نظرات کاربران درباره کتاب کالیپسو

کتابیه که بیشتر هجوه تا طنز.نمی دونم چرا دومین کتاب برتر طنز ۲۰۱۸ از نگاه گودریدز شده.انگار اقای دیوید سداریس نشسته کنارت و از هر دری حرف می زنه.گاهی درد و دل،گاهی گلایه،گاهی خنده،گاهی اشک... ی وقتایی تا عمق وجود ادم جلو میره و ی وقتایی هم اینقدر سطحیه که ادم خنده ش می گیره به قول روی جلد کتاب:هم خنده دارتر و هم دردناک تر از تمام نوشته های دیگر سداریس...

داستان‌های این کتاب بسیار شیرین است و مخاطب با آن‌ها همذات‌پنداری می‌کند. علاوه بر لبخندی که با خواندن هر جمله روی لبت می‌نشیند، غم پنهانی را هم در نوشته‌های سداریس حس ‌می‌کنی. همین بر زیبایی داستان‌ها اضافه می‌کند. این‌که نویسنده‌ای بتواند این‌قدر خوب و صادقانه در مورد زندگی‌ خودش بنویسد، ناخودآگاه مخاطب را جذب می‌کند.

یه جای کار ایراد داره ماجراهای کتاب هیچ جذابیتی و کششی نداره یا مترجم نتونسته از ترجمه روان کتاب بر بیاد یا داستانهای مخصوص جامعه آمریکاست

صرفا چون اسب پیشکشی رو دندونش رو نمی‌شمارن، ممنون بابت کتاب رایگان این هفته.

مرسی از هدیت طاقچه... ❤️

کتاب "کالیپسو" نوشته دیوید سداریس، نویسنده و طنزپرداز آمریکایی، مجموعه‌ای از مقالات شخصی و داستان‌های کوتاه است که با طنز تلخ و مشاهده‌های دقیق سداریس در مورد زندگی روزمره ترکیب شده‌اند. این کتاب به بررسی موضوعاتی از قبیل پیری، مرگ، خانواده، و روابط انسانی می‌پردازد. در "کالیپسو"، سداریس لحظات خنده‌دار و گاهی تلخ زندگی خود و خانواده‌اش را با خوانندگان به اشتراک می‌گذارد. یکی از محورهای اصلی کتاب، خانه ساحلی‌ای به نام "Sea Section" است که سداریس و همسرش در کارولینای شمالی خریده‌اند. این خانه به محل گردهمایی خانواده سداریس تبدیل می‌شود و صحنه‌ای برای بسیاری از داستان‌ها و خاطرات خانوادگی آنها فراهم می‌کند. سداریس با استفاده از سبک نگارش منحصر به فرد خود که ترکیبی از طنز، احساسات عمیق و مشاهده‌های دقیق است، موفق به خلق اثری می‌شود که همزمان هم سرگرم‌کننده و هم تفکربرانگیز است. "کالیپسو" توانسته است با بهره‌گیری از لحظات شخصی و تأملات نویسنده، پیامی جهانی و قابل فهم برای مخاطبان مختلف ارائه دهد و مخاطبان را به خنده و تأمل وادارد.

ترجمه ی کتاب عالی، جذاب و روان بود و در واقع علت اینکه من کتاب رو تا آخر ادامه دادم، همین ترجمه خوبش بود. با توجه به اینکه درک طنزهای فرهنگی، برای مخاطبانی از فرهنگ متفاوت مشکل هست، مترجم، انتقال مفهوم رو به بهترین شکل انجام داده و نزدیک ترین مفاهیم معادل رو در فرهنگ ما (ایرانی) ، برای بیان منظور نویسنده (آمریکایی-انگلیسی) استفاده کرده. چرا گفتم مطمئن نیستم که به دیگران توصیه کنم؟ چون ممکنه موضوع داستان مورد پسند همگان نباشه. نویسنده در این کتاب، موضوع خاصی رو دنبال نکرده، بلکه بخشی از خاطراتش رو، البته بدون نظم و توالی، همراه با نظرات و توصیفات شخصی، به رشته تحریر درآورده.

برای وقتی که تنهایید یا حسو حال خوبی ندارید خیلی خوبه، انگار یه نفر میاد کنارتون میشینه و در مورد خاطراتش و اتفاقات عجیب ، خنده دار و معنادار زندگیش براتون میگه. شمارو با خودش وارد خاطراتش میکنه، و برای مدتی حواستون رو از مشکلات و گیرودار زندگی پرت میکنه. نویسنده به صورت کلی درباره خودش و خانوادش حرف میزنه و افکار خودش رو به شکل خنده داری درباره اتفاقات بیان میکنه. البته این رو هم باید گفت که خانواده و افرادی که در موردشون صحبت میشه، حرف ها و حکایت های جالبی برای گفتن دارن که شمارو سرگرم کنن. اگه کتابی میخوایید که مثل داستان شمارو به خاطرات یک شخص (خود نویسنده) ببره، این کتابو بهتون پیشنهاد میکنم

این کتاب یه مجموعه از خاطرات طنزه که سداریس مثل همیشه، با شوخ‌طبعی خاص خودش چیزهایی رو تعریف می‌کنه که شاید در نگاه اول به نظر عادی بیان، اما اون جوری باهاشون برخورد می‌کنه که هم خنده‌ت می‌گیره و هم به فکر فرو میری. مثلاً درباره خریدن یه لاک‌پشت برای خونه ساحلی‌شون حرف می‌زنه، یا حتی مسخره‌بازی‌هایی که برای دفع زباله در سواحل یونان می‌کنه. اما این شوخی‌ها تنها روی ماجرا نیست، سداریس خیلی قشنگ و بدون اینکه بخواد زیادی احساساتی بشه، یهو می‌ره سراغ موضوعات عمیق‌تر و بعضاً تلخ‌تر، مثل پیر شدن، یا اینکه چطور باید با مرگ عزیزان کنار بیای. این ترکیب طنز و جدیته که کتاب رو خاص می‌کنه و بهش عمق می‌ده. --- یکی از مهم‌ترین بخش‌های کتاب، جاییه که سداریس درباره ی خواهرش تیفانی و خودکشیش حرف می‌زنه. اینجا دیگه شوخی‌ها کمتر می‌شه و با یه صداقت بی‌پرده، از اعتیاد و مشکلات روحی خواهرش می‌گه. این نشون می‌ده که سداریس چقدر در بیان غم و اندوهش صادقه، بدون اینکه بخواد قضاوت کنه یا از حس گناه دوری کنه. همین صداقت و آسیب‌پذیریشه که باعث می‌شه خواننده حس نزدیکی بیشتری باهاش پیدا کنه و حتی اگه تجربه‌های مشابهی نداشته باشه، باهاش همدلی کنه. --- خلاصه اینکه «کالیپسو» یه کتاب فوق‌العاده‌ست که همزمان هم می‌تونه اشکت رو در بیاره و هم کاری کنه با چشم های خیس از اشک بلند بلند بخندی. اگه دنبال یه کتابی هستید که شما رو سرگرم کنه، به فکر فرو ببره و با جنبه‌های انسانی زندگی، چه خنده‌دار و چه دردناک، آشناتون کنه، «کالیپسو» رو از دست ندین. دیوید سداریس با این کتاب نشون می‌ده که حتی تو دل غم و غصه، می‌شه با یه نگاه متفاوت و یه ذره طنز، به زندگی معنای دیگه‌ای بخشید.

خاطره‌هایی که سداریس برای این کتاب انتخاب کرده شاید همگی از نظر کشش داستانی خیلی قصه‌های خاصی نباشن، اما همین دید طنز نسبت به اتفاقات و مکالمات روزمره برای من شیرین بود و ترجمه خوب و روان کتاب هم این تجربه رو بهتر کرد.

بامزه اس و منو خندوند. بخصوص داستان فکر کنم آخرش درمورد پدرش که منو واقعا به فکر فرو برد

طنز سداریس عمیق و تلخ و قوی و در عین حال شیرین و سرگرم‌کننده‌اس، سطحی نیست. او با شجاعت به خودافشایی می‌پردازه. این کتاب رو حتمن بخونید به اضافه‌ی کتاب «مادربزرگت را از اینجا ببر» و «بلاخره یه روزی قشنگ حرف میزنم » سداریس با ترجمه‌ی پیمان خاکسار

این کتاب بنظرم سلیقه ایه اما توی زمانی که اولین بار خوندمش متوجه شدم متنش میتونه ادمو برگردونه به خاطرات خوشش و اون رو برای لحظاتی اروم میکنه

کتاب روایتهای پراکنده‌ای است از موضوعات پیش پا افتاده خانوادگی که نویسنده با ظرافت، جنبه طنز اونها رو‌ بزرگ نمایی و البته جذاب‌تر کرده . من که لذت بردم.

اگر کوتاه تر بود قطعا بهتر بود، قلم نویسنده خوبه و خیلی تلاش کرده که طنز باشه ولی یکم زیادی کشش داده

زیاد چیز خاص و قابل توجهی که بگم واقعا ارزش خوندن داره تو این کتاب ندیدم

یه نظرسنجی میخوام انجام بدم ازتون اول از همه ممنون از طاقچه بابت هدیه این کتاب ثانیاً میشه لطفا چندتا کتاب مناسب برای هدیه دادن به نوجوون ۱۳ تا ۱۶ ساله معرفی کنید.

خوب

نمی دونم اشکال از گوینده هست یا از ترجمه ولی دائم میشنوم که گوینده اسم پارتنر سداریس رو که hugh هست و (hee u) باید تلفظ بشه به اشتباه (heev- هیو) تلفظ میکنه. امیدوارم دست اندر کاران مربوطه در آینده دقت بیشتری رو تلفظ درست اسم ها داشته باشن

دیوید سداریس معنای واقعی sarcasms نویسنده ی محبوبم