کتاب ترجمه در روزگار ما

کتاب الکترونیکی «ترجمه در روزگار ما» نوشتهٔ مارین لوده رر با ترجمهٔ فاطمه میرزا ابراهیم تهرانی در نشر قطره چاپ شده است. ترجمه در روزگار ما به بررسی جنبه‌های نظری و عملی ترجمه می‌پردازد.

درباره کتاب ترجمه در روزگار ما

کتاب ترجمه در روزگار ما شامل ۲ بخش اصلی است: بخش نظری و بخش عملی. در بخش نظری، لوده رر به بررسی مبانی تئوریک ترجمه می‌پردازد و در بخش عملی، مشکلات و چالش‌های عملی در فرایند ترجمه را مورد بحث قرار می‌دهد. این کتاب با ترکیب تئوری و عمل، دیدگاهی جامع و کاربردی از ترجمه ارائه می‌دهد. کتاب همچنین شامل ۷ فصل است که هر کدام به یکی از جنبه‌های مهم ترجمه می‌پردازد. در فصل اول، نویسنده به ترجمه از طریق تفسیر می‌پردازد و بیان می‌کند که فرایند ترجمه شامل ۲ مرحله است: درک متن و سپس بازگویی آن در زبان دیگر. در این بخش، تأکید زیادی بر نیاز به دانش زبانی و فرامتن و همچنین مهارت‌های نوشتاری مترجم دارد. در فصل‌های بعدی، لوده‌ رر به موضوعاتی مانند معادل‌سازی و مکاتبه، زبان و ترجمه و مشکلات عملی ترجمه می‌پردازد. در این بخش‌ها، وی به بررسی تفاوت‌های بین معادل‌سازی شناختی و عاطفی و نیز چگونگی ارزیابی معادل‌ها می‌پردازد. همچنین، او به بررسی مشکلاتی مانند عدم انتقال فرهنگی و چالش‌های مرتبط با ترجمه به زبان خارجی می‌پردازد.

یکی از موضوعاتی که در کتاب ترجمه در روزگار ما بررسی می شود، بحث در مورد ترجمهٔ ماشینی و مقایسهٔ آن با ترجمهٔ انسانی است. لوده رر تاریخچه‌ای از ترجمهٔ ماشینی ارائه می‌دهد و به بررسی نحوهٔ عملکرد ماشین‌ها در ترجمهٔ زبان‌ها می‌پردازد. او تفاوت‌ها و شباهت‌های بین ترجمهٔ ماشینی و انسانی را مورد بررسی قرار می‌دهد و به چگونگی نزدیک‌تر شدن ماشین‌ها به انسان‌ها در فرایند ترجمه اشاره می‌کند. در نهایت، کتاب با بررسی مشکلات عملی ترجمه، از جمله فقدان تبدیل زبانی، وفاداری به متن و انتقال فرهنگ به پایان می‌رسد. این کتاب با ارائهٔ مثال‌های عملی و تحلیل‌های دقیق، به خوانندگان کمک می‌کند تا درک بهتری از فرایندهای پیچیدهٔ ترجمه و تفسیر پیدا کنند.

کتاب ترجمه در روزگار ما را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دانشجویان و اساتید رشته‌های ترجمه و زبان‌شناسی، مترجمان حرفه‌ای و علاقه‌مندان به مطالعات زبان و ترجمه مناسب است. 

بخشی از کتاب ترجمه در روزگار ما

«ادموند کری متخصص ترجمهٔ شفاهی و مکتوب، مترجم همایش‌های بین‌المللی و مترجم ادبی و فلسفی متعجب بود که چرا معنای نوشتار بسیار دشوارتر از معنی گفتار منتقل می‌شود. دلیلش این است که نوشتار از شرایط تولید جدا می‌شود و نویسنده و خواننده فقط از راه ساختار به هم مرتبط شده‌اند؛ از این‌رو، تفسیرهای گوناگون امکان‌پذیر است.

هدف متن مکتوب نیز ایجاد ارتباط است. نویسنده خوانندگان را هدف قرار می‌دهد و متن را به رشتهٔ تحریر درمی‌آورد. اما، ارتباطی که در ابتدا بین متن مکتوب و واقعیتی که به آن اشاره دارد وجود دارد به‌تدریج از بین می‌رود، شرایط تولید کم‌کم محو می‌شود و، به مرور زمان، معنی مشخصی که مقصودِ نویسنده بوده کم‌رنگ می‌شود، اما واژه‌ها باقی می‌مانند و معنی خود را، یا بخشی از آن را، حفظ می‌کنند. افزون بر این، خوانندگان بسیار متفاوت‌اند و این گوناگونی سبب می‌شود که خوانندگان برخی از امتیازهای مخاطبانِ موقعیت شفاهی را نداشته باشند.

گفتار شفاهی و معنی آن از بین می‌رود، اما مفهوم آن‌چه گفته شد در ذهن مخاطبان باقی می‌ماند. برخلاف این مطلب، نوشتار پس از مخاطبان اولیهٔ خود هم‌چنان باقی می‌ماند و به مخاطبان بعدی امکان تفسیرهای گوناگون را می‌دهد. در این‌جا، بی‌شک، آشکار می‌شود که چرا برخی افراد نسبت به نظریهٔ تفسیری ترجمه تردید دارند و بر این باورند که وفاداری به زبان یعنی وفاداری به متن.

در گفتار، هم‌چون نوشتار، فهمیدن به معنی تفسیر کردن است، اما فاصلهٔ مترجم و متن بیش‌تر از فاصله‌ای است که مترجم شفاهی با گفتار دارد و دشواری‌های تفسیر آشکارتر است. باید به این موضوع اشاره کرد که حرکت متن به سوی معنی و معنی به سوی متنِ جدیدِ دیگر، مشابه حرکتِ گفتار به سوی معنی است.»