نظرات کاربران درباره کتاب نهنگی که یونس را خورد، هنوز زنده است

حس و حال عجیبی داره کتاب و مقدمه اش: سی و سه سالگی مبهم ترین سال زندگی آدم است ...

اولش خوب شروع میشه و آدم احساس میکنه با یه رمان خوب طرفه بعضی جاها خیلی تلاش کرده ادای جلال آل احمد رو در بیاره ولی یهو وارد یه فضای متوهم دیوانه وار میشه که آدم رو عصبی میکنه. چیزی که بیش از همه آزار میده ابهامات موجود در کتابه که خیلیاش مشخص نمیشن چی بودن و کی بودن؟ داستانی خوبه که اگر تعلیق داره توی قسمتهای بعدی جواب سوالات مخاطب رو بده نه اینکه گیج ترش کنه. داستان خواسته گیجی کتابدار رو منتقل کنه ولی مخاطب رو گیج و منفعل کرده علاوه بر این تکه اندازی های گاه و بیگاه سیاسی و کنایه های بی ربط به هوای خواندن تیتر روزنامه ها غیر از مستقیم بودن و توی صورت مخاطب زدن چیز دیگه ای نداره. در مجموع میتونست داستان خوب و جالبی باشه اگه از حب و بغض های مذهبی و سیاسیش کم میشد و داستان کامل و با تعلیقات بجا روایت میشد. بیشتر شبیه یه نمایشنامه است تا یه رمان. در نوشتن این همه جمله ی بی فعل و بدون ادامه و گذاشتن سه نقطه اصلا جالب به نظر نمیرسه. خلاصه که جذاب بود ولی کلافه کننده و بی نتیجه!

داستان کتابداری میانسال در شهری کوچک که با دیدن زنی، زندگیش زیر رو می شود... فضای کتاب سورئال است و از نیمه های کتاب مشخص نیست که داستان در واقعیت اتفاق می افتد و یا در تخیل شخصیت اصلی داستان. اگر به فضاهای داستانی نظیر کارهای مارکز علاقمندید، این کتاب را بخوانید.

چرا فکر میکردم چون انتشاراتش چشمه است حتما کتاب خوبیه؟ واقعا گیج کننده بود و من بلاخره متوجه نشدم مقصود نویسنده چی بود بنظرم حرفی که میخواست بزنه رو نتونست بزنه . البته گاهی خوندن کتابهای معمولی بد نیست اینطوری شاهکارها را بهتر میشه شناخت

کتاب کوتاهیه تا میانه داستان جذابه ولی از یک جایی به بعد خیلی گیج کننده و عجیب میشه نمیدونم چرا نویسنده های ایرانی فکر میکنند هرچقدر عجیب تر و غیر واقعی تر بنویسند بهتره . اگه ذهن ازادی دارین برای یکبار خوندن ارزش داره.

خیلی بی مزه است