نظرات کاربران درباره کتاب من، شماره سه

نوشتن از یک دیوانه عجیب سخته پس باید طوری نوشت که بتونی درکش کنی همونطور دیوانه‌وار، جسور، رویاپرداز و ... که عطارزاده این نوع نوشتن رو خوب بلده... اگر علاقه به داستان‌های عجیب و دیوونه‌کننده دارید خیلی پیشنهاد میشه! اما بگم که خیلی سخته! تجسمش، فهمیدنش و ادامه‌دادنش

کتابی بسیار زیبا و خاص واقعا از خوندنش شگفت زده شدم خیلی دوست دارم نویسنده این کارو از نردیک ببینم اخه چجوری یه تیمارستان را به این قشنگی توصیف کردی!!

درخشان بود. دیوانه وار. رک. مشکل اما جذاب

سطح ادبیات کتاب واقعا بارها تغییر حالت میدهد من خودم به شخصه بعد از دو بار خواندن کتاب توانستم موقعیت هارو بازسازی کنم با این حال بازم اخر متن به اول متن رجوع باید بکنید تا بهتر وقایع تصمیم گیرنده شماره سه مشخص بشه براتون

کتاب داستانی و در عین حال از جهتی که با هر جمله مخاطبو به تفکر وا میداره شاید کمی سنگینه. فکر میکنم داخل این کتاب خانم‌ عطارزاده از سبک روایت سمفونی مردگان تا قسمتی بهره بردن. سرشار از تفکرات عجیب یه بیمار که گاهی خیلی عمیق و گاهی خیلی متعلق به دنیای کودکانه‌ست. وقتی تمومش کنی تازه خیلی از چیزایی که از اول کتاب متوجهشون نشده بودی رو درک میکنی. درکل کتاب خوبی بود لذت بردم.

روند کتاب کند است تصویر پردازی در این داستان عالیست قلم نویسنده مثل کتاب قبل قوی و گیراست داستان بیمارگونه است و شمارا با جوانی لال در تیمارستان همراه می‌کند. فضای تاریک افکار جنون آمیز کمی بی پرده. کاملا سلیقه ایست ولی برای من کمی آزار دهنده بود.

از اون کتابهایی هستش که خوندنش خیلی سخت جلو میره.

خیلی خسته کننده اس کتاب برای هر جمله ذهنت مشغول میشه

نثر عطیه عطارزاده شاعرانه، عجیب و زیباست! با اینکه معمولا داستان غمگین و سختی را بیان می کند اما انقدر در به کار بردن کلمات و استعاره ها توانمند است که ماجرا مثل خواندن کتاب شعر می ماند! می تونم تصور کنم که مخاطب عام از این سبک نوشته های پرچالش خوششون نمیاد اما به هرکسی که طرفدار متن های سخت تر،حرفه ای و عمق دار است پیشنهادش می کنم.

خوشم نیومد. تماما واگویه های یه بیمار روانیه و از این جهت خسته کننده اس! اصلا جذابیت کتاب قبلی نویسنده رو نداره.