کتاب برادران خوشحال

«برادران خوشحال» نوشته بردی کربابایف(۱۹۷۴-۱۸۹۴)، پدرِ داستان‌نویسیِ نوینِ ترکمنستان است.

در بریده‌ای از این رمان کودک و نوجوان می‌خوانیم:

«در زمان‌های دور، چهار برادر زندگی می‌کردند.

برادر بزرگ‌تر «چَپ بک» ، برادر دومی «یپ بک» ، برادر سومی «مَپ بک» و چهارمی «تَپ بک» نام داشتند. هر چهار برادر کوتاه قد و تُپلی بودند. به گونه‌ای که نمی‌شد آن‌ها را به‌راحتی از همدیگر تشخیص داد و شناخت. در واقع خیلی وقت‌ها «چَپ بک» را با «یپ بک» و «مَپ بک» را با «تَپ بک» اشتباه می‌گرفتند.

زن‌های سالخورده‌ی ترکمن با تعجب به همدیگر می‌گفتند:

ـ این بچه‌های شیطان تا چه اندازه به هم شبیه هستند! مثل یک سیب که از وسط نصف شده‌اند، نمی‌دانیم اسم هر کدامشان چیست؟!

اما اگر ذهن را به کار می‌انداختند آن‌ها خیلی هم شبیه هم نبودند و می‌شد بینشان فرق گذاشت. برای نمونه «چَپ بک» بینی کشیده‌ی نوک تیز و پیشانی بلند داشت و از چشمانش آتش شیطنت می‌بارید.

بر عکس «یپ بک» ، پیشانی گِرد و لب‌های کلُفت داشت، اما چشمان او هم شبیه چشم‌های برادر بزرگ‌تر بود.

«مَپ بک» صورت زیبا و ارغوانی رنگ داشت ولی چشمانش مثل چشم‌های برادرهای بزرگ می‌درخشید.

برادر کوچک‌تر «تَپ بک» بینی پَخ و سَرِ گِردی داشت که روی گردن کوتاهش چسبیده بود. چشم‌های او هم مثل چشمان برادرانش درخشان بود و همین چشمان خندان و درخشان «چَپ بک» ها بود که آدم‌ها را به اشتباه می‌انداخت.»