کتاب در ذهن کودک من چه می گذرد؟

کتاب در ذهن کودک من چه می گذرد؟ نوشتهٔ تانیت کری و آنغاراد رودکین و ایلین کندی مور و ترجمهٔ فاطمه رضایی است و انتشارات امید آینده آن را منتشر کرده است. موضوع این کتاب روان‌شناسی عملی کودک برای والدین امروزی؛ مناسب کودکان دو تا هفت سال است.

درباره کتاب در ذهن کودک من چه می گذرد؟

اگر تاکنون از خودتان پرسیده‌اید «کودک من در دنیا به چه چیزهایی فکر می‌کند؟» پس حتماً راه را درست آمده‌اید. تقریباً تمام والدین در مقطعی از زندگی خود این سوال را به نحوی از خودشان پرسیده‌اند.

کودکان بزرگسالانی در ابعاد کوچک‌تر نیستند. آنها نظرات متفاوتی به مسائل دارند و تفکراتشان با بزرگسالان فرق دارد. برخی از این تفاوت‌ها بسیار جالب است. کودکان چون مدت کوتاهی است در دنیا زیسته‌اند، جهان را پر از ماجرا و اکتشافات هیجان‌انگیز می‌بینند.

اما گاهی این تفاوت‌ها در نوع تفکرات کودکان و بزرگسالان می‌تواند والدین را گیج و سردرگم کند. وقتی صبح هنگام خارج‌شدن از خانه به کودکان تذکر می‌دهید «زود باش! راه بیفت. دیر می‌رسیم» با اینکه زمان‌بندی و ساعت‌ها بخش مهمی از زندگی بزرگ‌ترها هستند، اما برای کودکانی که مایل‌اند در لحظه زندگی کنند همهٔ اینها بی‌معناست، آنها فقط درک مبهمی از زمان دارند. اصرار به کودکان برای عجله می‌تواند اضطراب را در آنها بیشتر کند و درنهایت باعث کند شدن حرکاتشان شود.

کتاب «در ذهن کودک من چه می‌گذرد؟» سعی می‌کند نظرات کودکان را بهتر درک کند. هدف کتاب این است که گامی مهم در جهت تبدیل شدن به والدینی دلسوز و توانمند بردارید. انبوه مطالعات و پژوهش‌های انجام شده در این حوزه نشان می‌دهند اگر والدین روابط صمیمانه همراه با ملایمت با فرزندانشان داشته باشند، اما در شرایط لازم محدودیت‌هایی نیز اعمال کنند، به احتمال زیاد می‌توانند کودکان بهتری پرورش دهند. برخوردهای آرام با کودکان به آنها کمک می‌کند احساس امنیت، پذیرفته شدن، و دوست داشته شدن را تجربه کنند. مهربانی والدین به آنها می‌آموزد تصمیمات بهتری بگیرند و با دیگران در نهایت احترام رفتار کنند.

در این کتاب می‌توانید در بیش از صد مورد معمول، پاسخ‌هایی مناسب به آنچه ممکن است فرزندتان به آنها فکر کند را بیابید. 

هنگام مطالعهٔ این کتاب لطفاً یک نکته را در نظر داشته باشید، شما مسئول فرزند و خانوادهٔ خود هستید. هدف این کتاب این است که شما را به درک عمیق‌تری از چگونی و چرایی مشکلات فرزندتان برساند و گزینه‌هایی برای کمک به پیشرفت کودکتان در اختیار شما قرار دهد. لطفاً این راهکارها را به جای یک توصیه نوعی احتمال در نظر بگیرید، و فقط از آنهایی استفاده کنید که به نظرتان منطقی هستند. توجه داشته باشید که هر کودکی دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی است، و هیچکس فرزند و خانواده شما را بهتر از خودتان نمی‌شناسد.

خواندن کتاب در ذهن کودک من چه می گذرد؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 اگر کودک خردسالی دارید، احتمالاً در روز آنقدر مشغله دارید که حتی وقت برای دستشویی رفتن هم ندارید، بنابراین نویسنده‌ها تلاش کرده‌اند این کتاب را طوری طراحی کنند که با نگاهی سریع به آن بتوانید اطلاعات مورد نیاز خود را پیدا کنید.

بخشی از کتاب در ذهن کودک من چه می گذرد؟

«در سن ۴ تا ۵سالگی، احساسات کودک به شکلی است که دوست دارد به شخصی نزدیک باشد که بیشترین زمان را با او می‌گذراند و کنارش احساس امنیت دارد. حتی زمانی که کودک از قلمرو اَمن خود بیرون می‌رود همچنان به دلگرمی و امنیت والدین و نوازش‌های آرامش‌بخش آنها نیاز دارد.

اتفاقی که ممکن است با آن روبرو شوید: کودک دوست ندارد از آغوش شما جدا شود و به جشن تولد دوستش برود.

کودک می‌گوید: «بغلم کن.»

بااینکه کودک بسیاری از افراد حاضر در مهمانی را می‌شناسد، اما به محض ورود ممکن است سروصدای زیاد مهمانی برایش چالش جدیدی باشد. احتمالاً نیاز به امنیت و اطمینان از سوی شما دارد. شاید با خودش فکر کند: «کمک! اینجا همه چیز برای من جدید و ترسناک است.»

موضوع از زاویهٔ دید والدین: «او معمولاً برای کشف چیزهای جدید هیچوقت صبر نمی‌کند. چرا امروز اینطور به من چسبیده؟»

بااینکه این رفتار کودک عجیب است، اما باید بدانید چنین رفتاری یعنی به شما اعتماد دارد، و می‌داند که او را آرام می‌کنید. کودک با این رفتار سعی دارد نشان دهد در این محیط ناآشنا کنار شما می‌تواند احساس امنیت داشته باشد. از خودتان بپرسید آیا کودکتان آماده است تا این حد مستقل باشد. از نوازش او لذت ببرید تا برای پیوستن به جمع شجاعت کافی به دست آورد.

موضوع از زاویهٔ دید کودک: «مامان، من را رها نکن. برای محلق شدن به بچه‌های دیگر نیاز به زمان دارم، اول باید آرامش خودم را پیدا کنم.»

پژوهش‌ها نشان داده‌اند ده تا بیست درصد از کودکان با سیستم عصبی هوشیارتر به دنیا می‌آیند، این موضوع باعث می‌شود آنها در موقعیت‌های جدید محتاط‌تر باشند. این رفتار به این معنا نیست که کودک در دوست‌یابی ضعیف است. او فقط نیاز دارد کمی بیشتر در آغوش شما به عنوان پایگاه امن خود بماند.

«کودک را در آغوش امن خود نگه دارید و از همانجا به دیگران معرفی کنید، تا بتواند در آرامش محیط اطراف خود را مشاهده و به آن عادت کند.»»