کتاب عرف و عادت در ایل باصری

کتاب عرف و عادت در ایل باصری نوشته علیرضا عزیزی است. این کتاب اطلاعات حامعی از فرهنگ و عادات مردم بخشی از ایران در اختیار خواننده قرار می‌دهد.

درباره کتاب عرف و عادت در ایل باصری

این کتاب اثری در حوزه مردم شناسی و مطالعات رفتار و فرهنگ و عادات قوم باصری است. نویسنده در این کتاب ضمن معرفی موقعیت جغرافیایی محل سکونت ایل باصری و معرفی این ایل به بازنمایی فرهنگ ها و آداب و رسوم و اعتقادات رایج در میانمردم این ایل می پردازد. ویژگی برجسته این اثر تحقیق میدانی و دسترسی به منابع دست اول و جمع آوری اطلاعات از طریق حضور مولف در منطقه است.

زندگی کوچ نشینی در تمام نواحی ایران به اشکال مختلف دیده می‌شود. زیرا موقعیت مکانی ایران و شرایط جغرافیایی طبیعی آن نظیر ناهمواری‌ها و تنوع اقلیمی، در بعضی موارد شرایطی را فراهم می‌آورد که انسان برای بهره برداری بهینه از این محیط، مجبور به زندگی و اقتصاد کوچ نشینی است. این کتاب ابتدا اطلاعاتی کامل درباره کوچ‌نشینان مناطق مختلف ایران در اختیار خواننده قرار می‌دهد و در ادامه آداب و رسوم و نوع زندگی کوچ‌نشینان در ابعاد مختلف شرح می‌دهد. از آداب عروسی تا خرید و فروش را در این کتاب بررسی می‌کند.

خواندن کتاب عرف و عادت در ایل باصری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به فرهنگ عامه مردم پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عرف و عادت در ایل باصری

از مشخصات بارز کوچ نشنان ایران همچنان که قبلا نیز اشاره شد نفوذ فرهنگی آنها در تمام شئونات این کشور است. بطوری که فرهنگ ایران مجموعه‌ای از عملکرد فرهنگ‌های عشایر منطقه است که مصادیق این موضوع در دوره اسلامی تشکیل حکومت هایی نظیر سلجوقیان، مغولان، تیموریان، صفویه، افشاریه و قاجاریه می‌باشد؛ این حکومت‌ها جملگی از میان جوامع کوچ نشین به قدرت رسیده اند.

به طور کلی واحد تولید در بین کوچ نشینان ایران خانوار است که یک واحد مصرف نیز به شمار می‌رود. یکی از خصوصیات بارز کوچ نشینان مساله مصرف گرایی و عدم توجه به سودجویی است و از طرفی اقتصاد کوچ نشینان در چند دهه اخیر تحت تاثیر نظام سرمایه داری و بازارهای بین المللی قرار گرفته است و در نتیجه کوچ نشینان مجبورند قسمت بیشتری از تولیدات خود را در بازارها به فروش برسانند تا در ازای آن کالاهایی را که خود تولید نمی‌کنند و بدانها نیاز دارند خریداری نمایند.

فعالیت‌های اقتصادی کوچ نشینان ایران

الف – فعالیت‌های دامداری و تولید محصولات دامی و فرآورده‌های لبنی

ب- تولید محصولات کشاورزی (به غیر از دامداری)

ج- تولید صنایع دستی

د- فعالیت‌های متفرقه و فرعی

زندگی کوچ نشینی اساسا مبنتنی بر نگهداری و استفاده از دام، در مقابل زندگی یک جا نشینی بر محور زراعت صنعت و تجارت و… استوار گردیده است. حرکت و جابه جایی زمینه زندگی مرم کوچ نشین و دامپروری زیر بنای معیشت آنان است. بطوریکه موجودیت هر خانوار و یا چادر با تعداد دامها و نهایتا با قدرت اقتصادی و اجتماعی از آن افرادیست که دام‌های زیاد و حق چرای بیشتر در اختیار داشته باشند که مسلما چنین افرادی زمین دار بزرگ نیز هستند.

قالی‌های بافته شده توسط برخی از کوچ نشینان که دارای کیفیت بالایی بوده و نقش به سزایی در درآمدهای آنها دارد، همینطور گلیم، پلاس، جاجیم، حصیر بافی به عنوان زیرانداز بعد از قالی و قالیچه از اهمیت بسزایی برخوردار است.

همچنین جوال، خورجین، حور، توبره، طناب، جوراب، کلاه، دستکش، شال پاپیچ و سایر البسه و پوشاک عشایر نیز از اهمیت مشابه برخوردارند. عشایر که در گذشته لباس و پوشاک خود را بر اساس نیاز و شرایط جغرافیایی و نوع فعالیت روزانه به منظور جلوگیری از تابش مستقیم آفتاب و محافظت بدن در مقابل حیوانات گزنده تهیه می‌کردند، اساسا کارکرد و کاربرد مصنوعات خود را تحت تاثیر اعتقادات، فرهنگ و طبیعت به منصه ظهور رسانده اند.