کتاب شکر سوخته

کتاب شکر سوخته نوشتهٔ آونی دوشی است که با ترجمهٔ علی مالکی منتشر شده است. این اثر روایت عاشقانهٔ تلخ یک مادر و دختر است که به ۲۶ زبان دنیا ترجمه شده.

درباره کتاب شکر سوخته

یکی از جسورانه‌ترین داستان‌های قرن بیست و یکم به شمار می‌رود. نویسنده که پیش‌ازاین هرگز تجربه‌ٔ نوشتن رمان بلند نداشته است، برای شروع کار خود دست به حرکتی منحصربه‌فرد زده و برای روایت اختلافات یک مادر و دختر، از «گذشته‌نمایی» استفاده کرده است. نکتهٔ مهم در استفاده از این روش، قدرت فوق‌العاده نویسنده در نحوه استفاده از آن است. موضوعی که می‌تواند ۲ خروجی کاملاً مستقل داشته باشد.

داستان از صحبت در مورد بیماری زنی به نام «تارا» آغاز می‌شود. راوی داستان دختر اوست و از همان ابتدا تلاش می‌کند خواننده را با این واقعیت که مادرش هرگز مادر خوبی نبوده است، آشنا کند. برای این کار، او مدام بین گذشته و حال فلش‌بک می‌زند و استفاده از این نوع روایت داستانی را تا انتها ادامه می‌دهد و در خلال تعریف کردن خاطره‌هایش، اطرافیان خود را قضاوت می‌کند. شیوهٔ روایت او به‌خصوص برای افرادی که در جوامع کمتر برخوردار، همواره بین مرز افسردگی و تلاش برای زندگی بهتر در تردد هستند، جذاب است، ولی آنچه شاکلهٔ اصلی داستان را تشکیل می‌دهد، تغییر دیدگاه نویسنده در خلال داستان‌سرایی‌اش است. برخلاف بسیاری از رمان‌های مشابه، برای ایجاد این تغییر، هیچ فرد سومی درگیر ماجرا نمی‌شود. این خود نویسنده است که تنها با بیان خاطراتش و یا به‌عبارت‌دیگر، تنها با حرف‌زدن، رفته‌رفته پی می‌برد که رفتار انسان‌ها علاوه بر خصوصیات اخلاقی منحصربه‌فرد، تابعی از جامعه است؛ بنابراین نمی‌توان به‌سادگی رفتار مردم را در بوتهٔ قضاوت سنجید؛ به‌این‌ترتیب، هرچه خواننده به انتهای کتاب نزدیک‌تر می‌شود، درک بیشتری از هدف نویسنده پیدا کرده و در انتها در ضمیر ناخودآگاه خویش در مورد پدیدهٔ قضاوت تأمل می‌کند. در ترجمهٔ این کتاب تلاش شده است تمامی توضیحات لازم برای درک بیشتر خواننده از جامعهٔ هندوستان، در قالب پانویس‌ها ارائه شود.

خواندن کتاب شکر سوخته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آونی دوشی

آونی دوشی متولد ۱۹۸۲ رمان‌نویس آمریکایی است که در حال حاضر در دبی زندگی می‌کند. او در نیوجرسی به دنیا آمد و خانواده‌اش از مهاجران هند بودند. او یک BA در تاریخ هنر از کالج بارنارد در نیویورک و مدرک کارشناسی ارشد تاریخ هنر از کالج دانشگاهی لندن گرفته است. اولین رمان او با نام دختری در پنبه سفید (شکر سوخته) در سال ۲۰۱۹ در هند منتشر شد. در سال ۲۰۲۰ در بریتانیا با عنوان شکر سوخته بار دیگر منتشر شد. این رمان برای جایزه بوکر ۲۰۲۰ کوتاه شده است. کتاب او جزو ۱۰۰ اثر برتر نیویورک‌تایمز قرار گرفت. 

بخشی از کتاب شکر سوخته

«اگر بگویم بدبختی مادرم هرگز باعث خوشحالی من نبوده، دروغ گفته‌ام. وقتی بچه بودم از دست او رنج کشیدم و هر دردی که او بعدها تحمل کرد، برای من نوعی رستگاری به شمار می‌رفت. یک نوع توازن جهانی که باعث می‌شد کفهٔ ترازوی علت و معلول هم‌تراز بشود، اما حالا دیگر دلیلی برای تسویه‌حساب با مادرم ندارم. علت این اتفاق هم ساده است؛ مادرم دچار فراموشی شده و هیچ کاری از دست من بر نمی‌آید. هیچ راهی که او بتواند کارهایی که درگذشته انجام داده است را به یاد بیاورد و به گناهانش پی ببرد، وجود ندارد. قبلاً بیشتر اوقات، وقتِ صرف چای که می‌شد بعضی از خشونت‌هایش را یادآوری می‌کردم و می‌دیدم که چطور اخم‌هایش در هم گره می‌خورد، ولی حالا اکثر اوقات او نمی‌تواند چیزهایی که من از آنها حرف می‌زنم را به یاد بیاورد. اغلب چشم‌هایش مشتاقانه به دوردست خیره می‌شوند. هرکسی او را در این حال می‌بیند دست من را می‌گیرد و در گوشم زمزمه می‌کند که: «بی‌خیال! بسه دیگه! این طفلک که چیزی رو یادش نمیاد.» اینکه او باعث می‌شود دیگران با او همدردی کنند، من را آزار می‌دهد.»