تا ۷۰٪ تخفیف رؤیایی در کمپین تابستانی طاقچه! 🧙🏼🌌

کتاب خیمه

نویسنده:مارگارت اتوود

مترجم:ضحی کاظمی

انتشارات:خانه داستان چوک

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۷از ۱۰۵ رأیخواندن نظرات

۳٫۷

(۱۰۵)

خواندن نظرات

معرفی کتاب خیمه

«خیمه»داستان کوتاهی از مارگارت اتوود( -۱۹۳۹)، نویسنده برجسته کانادایی از مجموعه مطالعه در وقت اضافه است. زمان تقریبی مطالعه: ۴ دقیقه

نظرات کاربران

▪︎ sᴀʟᴠᴀᴅᴏʀ

۱۳۹۷/۰۵/۲۰

این کتابو دوس داشتم یه مثال پیچیده بود برای آدمایی که از همه چیز کناره گرفتن تا هم خودشون آسیب نبینن هم اطرافیانشون درحالی که با این همه گوشه گیری بازم افرادی هستن که بخوان بلا سرت بیارن یا از ناراحتیت خوشحال

- بیشتر

asjdkdl

۱۳۹۷/۰۱/۰۷

زیبا بود. بیشتر می خواست تلاش بیهوده ی انسان رو برای آگاهی دادن به دیگران برسونه...

مهدی

۱۳۹۷/۰۱/۲۴

ارزش خوندن داشت و به نظرم جالب بود

📚عشق کتاب📚

۱۳۹۹/۰۳/۲۶

کاش داستانش طولانی بود ولی جالب بود

هنرمند هنردوست

۱۳۹۷/۰۳/۳۱

جالب بود دوست داشتم

neo

۱۳۹۹/۰۵/۳۰

شاید زیباترین و بهترین توصیف از نوشتن و نویسندگی باشه این کتاب.

Prhaaam

۱۳۹۶/۱۰/۱۹

سر پناهی با نوشته و کاغذ ولی برای دیدن بیرون باید آتشش بزنی و درد بکشی ولی باز در درونت بنویسی

شایان

۱۳۹۸/۱۲/۲۰

به خوبی دنیای انسانها رو وصف کرده، بخصوص دنیای کسانی که به نوشتن علاقه مند هستند و نوشتن راه نجات میدونند.

Mahdieh

۱۳۹۹/۰۲/۱۳

از تشبیهی که برای انسان‌ها به کار بُرده بود و نمایان کردنِ دنیای نویسندگی، خوشم اومد؛ جالب بود.

آیدین آتش بهار

۱۳۹۹/۰۲/۱۱

خیمه به مثابه دنیایی که نویسنده برای خودساخته با اشاره به مشکلاتی که نویسنده بر سر راه دارد

بریده‌هایی از کتاب

باد به‌درون خیمه می‌خزد. شمعت می‌لغزد و می‌افتد و خیمه‌ات را به آتش می‌کشد. از میان سوراخ‌های سیاهی که در دیواره‌های خیمه به‌وجود آمده‌اند، چشمان کسانی را که زوزه می‌کشند می‌بینی، سرخ و رخشانند در نور آتشِ سرپناهِ کاغذی شعله‌ورت. اما تو همچنان به نوشتن ادامه می‌دهی. دیگر چه می‌شود کرد؟

عاطفه

بخشی از نوشته‌ها باید در مورد صدای زوزه‌ها باشد، که صبح و شب در میان خرابه‌های بیرون، تپه‌های شنی، قطعه‌های یخی، استخوان‌ها و... ادامه دارد. باید حقیقت زوزه‌ها را بنویسی. اما مشکل است. چرا که از پشت دیوارهای کاغذی خیمه، نمی‌توانی آنچه می‌گذرد را درست ببینی. پس نمی‌توانی حقیقت را دقیق بیان کنی. نمی‌خواهی از خیمه بیرون بروی و خودت از نزدیک نظاره‌گر باشی.

mhb.glm

چرا فکر می‌کنی نوشتنت، این جنون خط‌خطی کردن، درون غاری پوشالی، که کم‌کم شبیه زندانی به‌نظر می‌رسد، از عقب به جلو و از بالا به پایینِ دیوارها، می‌تواند کسی را حفظ کند؟ حتی خودت را؟ اینکه دور خود زره یا طلسمی رسم می‌کنی تا تو را حفظ کند، توهمی بیش نیست. آنها بهتر از تو می‌دانند که این خیمه چه‌قدر شکننده است.

زهرا

می‌نویسی، انگار که زندگی‌ات به نوشتن بستگی دارد.

تحلیلگر بومیم 🌏

زوزه‌ها به تو نزدیک می‌شوند؛ داخل خیمه خودت در سکوت کز می‌کنی تا دیده نشوی. می‌ترسی. برای خودت و به‌خصوص کسانی‌که دوستشان داری. می‌خواهی از آنها محافظت کنی. می‌خواهی همه آنها را درون خیمه‌ات جمع کنی تا در امان باشند. اما خیمه‌ات از کاغذ ساخته شده است و کاغذ نمی‌تواند از ورود چیزی جلوگیری کند.

Mahdieh

زوزه‌های مختلفی می‌شنوی. انسان‌هایی که زوزه می‌کشند. بعضی از غم مرگ یا کشته شدن عزیزانشان و بعضی از سر شادمانی، برای پیروزی در کشتن عزیزان دشمنانشان

ناهید

از پشت دیوارهای کاغذی خیمه، نمی‌توانی آنچه می‌گذرد را درست ببینی. پس نمی‌توانی حقیقت را دقیق بیان کنی.

اقیانوس آرام

از میان سوراخ‌های سیاهی که در دیواره‌های خیمه به‌وجود آمده‌اند، چشمان کسانی را که زوزه می‌کشند می‌بینی، سرخ و رخشانند در نور آتشِ سرپناهِ کاغذی شعله‌ورت. اما تو همچنان به نوشتن ادامه می‌دهی. دیگر چه می‌شود کرد؟

اقیانوس آرام

sepid

انسان‌هایی که زوزه می‌کشند. بعضی از غم مرگ یا کشته شدن عزیزانشان و بعضی از سر شادمانی،

اقیانوس آرام

بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم

دیوید سداریس