کتاب آتش سوزان

کتاب آتش سوزان با عنوان اصلی Burning Bright نوشتهٔ «ران راش» و ترجمهٔ «محمدرضا شکاری» به‌وسیلهٔ گروه انتشاراتی ققنوس روانهٔ بازار شده است. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که فضای جنوب آمریکا و منطقهٔ آپالاچیا را در دوره‌های مختلف تاریخی، از جنگ داخلی تا دوران معاصر روایت می‌کند. داستان‌ها با نگاهی موشکافانه به زندگی، فقر، روابط انسانی و طبیعت پرداخته‌اند. نویسنده، زندگی آدم‌هایی را به تصویر می‌کشد که در حاشیهٔ جامعه و تاریخ قرار دارند و هرکدام به‌نوعی با گذشته و محیط خود درگیرند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب آتش سوزان اثر ران راش

کتاب «آتش سوزان» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که «ران راش»، نویسندهٔ آمریکایی در سال ۲۰۱۰ میلادی منتشر کرده است. این کتاب در میان آثار او جایگاه ویژه‌ای دارد و داستان‌های او عمدتاً در منطقهٔ آپالاچیا می‌گذرد؛ منطقه‌ای کوهستانی و کم‌برخوردار در جنوب شرقی ایالات‌متحدهٔ آمریکا. داستان‌های حاضر طیفی از زمان را در بر می‌گیرند؛ از دوران جنگ داخلی آمریکا تا رکود بزرگ اقتصادی و حتی زمان حال. ران راش در این داستان‌ها به زندگی روزمره، فقر، امید، ناامیدی و پیوندهای خانوادگی و اجتماعی می‌پردازد. فضای داستان‌ها اغلب تیره و واقع‌گرایانه است و شخصیت‌ها با چالش‌های جدی و گاه تراژیک روبه‌رو می‌شوند. این مجموعه با دریافت جایزهٔ بین‌المللی «فرانک اوکانر»، توجه منتقدان را جلب کرد و به‌عنوان نمونه‌ای از ادبیات معاصر جنوب آمریکا شناخته شد. داستان‌های کتاب حاضر با وجود تفاوت در زمان و شخصیت‌ها، همگی حول محور تلاش برای بقا، اخلاق و تأثیر محیط و تاریخ بر سرنوشت انسان‌ها می‌چرخند.

در کتاب «آتش سوزان»، هر داستان کوتاه دنیای مستقلی دارد اما همگی در فضای جنوب آمریکا و آپالاچیا می‌گذرند. داستان‌ها اغلب با موقعیت‌هایی آغاز می‌شوند که شخصیت‌ها درگیر بحران‌های اقتصادی، خانوادگی یا اخلاقی هستند؛ برای مثال در داستان «روزگار سخت»، خانواده‌ای با فقر و ازدست‌دادن دارایی‌هایشان دست‌وپنجه نرم می‌کنند و حتی یک اختلاف ساده بر سر تخم‌مرغ‌های دزدیده‌شده به تراژدی می‌انجامد. در داستان «آن دوردست‌ها»، اعتیاد و فروپاشی خانواده محور روایت است و شخصیت‌ها برای بقا و حفظ کرامت خود تلاش می‌کنند. داستان «مؤتلفین مرده» به‌سراغ نبش قبر و تقابل با گذشته می‌رود و نشان می‌دهد که چگونه نیاز مالی می‌تواند انسان را به مرزهای اخلاقی برساند. در داستان «عروج»، پسربچه‌ای در دل طبیعت و خانواده‌ای گرفتار اعتیاد، با واقعیت‌های تلخ زندگی روبه‌رو می‌شود. این داستان‌ها اغلب با پایانی باز یا تلخ به انتها می‌رسند و امید و ناامیدی، عشق و فقدان و پیوند انسان با طبیعت و تاریخ، در تاروپود آن‌ها تنیده شده است.

 چاپ دوم کتاب «آتش سوزان» در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است.

چرا باید کتاب آتش سوزان را خواند؟

این کتاب با داستان‌هایی کوتاه و تأثیرگذار، تصویری از زندگی در جنوب آمریکا و منطقهٔ آپالاچیا ارائه می‌دهد که کمتر در ادبیات فارسی دیده شده است. داستان‌ها به موضوعاتی چون فقر، تنهایی، فروپاشی خانواده، اخلاق و پیوند انسان با طبیعت می‌پردازند و هرکدام زاویه‌ای تازه از تجربهٔ انسانی را نشان می‌دهند. خواندن این مجموعه فرصتی است برای آشنایی با سبک داستان‌نویسی مینیمالیستی و واقع‌گرایانهٔ «ران راش» و لمس فضای خاص جنوب آمریکا.

خواندن کتاب آتش سوزان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان کوتاه، ادبیات معاصر جهان و کسانی که به روایت‌های واقع‌گرایانه و اجتماعی علاقه دارند، مناسب است و نیز به کسانی که دغدغه‌هایی مانند فقر، روابط خانوادگی، تأثیر محیط و تاریخ بر زندگی انسان‌ها و تجربهٔ زیستن در حاشیه را دارند، پیشنهاد می‌شود.

درباره ران راش

«ران راش» (Ron Rash) شاعر و نویسنده‌ای آمریکایی و زادهٔ سال ۱۹۵۳ میلادی است. فعالیت ادبی خود را با انتشار نخستین مجموعه داستانش در سال ۱۹۹۴ آغاز کرد و در ادامه چندین مجموعه شعر، داستان کوتاه و چندین رمان منتشر ساخت. طی سال‌ها جایگاه خود را به‌عنوان یکی از نویسندگان برجستهٔ معاصر آمریکا تثبیت کرده و تحسین منتقدان و خوانندگان را برانگیخته است. رمان مشهورش، «سرنا» در سال ۲۰۰۹ میلادی به فهرست نامزدهای نهایی جایزهٔ معتبر «پن - فاکنر» راه یافت. رمان «آتش سوزان» به قلم او در سال ۲۰۱۰ میلادی، برندهٔ جایزهٔ بین‌المللی «فرانک اوکانر» شده است. «یک قدم در بهشت» (One Foot in Eden) اثر دیگری از «ران راش» است.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

کتاب «آتش سوزان» جایزهٔ بین‌المللی «فرانک اوکانر» را در سال ۲۰۱۰ میلادی دریافت کرده؛ همچنین رمان «سرنا» از «ران راش»، در سال ۲۰۰۹ به فهرست نامزدهای نهایی جایزهٔ معتبر «پن - فاکنر» راه یافته است. 

نظر افراد یا مجله‌های مشهور درباره این کتاب چیست؟

- روزنامهٔ گاردین داستان‌های کتاب «آتش سوزان» را دارای فضایی آمیخته با فقر، اعتیاد و درد در کوهستان‌های آپالاچی دانسته و گفته لحظات نجات‌دهنده‌ای نیز در این آثار دیده می‌شود.

- Kirkus Reviews این کتاب را به‌عنوان مجموعه‌ای قدرتمند معرفی کرده و خشونت ناگهانی، زبان دقیق و روایت‌هایی را که شوکی کوتاه اما خیره‌کننده ایجاد می‌کنند، از ویژگی‌های این کتاب دانسته است.

- سایت Vulpes Libris این کتاب را درخشان با توان ادبی و فکری و احساسی دانسته و معتنقد است داستان‌های کتاب حاضر، خواننده را شدیداً تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ به‌ویژه داستان «بازگشت» (Return) که از آن به‌عنوان نمونه‌ای از کمال در روایت و اثری عالی و بی‌نقص یاد شده است.

بخشی از کتاب آتش سوزان

«آن روز صبح در شارلوت باران می‌بارید. تنها زمانی که اتوبوس در کوهستان‌های مرتفع بالای لنوآر ناله و غژغژی کرد، نخستین دانه‌های برف به شیشۀ جلوی ماشین خوردند، و پیش از آن‌که برف‌پاک‌کن‌ها آن‌ها را بروبند لحظه‌ای روی شیشه ماندند. اما این‌جا چند ساعتی است که دارد برف می‌بارد و هیچ نشانی از بند آمدن به چشم نمی‌خورَد. او کیف پارچه‌ای را در پشتش از این سو به آن سو تاب می‌دهد و هنگامی که انحنای سفت کلاهخودش محکم به استخوان شانه‌اش می‌خورد از جا می‌پرد. اتوبوس تکانی می‌خورد و می‌رود روی دنده‌یک و بعد به سوی بون حرکت می‌کند. سپس تنها صدایی که به گوش می‌رسد صدای آب است. او قدم روی پل می‌گذارد و چند لحظه بر فراز انشعاب میانی رودخانۀ نیو این پا و آن پا می‌کند. برف روی کرانۀ رود باعث می‌شود آب, تیره و راکد به نظر برسد، مثل آب چاه. این رود چند یارد جلوتر در پایین‌دست هولدر برَنچ، نهری که سرچشمه‌اش زمین‌های خانوادۀ اوست، به رودخانۀ بزرگ‌تری می‌ریزد. وقتی روی پل پیش می‌رود، با دست راستش محکم یقه‌برگردان‌های ژاکتش را که نزدیک گردنش قرار دارد می‌گیرد. بعد راهی می‌شود تا کوهستان گوشن دو مایل پیاده برود.

به این فکر می‌کند که در دو سال گذشته چند بار این مسیر را طی کرده. ششصد بار یا شاید هم بیشتر؟ تمام آن شب‌ها با سینه‌ای برهنه و خیسِ عرق توی چادر خودش بیدار دراز می‌کشید، در حالی که صدای شلیک گاه‌و‌بی‌گاه تیراندازها و خمپاره‌اندازها از میان صدای وزوز و بال‌بال زدن حشرات به گوشش می‌رسید. چون می‌دانست اقیانوس‌ها هم مثل نهرها و رودخانه‌ها جریان دارند، تصور می‌کرد یک قطره آب راهش را از خانۀ او در کارولینای شمالی تا آب‌های سبز اقیانوس آرام جنوبی باز می‌کند. او آن قطره آب را به عقب تا سرچشمه‌اش دنبال می‌کرد ــ اول در آن سوی اقیانوس آرام و از طریق کانال پاناما و بعد از میان خلیج مکزیک تا رود می‌سی‌سی‌پی و رودخانۀ اوهایو، بعد رودخانۀ نیو، و سپس انشعاب میانی رودخانۀ نیو، و در نهایت تا نهر هولدر برَنچ. گاهی هرگز کل این مسیر بازگشت را طی نمی‌کرد. جایی میان جاده‌ای که پدربزرگش به آن می‌گفت جادۀ عوارضی بون و خانۀ سر مزرعۀ خانواده‌اش خوابش می‌بُرد.»