار مهم هستند.

قبل از هر اقدامی باید بدانید برای چه کسانی می‌خواهید کتاب بخرید و بر اساس گروه سنی او اقدام کنید. به‌عنوان‌مثال اگر برای کودکی ۱۰ ساله دنبال کتاب هستید، با جست‌وجوی بهترین کتاب برای کودکانه ۱۰ساله می‌توانید مشکل خود را حل کنید؛ اما فراموش نکنید گروه سنی کتاب‌های کودک بسیار مهم است. در مجموع، کتاب کودک با تصویر بسیار مورد استقبال قرار می‌گیرد؛ چرا که رنگ‌ها کودکان را به خود جذب می‌کنند. در ادامه با این تقسیم‌بندی گروه سنی کودکان آشنا می‌شوید:

گروه الف: سال‌های قبل از دبستان

گروه ب: کلاس‌های اول، دوم و سوم دبستان

گروه ج: کلاس‌های چهارم، پنجم و ششم دبستان

کتاب یک قطره پندانه، مجموعه‌ای است از مطالب عبرت‌انگیز که در قالب داستان برای کودکان و نوجوانان، به رشته تحریر درآمده است. در بخشی از این مجموعه تلاش شده است تا با استفاده از شخصیت‌های حیوانی که زندگی به سبک انسان‌ها دارند، مطالب داستان برای خواننده بیش‌ازپیش جذاب و خواندنی گردد، البته بخشی از کتاب نیز با شخصیت‌های انسانی آمده است.

خواندن کتاب یک قطره پندانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای کودکان بالای ۷سال مناسب است.

بخشی از کتاب یک قطره پندانه

«در سرزمین موش‌ها، موشی بود بسیار تنبل و اسراف‌کار. اسم موش تنبل قصه ما، مموش بود. مموش اتاقی داشت پر از ته مانده‌ی خوراکی‌هایی که خورده بود. او هرچه غذا و خوراکی پیدا می کرد، همه را می خورد و چیزی برای فردای خود نگه نمی‌داشت. پدر و مادر او، حسابی از دست او کلافه شده بودند و هرچه او را نصیحت می‌کردند حرف آنها گوش نمی‌داد. در روزی از روزها، پدر و مادر مموش تصمیم گرفتند که به مسافرتی دور و دراز بروند. مموش وقتی فهمید که پدر و مادرش می‌خواهند به مسافرت بروند، خیلی خوشحال شد؛ چون دیگر کسی نبود تا او را نصیحت کند. او می توانست هرچقدر دلش می خواهد، غذا بخورد و تا هر موقعی دلش می خواهد، بخوابد...»