کتاب کودکان و عصر دیجیتال

کتاب کودکان و عصر دیجیتال نوشته مرضیه قانعی و راضیه قانعی است. کتاب کودکان و عصر دیجیتال به اهمیت رسانه در شکل‌گیری شخصیت کودکان امروز می‌پردازد.

درباره کتاب کودکان و عصر دیجیتال

رسانه امروزه تعریف گسترده‌ای پیدا کرده است؛ و مانند گذشته فقط به تلویزیون و رادیو و روزنامه و مجله و کتاب منحصر نیست. امروزه رسانه‌های گروهی به سبب فراوان بودنشان به رسانه‌های فردی تبدیل شده‌‎اند و از طرفی به صورت یک جبهه عظیم فرهنگی درآمده‌اند.

جبهه فرهنگی، به گستردگی همه کشورها، شهرها، کوچه‌ها و خیابان‌هاست. همه مغزها و اندیشه‌ها تحت تاثیر این جبهه فرهنگی قرار گرفته‌اند. رسانه‌ها بیشترین فعالیت را در تربیت فرزندان دارند و رسالت اصلی‌شان در تربیت، در بعد تربیت اجتماعی یعنی اخلاق و رفتار اجتماعی و سیاسی است. رسانه‌ها می‌توانند اخلاق و رفتار اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و حتی انگیزه تحصیلی را تحت تاثیر قرار دهند.رسانه ها در بسیاری از مواقع بر پدرها، مادرها، معلم، مدرسه، کتاب، در تربیت فرزندان پیشی می‌گیرند. در این کتاب نویسندگان تلاش کرده‌اند اطلاعات جامعی از اهمیت رسانه در تربیت کودکان و روش‌های مدیریت آن در اختیار روان‌شناسان و دانشجویان روان‌شناسی قرار دهند. 

خواندن کتاب کودکان و عصر دیجیتال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام روان‌شناسان حوزه کودک و نوجوان پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب کودکان و عصر دیجیتال

تعریف رسانه

پیش از تعریف رسانه شاید لازم باشد به دلایل پیدایش آن اشاره‌ای مختصر کنیم. بدون تردید ارتباط نه تنها بخش مهمی از زندگی انسان است بلکه پایه و اساس پیدایش ساختار اجتماعی و تمدن نیز محسوب می‌شود.

مطمئنا بدون ارتباط ، فرهنگ پدیدار نمی‌شد و به تبع آن نظام‌های اجتماعی مانند خانواده، روستا و شهر شکل نمی‌گرفت. ارتباط موجب انتقال مهارت دانش باورها و ارزش‌های انسان شده و می‌تواند در تغییر این باورها و ارزش‌ها و عقاید و همچنین رفتار نقش ایفا کند.

اما برقراری ارتباط به خودی خود صورت نمی‌گیرد بلکه نیازمند ابزاری ست تا بتواند در این راه کمک برساند. رسانه را ابزار ارتباط نیز می‌نامند.

در تعریف رسانه آمده است: رسانه وسیله‌ای است که فرستنده به کمک آن معنا و مفهوم موردنظر خود (پیام) را به گیرنده منتقل می‌کند؛ به عبارت دیگر، رسانه، وسیله حامل پیام از فرستنده به گیرنده است. کتاب، روزنامه، مجلّه، عکس، فیلم، نوار صوتی و تصویری، رادیو، تلویزیون، ماهواره و... نمونه‌هایی از رسانه هستند.

واژه‌ی رسانه در زبان فارسی واژه‌ی نسبتاً جدیدی محسوب می‌شود.

این واژه که گاه به معنای مفرد و گاه به معنای جمع به کار می‌رود، معادلی برای واژه‌ی Medium (رسانه) و نیز Media (رسانه‌ها) است.

همان‌طور که از واژه‌ی رسانه هم مشخص است، ماموریت رسانه، رساندن است: رساندن حرف‌ها و پیام‌ها و دیدگاه‌های من و شما به فرد یا افراد دیگر.

مستقل از تاریخچه‌ی این واژه، امروزه معمولاً آنچه به عنوان رسانه در گفتگوها و مقالات و نوشته‌های ما مورد استفاده قرار می‌گیرد، به رسانه‌های ارتباطی (Communication Media) اشاره دارد.

رسانه با ابزار رسانه‌ای چه تفاوتی دارد؟

معمولاً در گفتگوها و نوشته‌ها، دو اصطلاح رسانه و ابزار رسانه‌ای به صورت مترادف به‌کار می‌روند.

این کار، نادرست نیست و حتی در متن‌های تخصصی هم رواج دارد؛ اما حتی اگر این دو کلمه را به جای هم به‌کار می‌بریم، مهم است که در ذهن خود، به تفاوت میان آن‌ دو توجه داشته باشیم:

روزنامه، میکروفن، شبکه‌های اجتماعی، رادیو و تلویزیون،تلفن همراه و... همگی ابزارهای رسانه‌ای هستند و می‌توانند نقش بستر ارتباطی را ایفا کنند.

اما رسانه زمانی شکل می‌گیرد که پیام (محتوا) نیز وجود داشته باشد و ضمناً مخاطبانی هم در انتظار دریافت آن پیام باشند.

منظور از رسانه‌های جمعی یا رسانه‌های گروهی چیست؟

مثال زدن برای رسانه جمعی ساده‌تر از تعریف کردن آن‌ است. مثلاً همه می‌دانیم که کتاب، روزنامه، رادیو و تلویزیون، نمونه‌های رسانه جمعی محسوب می‌شوند.