کتاب تاریخ فشرده پوشاک و فشن

کتاب الکترونیکی «تاریخ فشرده پوشاک و فشن» نوشتهٔ جیمز لَوِر با ترجمهٔ منظر محمدی در نشر مشکی چاپ شده است. این کتاب پنجاه سال است که جزء متون اصلی برای کسانی است که تار‌یخ فشن می‌خوانند. جیمز لاور نویسنده، منتقد، مورخ هنر و متصدی موزه بود. او به عنوان حافظ چاپ، نقاشی و نقاشی برای موزه ویکتوریا و آلبرت عمل می کرد. مورخ مهم و پیشگام مد به عنوان "مردی در انگلستان که مطالعه لباس را قابل احترام کرد" توصیف کرد.

درباره کتاب تاریخ فشرده پوشاک و فشن

تاریخ فشردۀ پوشاک و فشن راهنمایی است کلاسیک که مهم‌ترین تحولات تاریخ پوشاک را در دوازده فصل پوشش می دهد:

 از اختراع سوزن در حدود چهل هزار سال پیش تا دوران شلوار جین، از بافندگان عصر نوسنگی تا برجسته ترین نام های صنعت فشن امروز. هم چنین مهم ترین تحولات سیاسی موثر در صنعت فشن قرن بیست ویکم را به بحث می گذارد، تحولاتی که به ظهور رویکردهای جدید به مسائل نژادی و جنسی، سلامت روانی، تنوع در سن افراد و شکل بدن آن ها و پایداری زیست محیطی منجر شده است.

این کتاب با جای دادن فشن در بسترهای چندگانۀ اجتماعی _ فرهنگی، سهم مهمی در ارتقاء تاریخ فشن به عنوان رشتۀ دانشگاهی معتبر ایفا کرده است.

کتاب تاریخ فشرده پوشاک و فشن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مد و فشن و کسانی که مایل هستند دربارهٔ تاریخچهٔ این هنر اطلاعاتی کسب کنند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب تاریخ فشرده پوشاک و فشن

زنان ثروتمند تاج کوچکی از طلا و سنگ‌های قیمتی بر سر می‌گذاشتند. پس از استیلای رومیان، مدل‌های آرایش مو بسیار متنوع‌تر و پرکارتر شد و فر و جعد بیشتر و حتی موی مصنوعی هم اضافه شد. کلاه را یونانیان فقط در سفر بر سر می‌گذاشتند؛ حتی هنگام سفر نیز خیلی وقت‌ها آن را پشت شانه می‌انداختند. این کلاه‌های سفری از نمد درست می‌شد و لبۀ خیلی پهنی داشت. البته از پیکرک‌های تانا‌گرا پیداست که بعد از تسلط مقدونیان بر یونان، خیلی از زنان کلاه کوچک جالبی، مثل یک مدل کوچک از کلاه حصیری چینی بر سر می‌گذاشتند. یونانیان تا سدۀ پنجم ق‌م. عموماً ر‌یش می‌گذاشتند و حتی پس از آن نیز فلاسفه و دیگر افراد مهم این رسم دیرین را حفظ کردند؛ اما مردان جوان موهای صورت را می‌تراشیدند. در آثار برجای‌مانده از این دوران خدایان جوان مثل مرکوری و آپولو همیشه بی‌ریش تصو‌یر شده‌اند، حال آنکه خدایان مسن‌تر مثل  وولکان و ژو‌پیتر ریش دارند.

 یونانیان در داخل خانه اغلب هیچ نوع پاپوشی نمی‌پوشیدند و مردم فقیر حتی در خیابان هم پابرهنه راه می‌رفتند. حتی ثروتمندان هم فقط صندل می‌پوشیدند.