نظرات کاربران درباره کتاب تحقیر و توهین‌شده‌ها

داستان سازی ک داستایوفسکی : متن روون ، انقد جذابیت داره ک انگار داری فیلم میبینی و همچنین در عین رمان و داستان بودن هزاران نکته ادبی و اخلاقی و فردی و روانشناسی داره ک ارزش کتاب و هزار برابر میکنه خلاصه من کسی نیستم ک روش بتونم ایراد بزارم پس بی نقص خطابش میکنم...🤷🏻‍♂️

پدر داستایفسکی پزشک بوده و بنابراین خودش تا سن خاصی مشکل مالی نداشته. ولی خیلی جالبه که رنج های طبقه ی فرودست رو انقدر زیبا به تصویر کشیده. ایکاش طبقه ی مرفهی که به سادگی فرودست هارو مورد توهین قرار می ده با رفتار هاش، می فهمید که در حقیقت خودشه که در برابر آدم هایی که شرافتشونو لگدمال الاماس به اغنیا نمی کنن، داره خوار و خوار تر می شه. داستایفسکی در به تصویر کشیدن فقر شرافتمندانه هنر خاصی داره. به طور کلی ارزش مطالعه داشت

فقط در این حد که چند روزی به کلی باهاش زندگی کردم.... (باید یک سوم ابتدایی اش رو عبور تا به جاهای جذابش اش برسید)

چند صفحه‌ی اول رو که خوندم پر از غلط املاییه، باعث می‌شه کلمات اشتباه توی ذهنم شکل بگیره... مثلا پیشخوان درسته نه پیشخان یا برخاست نه برخواست .... برای همین هم دیگه نخوندمش

فکر نکنم کسی مثل داستایوفسکی بتونه اینقدر خوب زندگی مردم طبقه پایین یا بدبخت جامعه رو وصف کنه و تو همه ی کتاباش هم شخصیت اصلی که معمولا از همون طبقه هست وجدانش همیشه بیداره، و تو این داستان هم می‌بینید که چطور کسی که به اون شکل تحقیر میشه، میتونه برخوردی مناسب داشته باشه که اونم از سر قبول کردن بدبختیه. در هر صورت فوق‌العادس، عالیه

متن بی نهایت روان و تصویرسازی بسیار قوی برای مخاطب از مهمترین ویژگی های این کتابه.همچنین اضافه شدن تدریجی شخصیت ها به داستان خیلی فهمش رو برای من که مخاطب حرفه ای رمان نیستم آسون می کرد.این اولین رمانی بود که خوندم ولی در کل من علاقه زیادی به خوندن رمان و داستان ندارم.به نظرم از یه کتاب علمی و یا فلسفی چیزای خیلی بیشتری میشه در واحد زمان یاد گرفت تا یک رمان .‌ در مورد داستانش هم زیاد تعریفی نداشت من فقط اونجاهاییش رو که نشان دهنده عشق والدین به فرزندشون بود رو خیلی دوست داشتم. شخصیت ناتاشا و الیوشا هم خیلی رو اعصابم بود .😬😬

داستایوفسکی است دیگر. حوصله میخواد و ذهن باز و قوی.

داستانی بسیارزیبا ودلنشین، آنقدر دلنشین که میتوان همزمان ازبعضی شخصیت ها متنفر وبعضی راستود، بنوعی همزاد پنداری، شاهکاری ازنویسنده ای بزرگ که بافقر زیست ومرد، بسیارعالی و پندآموز، لذت بردم، ترجمه هم عالی بود.

ارزش خواندن دارد، هرچند پر است از روده‌درازی‌های عاشقانه. شخصیت‌ها بعضا روی مخ‌اند. خصوصا آلیشیا که موجودی مهمل و نیمه‌دیوانه است. انتهای داستان هم با وجود برخی تلخی‌ها، به شیوه‌ی داستان‌های شاه پریان است و واقع‌گرایانه نیست. ضمنا ترجمه با وجود روان بودن سانسور بسیار دارد.

فوق العاده و همه چیز تمام. همین.

من جزو یک درصد برتر کتابخوان های طاقچه هستم و بسیار زیاد مطالعه دارم .این کتاب واقعا عالی بود و پایان داستان قدرت قلم نویسنده را دوچندان آشکار می کنه . بی نظیر بود