کتاب عرفان شرقی

کتاب عرفان شرقی، شرح رساله مقصد اقصی عزیزالدین نسفی، کتابی در باب عرفان عملی و نظری است که با شرح غلامحسین ابراهیمی دینانی و به همت امیر اسماعیلی منتشر شده است.  

درباره کتاب عرفان شرقی 

کتاب عرفان شرقی، شرحی است بر رساله مقصد اقصی، از عزیزالدین نسفی. این رساله یکی از کتاب‌هایی است که در باب عرفان عملی و نظری منتشر شده است. این اثر هشت فصل دارد. در فصل اول درباره ویژگی‌ها و خصوصیات سالک صحبت می‌شود: در بیان آنکه رونده کیست و راه چیست و منزل چند است و مقصد...  فصل دوم به تمایز میان شریعت، طریقت و حقیقت می‌پردازد و در فصل سوم از انسان کامل سخن می‌رود. فصل چهارم در بیان کامل آزاد است و در فصل‌های بعدی از صحبت، ترک، سلوک و نصیحت می‌خوانیم. 

همچنین در کتاب عرفان شرقی از سخن اهل تصوف در معرفت ذات خدای تعالی و بیان صفات و افعال او می‌خوانیم. از معرفت افعال بر قول اهل حکمت صحبت می‌کنیم و از ولایت و نبوت می‌گوییم. اعتقادات اهل تقلید و اهل استدلال و اهل کشف را نظری می‌اندازیم و از معرفت انسان، نیز سخن می‌رانیم. 

کتاب عرفان شرقی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب عرفان شرقی را به تمام علاقه‌مندان به مطالعات عرفانی پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره عزیزالدین نسفی

شیخ عبدالعزیزبن‌‌محمد نسفی، معروف به عزیزالدین نسفی، یکی از بزرگ‌ترین عارفان و نثرنویسان زبان پارسی در سدۀ هفتم هجری است که تأثیر زیادی بر روند عرفان اسلامی گذاشته است. او در نسف، ازبکستان امروزی، به دنیا آمده است. از مریدان شیخ سعدالدین‌ حمویه از عارفان بزرگ قرون ششم و هفتم هجری بوده و از اهل تصوف به شمار می‌آید. او بخش عمده زندگی خود را در خوارزم و بخارا گذراند و بعد از حمله مغول به خراسان، اصفهان و شیراز مهاجرت کرد. عزیزالدین نسفی و آثارش در حوزه تصوف از دیرباز در برخی کشورهای اروپایی نیز معروف بوده است. 

بخشی از کتاب عرفان شرقی

همۀ مردم از ظاهر و باطن سخن میگویند و باطن را برتر و بالاتر از ظاهر می‌دانند و البته معلوم است که برتر و بالاتر بودن باطن بر آنچه ظاهر به شمار می‌آید، جنبۀ وجودی دارد و ارتباط آنها با یکدیگر از نوع ارتباط طولی شناخته می‌شود. کسانی که از متافیزیک سخن می‌گویند، به همین مسئله اشاره می‌کنند و بر این باورند که آنچه ظاهر است، باطن دارد و آنچه باطن است، از جهت جنبۀ وجودی، برتر و بالاتر از ظاهر شناخته می‌شود. البته کسانی نیز هستند که هستی را در یک فضای بسته و سه بعدی خلاصه می‌کنند و در همان فضای بسته و سه بعدی نیز زندگی می‌کنند. این اشخاص، باطن جهان را نیز جز همان فضای بسته و سه بعدی، چیز دیگری نمیدانند. مثل این اشخاص، مثل موجودی است که در درون یک گردوی بسته و ناشکسته زندگی می‌کند و خود را سلطان و فرمانفرمای جهان می‌پندارد. در اینباره حدیثی از معصوم نقل شده که مضمون آن چنین است: یک مورچه دارای دو شاخک است که با کمک همان دو شاخک به زندگی خود ادامه می‌دهد. آن مورچه در عالم حیوانی خود چنین می‌پندارد که یک شاخ آن به مغرب می‌رسد و شاخ دیگر آن، مشرق را فرا می‌گیرد.