نظرات کاربران درباره کتاب مرگ شادمانه

(۳-۹-[۱۷]) شخصیت اصلی داستان برای رسیدن به خوشبختی و معنا دادن به زندگی دست به هرکاری میزنه ولی در نهایت به همون مفهوم همیشگی یعنی "پوچی و بیهودگی" میرسه؛ اگر قبلا کتاب بیگانه رو خوندین، این هم تقریبا مثل همونه ولی نگاهی خوشبینانه تر به زندگی داره، ترجمه هم معمولیه

نمیدانم این اثر به عنوان اولین کتاب آلبر کامو چنین محتوایی داشت یا واقعا بد ترجمه شده بود اما به هیچ وجه باهاش ارتباط نگرفتم و حداقل توصیه میکنم کتاب رو با ترجمه دیگری مطالعه کنید.

صفحه بیستمم ولی به نظرم ترجمش خیلی بده

بخش اولش خوب بود،ولی بخش دومش،یا بخاطر خود کتاب یا ترجمش افتضاح بود و اصلا نفهمیدم چی به چیه

شخصیت اصلی داستان، مرسو، کاملا آگاه به پوچی و بی‌معنایی دنیا زندگی به سر می‌برد و پس از گذشت چندمدت و سیر داستانی زیبا(پی‌رنگ کاملا واضح و مشخصی ندارد) و در پی کسب تجارب و حتی انزوا، فلسفه ابسردیزم آلبرکامو را گاه مستقیم، گاها غیر مستقیم برجسته می‌کند؛ در برابر دنیا تسلیم و رها می‌گردد و درنهایت هم به درجه مرگ شادمانه نائل می‌شود. کتابی از دسته کتب کمترمعرفی‌شدهٔ آلبرکامو با دیدی مثبت‌تر به پوچی نسبت به الباقی آثار که با ترجمه نسبتا روان و خوب جناب شهدی همراه شده و خواندنش هم خالی از لطف نیست.