کتاب سفیدتر از آفتاب

کتاب الکترونیکی «سفیدتر از آفتاب» نوشتهٔ حیدری وجودی با گردآوری محمدسرور رجایی در انتشارات آمو چاپ شده است. بسیاری از شاعران و نویسندگان افغانستان که آثار درخوری دارند، از داشتن مجموعه‌ای مدون و کامل محروم مانده‌اند و از تعدادی از ایشان به سختی با جست‌وجو در هفت اقلیم می‌شود کتابی پیدا کرد. شعرهای صمیمی و بی‌پیرایهٔ حیدری وجودی، سرشار از مهربانی و اعتدال است. هم از نظر سیرت قشنگ است و هم از نظر صورت دل‌پسند.

درباره کتاب سفیدتر از آفتاب

حیدری وجودی از معدود شاعران کلاسیک‌سرای ماست که هم‌چنان بر عهدی که با سنت‌های ادبی کهن دارد، پای‌بند و در میان قالب‌ها دل‌باختهٔ غزل است. با آن‌که هیچ شعری در قالب‌های نو ندارد، اما ترکیب‌ها و تصویرهای غزل‌هایش، پُر از حلاوت تازگی است و در ساختار زبانی و آرایه‌های ادبی شعرهایش شور و طروات غزل امروز دیده می‌شود. اندیشه‌ها و احساسات و عواطف حیدری وجودی را نیز می‌توان از زبان شعرهایش شنید و شناخت. روایت آرامِ شادی‌ها و اندوه‌هایی که در هر فضای سیاسی و اجتماعی و عاشقانه‌ای که باشد، معانی جدید و ترکیب‌های تازه می‌آفریند. شعرهایی که بسیار صمیمی و سرشار از عشق و امید و زندگی‌اند.

ادبیات مثل هر پدیدهٔ دیگر اجتماعی در افغانستان از آسیب‌های چند دهه جنگ و ناآرامی برکنار نبوده است. نبودن ثبات در جامعه سبب شده است صنعت نشر و چاپ به شیوهٔ اصولی پا نگیرد و آثار شاعران و نویسندگان چنان‌که باید و شاید اقبال انتشار نیابند و به دست مخاطبانش نرسند. از طرفی همین اوضاع بر صنعت رسانه نیز حاکم بوده و آن جادهٔ دیگر ارتباطی نیز مسدود یا پر از مشقت بوده است. بدین‌گونه در این چند دهه در چرخهٔ میان تولیدکنندگان آثار ادبی و مخاطبان انقطاع و گسستی ایجاد شده که حاصل آن ناشناخته ماندن یا به فراموشی رفتن نام و آثار تعداد زیادی از چهره‌های ادبی در میان نسل جوان افغانستان و دیگر مخاطبان ادبیات در اقلیم زبان فارسی بوده است. گسستی که زیان‌هایی جبران‌ناپذیر بر پیکرهٔ فرهنگ ما وارد کرده است.

کتاب سفیدتر از آفتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به ادبیبات افغانستان پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب سفیدتر از آفتاب

خداوندا! به نور خویش روشن کن روانم را

چراغ طور عشق و معرفت گردان زبانم را

کند پرواز در اوج سپهر عشق و آزادی

رهایی بخش از زندان تن سیمرغ جانم را

نخشکد تا گل سبز محبت در وجود من

ز آب معرفت سیراب گردان جسم و جانم را

بکن در رگ‌رگم جاری شراب ناب نورانی

به‌سان شمع روشن ساز در تن استخوانم را

غزل‌هایم مذاق تلخ‌کامان را کند شیرین

پر از شهد دل‌انگیز محبت کن دهانم را

به نور باغ سبز عشق در خشک و تر دوران

بهار دیگری بخشای سرجوش خزانم را

سپهر سینهٔ اهل محبت را کند روشن

ز خورشید نگاهی گرم‌تر گردان بیانم را

پناه‌گاهی ندارم جز دل دردآشنا، یارب!

نگه داری ز توفان حوادث آشیانم را

به پاس مصطفا و مهر یاران دل و جانش

مگیر از من الهی! دوستان مهربانم را