کتاب روایت شناسی بازی ها و اسباب بازی ها

کتاب الکترونیکی «روایت شناسی بازی ها و اسباب بازی ها» نوشتهٔ گروه مترجمان در نشر خزه چاپ شده است. این کتاب شامل ۷ تحقیق از اندیشمندان معاصر دربارهٔ بازی و اسباب‌بازی است.

درباره کتاب روایت شناسی بازی ها و اسباب بازی ها

۷ مقاله‌ای که در این کتاب بررسی می‌شود به این شرح است:

در «ابزارهای روایی بازی‌ها: کانون‌سازی، دانه‌بندی و سبک روایت در بازی‌ها» سه مفهوم روایی کانون‌سازی، دانه‌بندی و سبک روایت در بازی‌ها مورد بررسی قرار گرفته است.

در «اسباب‌بازی‌سازی؛ بیانیه‌ای مفهومی» اعتبار روزافزون محتوای اسباب‌بازی‌هایی که در کلاس‌ها، موزه‌های هنری، مد و غیره راه خود را باز کرده‌اند و بر زبان‌های دیگر تأثیر گذاشته‌اند، همچنین تلاش آگاهانه برای طراحی محصولات با توجه به مقولهٔ زیبایی‌شناسی به‌منظور جذابیت بیشتر آن‌ها مطرح شده است.

در «بازی و معنا؛ ویژگی‌های نشانه‌شناختی شیوه‌های بازی» دربارهٔ اهمیتی که بازی‌ها در فرهنگ غربی و ورای آن در فضای دانشگاهی دارد صحبت به میان آمده است.

«بازی‌ها و روایت: یک چارچوب تحلیلی» به کشمکش‌های اخیر دانشگاهی که بین روایت‌شناسان و لودوژیست‌ها به‌وجود‌آمده، می‌پردازد.

«نظریه‌ای پیرامون اسباب‌بازی‌ها و بازی با اسباب‌بازی» طرح تمایز بین اسباب‌بازی و بازی در دستور زبان است.

«نکاتی دربارهٔ روایت‌شناسی بوردگیم‌ها» نشان می‌دهد در بازی‌های مختلف روش‌های مختلفی برای ارتباط با سپهر نشانه‌ای وجود دارد.

«یادداشت‌هایی در باب اسباب‌بازی‌ها: گفت‌وگوی احتمالی بین بروگر، بنیامین و ویگوتسکی» تحلیل گفت‌وگوی بین بنیامین، بروگر و ویگوتسکی با‌توجه‌به برداشت آن‌ها از اسباب‌بازی است. در این نوشتار «اسباب‌بازی، شیء حداکثری» و «نقش اسباب‌بازی در اشباع فرهنگی کودک» (بروگر)؛ «نقش اسباب‌بازی در توسعه» و «توسعهٔ نمادگرایی در اسباب‌بازی» (ویگوتسکی)؛ و «داستان فرهنگی اسباب‌بازی» و «اسباب‌بازی‌ها و بازی‌ها» (بنیامین) تفسیر شده است.

کتاب روایت شناسی بازی ها و اسباب بازی ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به علوم اجتماعی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب روایت شناسی بازی ها و اسباب بازی ها

«بازی‌های ویدیویی از چند جنبه با ادبیات تفاوت دارند، به عنوان مثال از نظر چندوجهی بودن. رویکردی که در این نوشتار در نظر گرفته شده است مربوط به هستی‌شناسی بازی نیست -تلاشی برای ترسیم تمام مقادیر ممکن متغیرهای بحث‌شده در اینجا- بلکه بیشتر توجه بر نشانه‌شناسی این ابزارهاست. مفاهیم مورد بحث کانون‌سازی، سبک روایت و دانه‌بندی است. این سه مفهوم با هم بحث می‌شوند زیرا همهٔ آنها به زاویه دید ربط دارند و به نحوهٔ گفتن به بازیکن/خواننده که چه چیزی را چگونه ببینند مربوط می‌شود. همهٔ آنها به زاویه دیدی که از آن حرف زده می‌شود مرتبطند. به نحوهٔ بیان روایت و زاویه دیدی که راوی از آن صحبت می‌کند. درک چگونگی تغییر زاویه دید، طراحان را قادر می‌سازد تا تأثیر داستان‌هایی را که بیان می‌کنند بیشتر کنند و مفاهیمی را که می‌خواهند، به راحتی منتقل کنند. این بدان معنا نیست که آنها تنها ابزار روایی قابل توجه برای درک بازی‌ها هستند. توسعهٔ سایر ابزارهای روایی برای تحقیقات آینده باقی مانده است.

در این نوشتار نشان داده شده است که این مفاهیم چطور در بازی‌های ویدیویی به کار می‌روند و همچنین چطور گسترش پیدا کرده‌اند و مواردی را هم که در ادبیات یافت نمی‌شوند اما در بازی‌ها وجود دارند دربرگرفته‌اند. تفاوت‌های اصلی که این گسترده‌شدن را می‌طلبند، حضور بازیکن، تعامل و چندوجهی بودن است (آرجورانتا، ۲۰۱۱). این مفاهیم مورد بحث قرار گرفته‌اند تا واژگانی جامع‌تر به دانش‌پژوهانی که نحوهٔ ایجاد بازی‌ها و ادامه پیدا کردن داستان‌ها را مطالعه می‌کنند، ارائه بدهد. امید است که این سه مفهوم درمورد تأثیرات معنایی‌ای که در بازی‌ها به وجود می‌آیند، روشنگری کنند. طراحان می‌توانند با استفاده از این ابزار مواردی را که می‌خواهند، به شیوه‌ای استوار و تأثیرگذار انتقال بدهند.

البته، طراح تنها مرجع معنای بازی نیست. هم تفسیر بازیکن و هم زمینهٔ بازی معنا را شکل می‌دهند. نتیجهٔ نهایی حتماً ترکیبی از قصد نویسنده و اختیار بازیکن است (بیزوچی و تاننباوم۲۷، ۲۰۱۲) کاری که طراحان می‌توانند انجام دهند این است که بهترین بازنمایی از قصدشان را هدف بگیرند.»