نظرات کاربران درباره کتاب سنترال پارک

داستان معمایی با شروعی هیجان انگیز و ماجرایی پرکشش که متاسفانه پایان ضعیف و سرهم بندی شده اش این احساس را به من داد که سرم کلاه رفته و حیف وقت. ترجمه هم خوب و روان نیست و تمام افعال و ضمایر مخاطب مفرد (تو) را مخاطب جمع (شما) ترجمه کرده که روی اعصاب است.

من تا کنون دو کتاب از گیوم موسو خوندم. سنترال پارک و آوای فرشته. به نظرم داستان نویسی در سبک رئالیسم باید به نحوی باشد که تمام چفت و بست داستان درست و فکر شده باشد. متاسفانه در این دو کتابی که از گیوم موسو خوندم این چفت و بست خوب صورت نگرفته و می توان گفت شبیه داستان های فیلم های درجه ۳ هالیودی است.

قبل از صحبت راجع به کتاب می خواهم از ترجمه اش بگویم که واقعا آزار دهنده بود.نمی دانم برگردان از انگلیسی بوده یا زبان اصلی اش ولی واقعا فکر نمی کنم مکالمه یک زن و مرد که هم را می شناسند و دارند با هم کل کل می کنند دوم شخص جمع همدیگر را خطاب کنند.مثلا آلیس می گوید:«کِین برین پی کارتون».و یا ترجمه لباس ورزشی بارسا(تیم ورزشی) به لباس ورزشی بارکا!! از نشر البرز انتظار نداشتم. 🔴با اغماض گذرا به اسپویل خوشحالم که آشنایی ام با گیوم موسو با این کتاب آغاز نشد.چون احتمالا اگر سراغ سایر کتبش نیز می رفتم با دید بدی بود.بخش آخر کتاب که تقریبا خواننده می فهمد با چه ماجرایی روبرو بوده مرا همزمان یاد یک کتاب(بیمار خاموش) و یک فیلم(شاتر آیلند) دیگر انداخت. من معتقدم نویسنده ی جنایی ای که از آغاز نوشتن هدف عمده اش غافلگیری و مچ گیری(که من باهوش ترم) باشد و اینگونه بخواهد کتابش پرفروش شود(هر دو کتاب پرفروش بودند) نمی تواند خیلی به شعور مخاطب و منطق او احترام بگذارد و پاداش همراهی چندین صفحه ای اش با داستان و ذهن نویسنده را بدهد.البته اصلا در حق سنترال پارک نامردی نمی کنم چرا که کاری که در پایان کرد توجیهات بیشتری دارد تا بیمار خاموش که واقعا نمی فهمم چرا انقد پرطرفدار شد!شاید بخاطر ساید پررنگ روانشناختی اش که باز هم مشکل داشت روایت قصه. کتاب دوشیزگانِ نویسنده بیمار خاموش باز کمی بهتر بود گرچه آن هم هول هولکی تمام شد. حقیقتا کتاب سریع رفت اصل مطلب و این نکته ی مثبتی است. ابتدای کتاب واقعا جذبم کرد و شخصیت ها برایم جذاب بودند رفته رفته هم ماجراجویی شان شروع شد و همزمان با افکار کاراکتر اصلی، آلیس شافر،یک پلیس فرانسوی ماهم سعی می کردیم یک به یک معماها را حل کنیم و همه چیز خوب پیش می رود.تا اینکه داستان کند پیش می شود و احساس می کنیم قصه دارد کش پیدا می کند به حدی که خیلی از جزییات مثل توصیفات مکان ها و ظاهر آدم ها را نمی خوانیم و خسته مان شده.بله اواسط کتاب خسته کننده می شود تا می رسیم به راز های شخصیت هایمان که(به ظاهر) دارند برملا می شوند و ارتباط ها را فهمیده ایم و... اینجا دوباره قصه برایمان جان می گیرد و با هیجان ادامه می دهیم تا اینکه به بخش پایانی و حقیقت قصه می رسیم. (🔴قطعا اسپویل دارد در ادامه) آنجا احتمالا کمی می ایستیم و فکر می کنیم که چطور می تواند...؟ مگر می شود؟و همان احساساتی که احتمالا اگر شاتر آیلند اسکورسیزی را دیده باشید آخرش بهتان دست داده است. همان انکار با این تفاوت که اینجا منطقی تر است و انکارتان کوتاه مدت تر.حتی شاید شخصیت گابریل را بستایید بابت این جنتلمن بازی هایش و خطرهایی که به جان خریده و این روش خاصی که انتخاب کرده بود اما حقیقتا تا وقتیکه ما با جزییات از زندگی و شخصیت گابریل ندانیم نمی توانم این حرکت و تصمیم یک شبه اش را خیلی منطقی بدانیم.اینکه چطور بدون توانایی و فکر پلیسی و کاراگاهی اینهمه راهکار در لحظه به ذهنش می رسید و دقیقا مثل یک پلیس FBI رفتار می کرد. هماهنگی هایش با دوست آلیس در فرانسه و پدرش و اعتماد همه آنها به او.این ها اگر هم منطقی باشند زمان بر هستند. با خودم می گویم اگر داستان همانطور بود که گابریل طراحی کرده بود چه؟آیا من سنترال پارک موسو را دوست داشتم باز هم؟باید بگویم باز هم بستگی به پایان بندی اش داشت اما اگر همان قاتل می آمد و وارد داستان می شد قطعا برایم جذاب تر از این چنین پایانی می شد.درکل امیدوارم باقی آثار این جنایی نویس فرانسوی بهتر واقع شوند و بیشتر از آن ها لذت ببرم.

خواننده رو اگر قبلاً کارهای دن براون رو خونده باشه ،میبره تو همون فضا و احوال.

ترجمه اصلا خوب نبود داستان جذاب و گیرا شروع میشه و کشش داره اما پایانش زیادی دراماتیک و مسخره بود کتابی نبود ک تو ذهن موندگار بشه .

به نظرم هم ترجمه ایراد داشت هم ویراستاری کتاب. میشد معادل های بهتر روانتر و نزدیک به ذهن تر به کاربرد. ویراستار هم میتونست کمک کنه به این موضوع

شروع کتاب تا تقریبا صفحات آخر که همه چی مشخص می‌شود فاز جنایی معمایی داشت اما در صفحات آخر می‌فهمیم دیگر جنایی نیست اما باز هم کاملا غیر قابل حدس بود بزرگترین ایراد وارده توصیفات بیش از اندازه از مکان ها بود که حوصله سر بر میشد اما موضوع نسبتا جدید و هیجان خوبی برای ادامه دادن داشت

نسبت به باقی اثار نویسنده این کتابش بیشتر جذبم کرد.

برعکس خیلی از دوستان اول کتاب به نظرم خیلی تکراری و طولانی اومد ولی بعد از چند ده صفحه خیلی برام جالب بود. داستان پردازی خوبی داشت و ترجمه بدی نداشت، فقط نویسنده خیلی جاها توضیحات اضافه از فضا و مکان و حالاتی داده بود که دلم میخواست ردشون کنم. پرصاد

داستان از ابتدا با هیجان خیلی خوبی شروع میشه تعلیق خوبی داره برعکس نظرات بقیه خواننده ها من این کتاب رو خیلی دوست داشتم شروع خوب و جنایی و پایان روانشناختی! تنها مشکل توصیفات اضافه فضاها بود براحتی میشد ۵۰ صفحه کتاب رو حذف کرد که البته این مورد تقریبا در بیشتر کتابهای گیوم موسو دیده میشه

داستان فوق العاده جذاب ،محکم و غیرقابل پیش بینی ای بود. هرحدسی درمورد روند داستان اشتباه از آب درمیومد و آدم رو غافلگیر میکرد. از نظر من تنها نقطه ضعف این کتاب ، توصیف بیش از اندازه محیط پیرامون شخصیت های داستان، از جنگل تا خیابون و مغازه ها بود . اما در کل این داستان زیبارو توصیه میکنم به کاربران دیگه

❤️

به طور کلی و از نمای بالا ، داستان بسیار مهیجی داره . که میشه گفت این نوع قلم ، خصوصیت نویسنده یعنی گیوم موسو هست که ول کن خواننده نیست و تا بند آخر داستان ، خواننده رو دنبال خودش می کشونه . ویژگی دیگری که نوشته های گیوم موسو داره ، توصیف دقیق و ریز تمامی جزئیاته ، از نوع لباس و قیافه افراد بگیر تا رنگ و لعاب مکانها . و به نظرم فردی که میخواد طعم داستان گویی های خلاقانه این نویسنده رو بچشه ، باید به توصیف های بیش از حدش عادت کنه و دل بسپاره ؛اون وقت هستش که میتونه با تجسم از داستان لذت ببره .‌ کتاب سنترال پارک ، یکی دیگه از نوشته های محشر گیوم موسو . شخصا لذت بیشتری می بردم اگر داستان جناییش واقعی بود و می دیدم که چگونه قاتل گیر میفته ؛ ولی نمی تونم بگم از پایان داستان بدم اومد ، چون به هرحال اینم نوعی پایان محسوب میشه هرچند باب میل نباشه .😅 از نوشته های دیگر گیوم موسو (کتاب فردا ) رو توصیه میکنم بخونید اگر به دنبال یک پایان معمایی واقعی میگردید .🥰 روز خوش ...

قسمت اولش خیلی جذاب بود بعدش کمی گنگ بود

بدترین پایانی که برای یک کتاب تا حالا خونده بون، پایان همین کتاب بود، داستان خیلی جذاب پیش میره ولی انتهای داستان خیلی آبکی و مسخره تموم میشه

پایانش ضعیف بود

موضوع جنایی داستان بسیار مورد علاقه من بود و ازخوندنش لذت بردم. داستان پر از توصیفهای دقیق و جذاب بود که می‌تونستی تصویرسازیه خوبی از فضا و افراد داشته باشی

اول کشش خاصی نداره ولی بعد جذبش میشید

عالی بود

رمان‌های معمایی، فیلم‌های معمایی، بازی‌های معمایی در واقع کشف کردن همیشه جذاب است. ماجراجویی که در کتاب‌ها اتفاق می‌افتد یعنی در دل داستان‌ها تجربه‌ای مهیج‌تر و به‌ یادماندنی‌تری است. خواننده با خیال خود وارد فضایی هیجانی و معمایی می‌شود و این ذهن اوست که این روایت‌ها را مجسم می‌کند. گیوم موسو یکی از نویسندگانی است که در ژانر معمایی رمان‌های غافلگیرکننده دارد. او به خوبی می‌داند که چطور با تعلیق‌های ریز و جزئی مخاطب را تا پایان بین صفحات کتاب نگه دارد. رمان سنترال پارک نوشته‌ی گیوم موسو از آن دست رمان‌هایی است که نه تنها بُعد ماجراجویانه که رگه‌های عشق و علاقه نیز در آن دیده می‌شود.🌼 رمان سنترال پارک در شهر نیویورک اتفاق می‌افتد. شهری بزرگ که هر اتفاقی در آن ممکن است رخ دهد. ماجرای این رمان هم در قسمتی از پارک مشهور و بزرگ نیویورک به نام سنترال پارک شروع می‌شود. فضای رمان سنترال پارک به‌گونه‌ای خلق‌شده که خواننده همراه شخصیت‌ها وارد داستانی پر پیچ‌وخم می‌شود. موسو در 28 فصل روایتی رمزآلود و پرکشش دارد که ذهن خواننده تا انتها درگیر باز شدن گره‌های داستانی است. فلش بک‌ها و جملاتی کوتاه از مشاهیر در ابتدای هر فصل خود محرکی است برای مخاطب تا خود را در برابر اثری پرهیجان ببیند. گیوم موسو در ابتدای این کتاب هم جمله‌ای از نویسنده‌ی محبوب خود استیون کینگ آورده تا بار دیگر به خواننده بگوید که رمان پیش رو اثری است معمایی، جنایی و هیجانی. او در ادامه با توصیفات و فضاسازی‌های خلاقانه داستانی نوشته که خواننده قادر به رها کردن کتاب نخواهد بود چرا که هرچه داستان جلو می‌رود ماجرا هیجان انگیزتر و تعلیق‌های داستان بیشتر می‌شود. به طوری که در انتها موسو با یک پایان غافلگیرکننده مخاطب را راضی می‌کند و این همان چیزی است که خواننده از یک اثر معمایی انتظار دارد. آلیس شفر مامور پلیس صبح وقتی بیدار می‌شود خود را روی نیمکتی در سنترال پارک می‌بیند. آن هم در وضعیتی که دستش به مرد غریبه‌ای با دستبند بسته‌شده است و یک گلوله از تفنگ او کم شده است. آن‌ها یکدیگر را نمی‌شناسند و هیچ ملاقاتی قبل از این با هم نداشتند؛ اما چطور ممکن است چنین اتفاقی رخ دهد؟ آلیس به یاد دارد که شب گذشته با دوستان خود در پاریس بوده و مرد جوان که گابریل نام دارد شب قبل در کلوپی پیانو می‌نواخته است. بنابراین آلیس و گابریل چاره‌ای جز این ندارند که برای کشف ماجرا یک تحقیق پلیسی با هم داشته باشند. حقیقتی که در نهایت زندگی آن‌ها را زیر و رو خواهد کرد. رمان سنترال پارک ژانر معمایی، ماجراجویانه و عاشقانه دارد و به افرادی که به رمان‌های هیجان‌انگیز و غیرقابل پیش‌بینی علاقه دارند پیشنهاد می‌شود🙂🦋

ایده کتاب خوب و جدید بود.اولش جنایی_پلیسی شروع شد،از اواسط کتاب فاز کتاب عوض شد ولی من خوشم اومد و ادامه دادم.اما چندتا صفحه اخر کتاب خیلی بچگانه و مسخره بود🤦🏻‍♀️

کتاب خیلی جالبیه من چاپی شو دارم