کتاب همین اینان

کتاب همین اینان نوشتهٔ مجید طوبیا و ترجمهٔ سیدمهدی حسینی نژاد است و انتشارات شانی آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب همین اینان

رمان همین اینان این پرسش را مطرح می‌کند که «این‌ها» چه کسانی هستند؟ در شهر ساختگی ایبوط، قهرمان رمان و راوی آن زندگی می‌کند. ترس، سانسور، سرکوب و نگرانی‌های دیگری که در میان مردم ایبوط رخنه می‌کند حقایق ملموسی است که فشار را بر مردم افزایش می‌دهد. آن‌هایی که چشم‌های برآمده دارند، می‌توانند آنچه را که در روح‌ها می‌گذرد بررسی کنند. قهرمان کتاب شهروند مسئولی است که کاری جز خواندن کتاب ندارد؛ کتابی که می‌گوید گردش زمین به دور خودش خلاف جریان عقربه‌های ساعت رخ می‌دهد. راوی هم یک نویسندهٔ نیمه‌مشهور است که بازتاب‌های خود را در زمین و ساعت زیر نظر می‌گیرد و به اعماق آن می‌رود و هر چیزی را که سرگردان است می‌داند.

اهالی ایبوط ساعت به دست نمی‌بندند و همین قضیه ماجراهایی را در این شهر به وجود می‌آورد.

ضمیر در زبان عربی هرگز «ال» نمی‌گیرد، مجید طوبیا ال بر سر ضمیر هؤلاء آورده است تا همه ببینند (الهؤلاء = همین اینان) چه بلاهایی که بر سر مردم نیاورده‌اند. در کشور دیجم (بر عکس مجید) آدم‌ها متهم‌اند که دارند علیه دولت توطئه می‌کنند یا بعداً توطئه خواهند کرد، مگر اینکه از پاسگاه‌های ایبوط (بر عکس طوبیا) تبرئه‌نامه بگیرند و خلافش ثابت شود.

متهم به دستور قاضی (چشم بر‌آمده) همراه با یکی از مأموران رفت تا حکم تبرئه‌اش را از همهٔ پاسگاه‌ها بگیرد، پس از دریافت آخرین حکم او را به پاسگاهی در کویری دور برده و به او گفتند همهٔ کسانی که به اینجا آمده بودند از فرط خستگی از بازگشت منصرف شدند. او با دیدن محوطه‌ای که پر از سنگ قبر بود یاد حرف آن قاضی بازنشسته افتاد: «هر کسی که همسفر همین اینان بوده است سفر یک طرفه‌ای را تجربه کرده است، اگر کسی برگشته حتما از خودشان بوده است.»

خواندن کتاب همین اینان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران رمان‌های سیاسی‌تخیلی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب همین اینان

«دلیل همه‌ی آنچه که رخ داد: همه چیز زمانی شروع شد که داشتم کتابی به زبان کشور «ایبوط» جاوادنه می‌خواندم، کشوری که توفیق یافته بودم یکی از شهروندانش باشم، اگر آن کتاب را نخوانده بودم هیچ اتفاقی نمی‌افتاد، توی آن کتاب نوشته بود؛ زمین خلاف عقربه‌های ساعت به دور خودش می‌چرخد!

حیرت‌زده با خود گفتم: چرا زمین خلاف عقربه‌های ساعت حرکت می کند، چرا با آن هماهنگ نیست؟! این سؤال مدت زیادی فکرم را مشغول کرده بود، به ذهنم خطور کرد که این نمی‌تواند نشانه‌ی خوبی باشد و سرانجام بدی خواهد داشت. با خود گفتم چه کسی مسئول این وضع است؟»