کتاب در ستایش بطالت

کتاب در ستایش بطالت نوشتهٔ برتراند راسل و ترجمهٔ محمدرضا خانی است. انتشارات نیلوفر این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب در ستایش بطالت

کتاب در ستایش بطالت مقاله‌ای کوتاه است از برتراند راسل، فیلسوف بریتانیایی که در علوم متعددی صاحب‌نظر بود. او علاوه بر شهرتش در ارائه‌ٔ نظریات فلسفی یک منطق‌دان، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، نویسنده و فعال سیاسی صلح‌طلب به شمار می‌رود. او را به‌واسطهٔ آثاری مانند در «باب دلالت» از ستون‌های اصلی فلسفهٔ قرن بیستم و یکی از بنیان‌گذاران فلسفهٔ تحلیلی می‌دانند. راسل در زمینهٔ دستیابی به بنیانی منطقی برای ریاضیات تلاش‌های بسیاری انجام داد و دستاوردهایش اثرات قابل‌توجهی بر علوم منطق، زبان‌شناسی، هوش مصنوعی، علوم شناختی، علوم کامپیوتر و فلسفهٔ زبان گذاشته است؛ همچنین به‌ پاس «آثار متعدد در حمایت از نوع‌دوستی و آزادی اندیشه» بود که در سال ۱۹۵۰ میلادی برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. او در کتاب حاضر، ایده‌ای انقلابی مطرح کرده است و باورهای کلاسیک و مذهبی درمورد کار، ساعات کار و رنج حاصل از آن را به چالش کشیده است. او در این کتاب، کار و زندگی کارگران را به سنت فیلسوفان سوسیالیست، به‌مثابهٔ یک مقولهٔ اقتصادی و اجتماعی تحلیل کرده و برای کاهش مشقت‌های حاصل از آن به‌دنبال چاره گشته است. این مقالهٔ کوتاه که در بحبوحهٔ رکود بزرگ اقتصادی و رشد فزایندهٔ نرخ بیکاری نوشته شده‌، این باور کلاسیک را که کار مهم‌ترین عنصر معنابخش زندگی است، رد کرده است. راسل راهکارهایی برای کاهش ساعات کاری و به‌دنبال آن استخدام افراد بیشتر برای پرکردن ساعات کاری خالی‌شده ارائه داده است. این اندیشمند در این کتابْ فراغت انسان از کار را عنصر رهایی‌بخش ذهن او دانسته که می‌‎تواند از ساعات فراغتش در زمینهٔ اعتلای بُعد روحی و جسمی خود استفاده و بهر‎وری شغلی‌اش را نیز افزایش دهد.

«در ستایش بطالت» که نخستین‌بار در سال ۱۹۳۲ منتشر شد و از آن زمان بارها به اشکال مختلف تجدیدچاپ شد، قصد دفاع از بیکاری و تنبلی را ندارد. آنچه راسل در نظر دارد این است که ساعات کار بسیار و بارِ بیش‌ازحد آن نه‌فقط به هیچ‌وجه مفید و مساعد نیست بلکه تخریبگر است. از نظر او مردم در سراسر جهان بیش از اندازه کار می‌کنند و این باور که کار فضیلت است، خسرانی بزرگ به بار آورده است. کشورهای صنعتی و متمدن باید رویهٔ گذشته در تبلیغات را تغییر دهند. راسل پیشنهاد می‌دهد که به‌دلیل پیشرفت تکنولوژیک، لازم است ساعات کار کاهش یابد و درعوض با افزایش کیفیت کار اوقات‌فراغتی برای انسان‌ها فرهم شود که بتوانند خواسته‌ها و علایق شخصی خود را دنبال کنند. او پیش‌بینی می‌کند که اگر همه فقط ۴ ساعت در روز کار کنند، هم نرخ بیکاری کاهش می‌یابد و هم شادی مردم افزایش می‌یابد.

خواندن کتاب در ستایش بطالت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران علم فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره برتراند راسل

برتراند راسل در ۱۸ می ۱۸۷۲ به دنیا آمد و در ۲ فوریهٔ ۱۹۷۰ درگذشت. او فیلسوف، منطق دان، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات و فعال صلح‌طلب انگلیسی بود که در قرن بیستم زندگی می‌کرد. راسل در آغاز جوانی به مطالعهٔ آثاری از «پرسی بیش شلی» روی آورد که این امر مسیر زندگی او را تغییر داد؛ سپس به کالج ترینیتی در کمبریج رفت و در ریاضیات و فلسفه تحصیل کرد. او در سال ۱۹۰۱ «پارادوکس راسل» را کشف کرد و ۷ سال بعد به عضویت انجمن سلطنتی علوم بریتانیا درآمد. راسل در طول جنگ جهانی اول به‌دلیل مبارزات ضدجنگ از دانشگاه اخراج و زندانی شد. او یکی از فیلسوفان پیشتاز قرن بیستم محسوب می‌شود و «جنبش مخالفت با آرمان‌گرایی» را در اوایل قرن بیستم رهبری می‌کرد. از برتراند راسل همراه با «گوتلوب فرگه» و «لودویگ ویتگنشتاین» به‌عنوان بنیان‌گذاران فلسفهٔ تحلیلی یاد می‌شود. او در سال ۱۹۵۰ به‌پاس «آثار متعدد در حمایت از نوع دوستی و آزادی اندیشه»، برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. کتاب «در ستایش بطالت» یکی از آثار مکتوب اوست.