نظرات کاربران درباره کتاب سوکوروتازاکی بی رنگ و سال های سرگشتگی

به خوبی نشان میدهد که حرف های ناگفته و سوالات نپرسیده میتوانند روان ما را بیمار کنند و با بیان آنها میتوان از تاریکی وهم به نور فهم رسید.

داستان به شدت منو جذب کرد و به نظرم ادم هایی که سفرهای درونی براشون شگفت انگیز باشه این کتاب را دوست خواهند داشت...البته شیوه پایان داستان رو دوست نداشتم.

کتاب خوب با ترجمه خوب است .

داستان جدال یک شخصیت با خودش و گذشته اشه. شخصیت پردازی فوق العاده است. موقع خوندن انگار توی ذهن موراکامی بودم و منظورش رو از هرچیزی که می‌گفت می‌فهمیدم. و چقدر هنرمندانه از خرده قصه ها در داستان اصلی استفاده کرده بود. مثلا قصه پدر هایدا یا قصه شش انگشتی ها. خیلی دوست داشتنی بود. لذت بردم. ترجمه هم خیلی خوبه.

این کتاب خیلی ژاپنی بود. رکود خاصی داشت. 1Q84 خیلی از این بهتر بود و کافکا در ساحل از هردوی اینها بهتر. کتاب واقعا چیز خاصی نداشت، به جز جزئیات و توصیفات نویسنده. و مثل همه کتابهای ژاپنی، پایان کتاب به عهده خواننده گذاشته شده بود. خیلی هیجان انگیز نیست. باید ژاپنی دوست باشید تا از این کتاب خوشتون بیاد. مثل من. خیلی با شخصیت کتاب همزاد پنداری کردم. من دوستش داشتم. اما بهترین کار موراکامی نیست.