کتاب رساله لقاءالله

رساله لقاء الله اثری از عارف ایرانی، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی است که در انتشارات نگاران قلم به چاپ رسیده است. این اثر به ضمیمهٔ «رسالهٔ لقاءالله امام خمینی (قدس‌السره)»، «رسالهٔ لقاء الله علامه فیض کاشانی (ره)» و «نامهٔ عرفانی مولف به علامه کمپانی (ره)» منتشر شده است. صادق حسن‌زاده این مجموعه را گردآوری کرده است.

 دربارهٔ کتاب رساله لقاءالله

رساله لقاءالله اثر ارزشمند آیت‌الله حاج میرزا جوادآقا ملکی تبریزی است که از برجستگان و نخبگان عرصهٔ عرفان نظری و عملی قرن اخیر است. این مرد بزرگ در گسترش اخلاق و عرفان میان اهل علم و ایمان سهم بسزایی داشته و سه کتاب مهم «مراقبات»، «اسرارالصلاة» و «لقاء الله» را نوشته است که گام بزرگی در راستای تهذیب اخلاق جویندگان حق است. او در این اثر با طرحی ساده و روشن مراتب سیر و سلوک را بیان کرده است. رساله لقاءالله برای همگان قابل‌فهم است و همین ویژگی باعث استقبال کم‌نظیر مخاطبان از آن شده است.

حاج میرزا جوادآقا ملکی تبریزی از شاگردان معروف آخوند «ملاحسینقلی همدانی» و استاد امام‌خمینی (ره) است. امام برای او قدر و احترام ویژه‌ای قائل بود. بزرگان زیادی این عارف را ستوده‌اند و کتاب‌هایش را بی‌نظیر دانسته‌اند. «علامه سیدمحمد طهرانی»، «علامه حسن‌زاده آملی»، «آیت‌الله میرزا خلیل کمره‌ای»، «آیت‌الله قهری» و «علامه طباطبایی» دربارهٔ آثار او سخن گفته و بر اهمیت آنها تاکید کرده‌اند.

صادق حسن‌زاده، محقق این اثر در کتاب حاضر، نسخه‌ای معتبر از رساله لقاءالله را در فهرست نسخه‌های خطی کتابخانهٔ آیت‌الله مرعشی نجفی شناسایی کرده و آن را مدنظر قرار داده و با نسخ دیگر مقابله کرده است. از امتیازات این نسخه ضمائم آن است که دو رسالهٔ ارزنده در مسئلهٔ لقاءالله، یک نامهٔ عرفانی و یک قصیده است. «لقاءالله» به قلم عارف و محدث مشهور مرحوم «فیض کاشانی»؛ «کیفیت لقاءالله» نوشته «حضرت امام خمینی (ره)» و «قصیدهٔ لقائیه» اثر علامه «حسن‌زادهٔ آملی».

 کتاب رساله لقاءالله را به چه کسانی پیشنهاد می‌‌کنیم

علاقه‌مندان و پژوهشگران حوزهٔ عرفان اسلامی را به خواندن این اثر دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب رساله لقاءالله

«در قرآن مجید زیاده از بیست جا عبارت لقاءالله و نظر بر خداوند وارد شده و هکذا در تعبیرات انبیا و ائمه علیهم‌السلام و از این طرف هم در اخبار، در تنزیه حق- جل و علا- کلماتی وارد شده که ظاهرش تنزیه صرف است از همهٔ مراتب معرفت.

علمای شیعه -رضوان‌الله علیهم- را هم در این باب مذاق‌های مختلفه است؛ عمدهٔ آن دو مذاق است: تنزیه صرف حتی اینکه منتهای معرفت همان فهمیدن این است که باید خداوند را تنزیه صرف نمود و آیات و اخباری که در معرفت و لقاء‌الله وارد شده است، آنها را تأویل نمود.

مثلا تمام آیات و اخبار لقاءالله را معنی می‌کنند بر مرگ و لقاء ثواب و عقاب. و فرقهٔ دیگر را مذاق این است که اخباری که در تنزیه صرف وارد شده است باید جمع میان آنها و اخبار تشبیه و اخباری که ظاهر در امکان معرفت و وصول است، به این‌طور نمود که : اخبار تنزیه صرف را حمل کرد به معرفت به طریق رؤیت به این چشم ظاهر و به معرفت کنه ذات اقدس الهی...»