نظرات کاربران درباره کتاب پاییز از پاهایم بالا می رود

پیشنهاد میکنم این کتابو تو پاییز (ترجیحا وقتی هوا خیلی سرده ) بخونید🍂🍁❄️ قدرت قلم نویسندش رو خیلیییییی دوست داشتم با اینکه کتاب شاید اوایل یکم گیج کننده باشه و احتمالا خیلی ها این سبک نوشتاری رو دوست نداشته باشن و متوجهش نشن ولی من تونستم به خوبی باهاش ارتباط برقرار کنم (برخلاف اینکه قبلا هیچوقت این جور سبک هارو دوست نداشتم🚶🏻‍♂️) ولی خب اگه سبک این کتاب رو دوست داشتید احتمالا از کتاب راهنمای مردن با گیاهان دارویی هم خوشتون بیاد✨

داستان خاصی داشت ولی تخیلات و فکر های راوی خیلی زیاد و طولانی بود از یه جاهایی خسته کننده می شد.

کتاب ۴۸۰ از کتابخانه همگانی، این رمان، در پی کشف یک راز است. این راز قدم به قدم و با اطلاعاتی که راوی به ما می دهد برای ما آشکار می شود. استفاده از موقعیت های مکانی مناسب یکی از ویژگی های این رمان است.

واقعا عالی بود لذت بردم از این قلم اینکه یک نویسنده ناشناس اینقدر خوب بنویسه زیاد اتفاق نمی افته بهشون تبریک میگم برای این کتاب جذاب فقط کمی تخیل و گفتگوهای درونی را کمتر میکردن از نظر من بهتر بود

پاییز از پاهایم بالا میرود بیشتر از اونکه رمانی با خط داستانی معمول باشه، شبیه حدیث نفس میموند. حتی وقایع رو هم در هاله ای از ابهام و خیال و تصور روایت میکرد.هیچوقت مرز دقیقی نداشت و قابل تشخیص نبود که ممکنه کدومیک از داستانهای موازیِ گفته شده اتفاق می افته یا افتاده...شیوه ی روایتگری منحصر بفردی بود اما برای منی که نه از فضا چیزی دستگیرم میشد نه از حالات بقیه کرکترها...جمله ها بشدت تکراری و کتاب بینهایت حس دور باطل زدن رو بهم میداد. انگار دارم توی مغز یک نفر کندوکاو میکنم اونهم بدون اینکه نیازی باشه اینهمه خروجی ازش دربیاد برای داستانی که بشدت سطحی و ساده بود. داستان اصلی، بطرز مبالغه امیزی غیر واقعی بود.غیر ممکن بود‌ انگار و هیچ توجیه منطقی ای نداشت.اما چون کل کتاب بنحوی در فضای سورئال بود، میشد این رو هم بحساب شیوه ی نویسنده گذاشت، نه به حساب ضعف اون. در نهایت داستانی بود که برای زنگ تفریح خوبه... چیز محسوس و شارپی توش نیست که یادتون بمونه...اما دلتون میخواد معرفیش کنید. از اینکه اثر دیگه ای از این نویسنده رو ندیدم متعجب شدم، بنظر میومد میتونن کتابهای خیلی کامل و زیبای دیگه ای رو هم بنویسن...اینکه به داستان نویسی ایرانی هم امیدوار بشی، خودش یک پوئن مثبته....

این کتاب نثر روان و یک ایده ناب داشت،مهم تر از همه برخلاف خیلی از نویسنده های امروز این نویسنده سیر داستان کاملا مشخصی را با آغاز و پایان و گره گشایی مناسب نوشته بود

بعد از مدتها کتابی خواندم که نثر روانی داشت و قواعد دستوری را رعایت کرده بود قصه پردازی عالی به نویسنده پیشنهاد میکنم بارها بنویسد و بگذارد لذت ببریم از واگویه های ذهنش و بازی زیبا با واژگان

کتاب یک عاشقانه‌ی شاعرانه با زبانی زنانه است. من از خوندنش خیلی لذت بردم. شخصیت‌های داستان رو انگار می‌شناختم و برام قابل درک و تأثربرانگیز بودن. داستان داستان یک خانم معلم تنها در یک روستای دورافتاده است که ماجراهایی رو از سر می‌گذرونه. عشقی که به طور ضمنی به تصویر کشیده میشه خیلی زیبا و لطیفه. به لطافت صدای حسام‌الدین سراج. رد پای تجربه زیسته‌ی نویسنده رو از مثال‌های عینی و ملموس و زنده‌ی کتاب میشه درک کرد.

من دوستش داشتم.

داستان در ابتدا برام گنگ بود و جذبم نکرد اما کمی جلوتر ناهید داستان چنگ انداخت به یقه م و تا انتهای داستان پا به پای خودش هدایتم کرد. شخصیت پردازی... لهجه ها... فضا سازی داستان خیلی گیرا و قشنگه. دوستش دارم.

ساده و زیبا و مختصر اما کامل کلمه هایی هستن که میتونن توصیف کنن این کتابو خیلی قشنگ بود ، داستانش جالب و متفاوت بود و خیلی خوب بهش پرداخته شده بود اول که فهمیدم داستان از چه قراره با خودم گفتم قراره به کجا ختم بشه توی این حجم کم؟ اما نویسنده عالی جمعش کرده بود👌👌

خیلی خیلی پراکنده بود و اضافه‌گویی داشت از اون اضافه‌گویی هایی که اصلا به دل نمی‌نشست از اون هایی که معلوم نیست چی به چیه اینکه کتاب گنگ و مبهم باشه تا یه جاهایی خیلی خوب و قشنگه ولی در این حد؟! فکر نمی‌کنم...

◀️از نظر جذابیت: عالی..بیست..از جمله کتاب‌های ایرانی که قابلیت اینو دارند تا خود صبح بیدار نگهت دارند.بدون اضافه گویی و اغراق. ◀️از نظر داستان: گاهی آدم سخت‌ترین ضربه‌ها رو از کسی میخوره که بیشترین اعتماد و انتظار رو نسبت بهش داره. این داستان درباره ناهیده‌ایست که به دنبال ناهیده میگرده و چقد مکالمات و تصورات ناهیده با سایه خودش دلچسب نوشته شده. و نکته‌ای که شاید از نظر من جالب بود این بود که بعضی وقتا به خودت میومدی و میدیدی از ذهن و خاطرات یک شخصیت، خاطرات شخصیت دیگه‌ای رو داری میخونی و این رو نقطه قوت میدونم مخصوصا دو فصل آخر کتاب. متشکر از خانم خامنه و طاقچه.

داستان خانم معلمی به نام ناهید است، که برای تدریس به آبادی در شهر دیگر رفته و حالا برای دیدن خانواده‌اش به شهر خودش برگشته.... اعتراف می‌کنم عنوان کتاب، عنوان جذاب و گیرایی‌ بود و وقتی نظراتِ مثبت کتاب رو خوندم مشتاقانه شروع به خوندنش کردم اما هرچقدر سعی کردم با کتاب همراه بشم نشد، ادبیات پرتکلف، اضافه گویی‌های ذهنی، خیال پردازی‌ها و مبهم گویی هاش مانع جذابیتش می‌شد. با سلیقه کتاب خونیِ من همخونی نداشت. از اون کتاب‌هایی بود که نیمه کاره ولش کردم و به کسی خوندنش رو توصیه نمی‌کنم.

۸۵. ناهید، معلمی که یکی از روستاهای دورافتاده اطراف تبریز رو برای تدریس انتخاب میکنه در طول اقامتش در روستا متوجه حقایقی میشه که تمام زندگیش سعی در پیدا کردنشون داشته. نویسنده به خوبی با تعاریف جابجا و ناپیوسته تونسته به خوبی حس و حال آشفته فکری ناهید رو به خواننده منتقل کنه، و از طرفی ماجرا رو تقریبا از هر دو سمت روایت کنه. کتاب نثر بسیار روانی داره. از خواندنش لذت بردم.

عالی بود عالی خیلی با احساس و زیبا

واقعا لذت بردم ممنون از نویسنده کتاب های *سیاوش اسم بهتری بود* و *نیوتن زیر درخت گردو* هم از خانم صبوحی خیلی عالین طاقچه لطفا زحمتشونو بکش 😍

وقتی زمین خوردم مان جان گفت پاشو ببینم چقدر قد کشیدی و حالا ک بزرگ شدم‌متوجه شدم بعداز زمین خوردن واقعا آدم قد میکشد توصیه میکنم بخونین ،هرکتابی ارزش یکبارخوندن دارد

اگر صبورید بخوانید حتما :)

مطالعه این کتاب در پاییز حس خوشایند و دلچسبی داره و قلم نویسنده رو دوست داشتم.

من این مدل سبک نگارشو دوست ندارم واینکه داستانش اخر نداشت

من نمیدونم چرا هرچی از اینجور کتابا میخونم و چیزی نمیفهمم بازم دلم میخواد بخونم😂 اعتیاد آورن اصلا:) آقا بخونید بخونید و سرگرم شید. یا سطحش خیلی بالا بود یا من خیلی گیج بودم🥱🐢

چشم بسته بخونش چون عالیه و پراز حس ناب

به شدت متن پر مفهومی داره مخصوصا چندین صفحه آخرش . شخصیت اصلی داستان دختری به نام ناهیده که در بعضی صفحه های کتاب دو عاشقش رو که عباس و کیوان هستن ، توصیف میکنه و یه جورایی باهم مقایسه شون میکنه که واقعا جالبه .

ناهید همش داشت با سایه مادرش حرف میزد اول وآخرش من با داستانش حس نگرفتم آخرشم متوجه نشدم این سرهنگی که ناری بیزبان وبه زور به روستا آورده مادره ناهید بوده یا نه وناهید همش از سایه ناهیده که سایه خودش بود از اول تا آخر صحبت می کرد مثلا با تخیلات وطرحواره های خودش بود درروستای محل تولد وزندگیش خیلی قلم جذ ب کننده ای نداشتن در این داستان

اول داستان نثر یک دستی نداره و با استفاده از اسامی و کتابهای مورد علاقه شخصیت داستان ، خواننده را از روند اصلی قصه دور میکنه و به شخصیت اصلی داستان ناهید درست پرداخته نشده- اما هر چه بیشتر پیش میره نثرش منسجم تر میشه - خواندنش را توصیه میکنم

نویسنده رو اصلا از قبل نمیشناختم به طور اتفاقی این کتاب خوندم و بنظرم نوع نگارش و داستان جذاب بود. قسمت نهایی کتابو خیلی دوست داشتم مخصوصا قسمت بازی با زخم که خیلی از ما درگیرش هستیم و بیشترین ناراحتی روحیمون از بازی با زخم هامونه. درکل کتاب خوبیه مطمعن باشید با خوندنش چیزی به دانشتون اضافه میشه و این رسالت کتابهاس که البته درحال حاضر کمتر کتابی این رسالت رو انجام میده🌹

این کتاب واقعا زیباست و داستان به شدت جذاب نوشته شده. قلم نویسنده خیلی خاصه و پر از توصیف‌های جذابه

داستان جالب و نثر خاصی داشت. ولی گفتگوهای ذهنی راوی خیلی طولانی بود و خیلی از جملاتش رو رد می‌کردم و نمی‌خوندم. خوبیش این بود که طولانی نبود و از یه صبح تا ظهر تمومش کردم و به اندازه کافی هیجان و جذابیت داشت. اگه داستانهای غمگین با راوی افسرده رو دوست دارید، میتونید بخونید‌. من خودم چند صفحه‌ش رو که خوندم می‌خواستم رهاش کنم، ولی صرفا برای فهمیدن حقیقت ماجرا تا آخر خوندم.

عالی بود.🤍 واقعا کتاب سینماتیکی بود

فضای داستان رو دوست داشتم.

کتاب متوسطی بود، به نظرم گفت‌و‌گوهای درونی نویسنده با خودش و خیالپردازی‌هاش بیش از حد زیاد بود. انگار ضعف اینکه نمیشد داستان رو بسط داد در این گفت‌وگوها تلاش کرده بودن جبران کنن

واقعا عالی بود ، کتابش سرمای عجیبی داشت که با تمام وجود حسش کردم

من خیلی از قصه ش خوشم اومد مخصوصا غافلگیری اخر کتاب

بسیار ضعیف و حوصله سر بر😒 اصلا نتونستم متوجه نگارش ایشون بشم☹️

با اینکه کتاب روان و داستان مشخص و منسجم بود ولی من از توصیفات و حواشی خسته شده بودم و میخواستم زودتر تموم بشه

خیلی توصیفات خوب بود ولی واقعا به نظرم پایان مسخره ای بود و جالب نبود

من کتاب رو دوست نداشتم به نظرم خیلی پیچیده اش کرده بودن طوری که خیلی جاها متوجه مکالمه بین افراد نمیشدم و کلافه میشدم؛ متاسفانه فقط میخوندم که تموم بشه مکالمه

بسیار ضعیف و ناامید کننده.

خیلی گیج کننده بود شاید اگر روان تر نوشته میشد بهتر بود.

بدرد بخور نبود