اگر تا به حال درباره ی عاشورا و امام حسین علیه السلام مطالعه داشتید ، این کتاب یک چیز تازه براتون داره：جملات و "تک تحلیل"های شگفتی آور و تأمل برانگیز. اما اگر مطالعه نداشتید کتابیه که ١٠٠ درصد توصیه می شود. √√√بنده سریع خوندن این کتاب رو توصیه نمی کنم...این کتاب بعضی جاهاش آدم رو به فکر فرو می بره بهتره در این قسمت ها ، از ادامه ی مطالعه دست بکشیم و فکر کنیم.

همواره وقتی به قیام سید الشهداء فکر می کردم تحلیلی مبتنی بر این شاخصه ها در ذهنم‌نقش می بست: ۱.امام قصد مبارزه با حکومت یزید نداشت و اهل تحمیل کردن خود بر جامعه اسلامی نبود ۲.وظیفه امامتش ایجاب می کرد که اگر اکثریتی خواهان اویند و به دنبال ایجاد جامعه ای مبتنی بر ارزش های الهی هستند به سمتشان روانه شود و تشکیل حکومت دهد. براساس این دو شاخصه، اقدام امام در راستای حرکت به سمت کوفه (با وجود دعوت های فراوان اهالی این شهر و شوقشان برای تشکیل جامعه الهی-انسانی) برایم کاملا قابل درک و پذیرفتنی می نمود. از طرفی زمانی که امام متوجه پیمان شکنی کوفیان می شوند و ایشان علیه امام لشکر می کشند، عقب نشینی امام و خودداری از مبارزه برایم قابل درک بود چون امام قرار نبود خود را بر جامعه تحمیل کند حال که مایل به تشکیل آن جامعه والا نیستید مسیرم را باز بگذارید تا بازگردم. لذا براساس این فلسفه بافی ها، هیچ گاه امام را در قامت یک مبارز علیه حکومت یزید نمی دیدم بلکه بر اساس همان تفکر گاندی واری که سالها بر ذهنم نقش بسته بود، امام بی هیاهو و مبارزه عملی در پی آگاهی بخشی بود آن هم اگر جامعه آن را طلب کند و شهادت را انتخاب نمود چون گریزی از آن نبود... و سالها بر گوش هایم پنبه نهادم تا غیر از این فلسفه را باور نکنم، غافل از اینکه مشکل یزید و حکومتش صرف مشکل اعتقادی نبود؛ بلکه یزید حاکم ستمگری بود که خون و مال و ناموس انسان برایش پشیزی ارزش نداشت. حکومت او نه فقط برخلاف اخلاق و دین بلکه بر خلاف عدالت و انسانیت بود (کافی است غیر از واقعه طف به واقعه حره نگاهی بیندازید) خب اگر این چنین است امام می تواند سکوت کند امام می تواند آشکارا به مخالفت نپردازد ؟؟؟ گویی حجاب غفلت از مقابل چشمانم کنار رفت ... از طرفی به علت عادت مألوف از گذشته ها که به مناسبت ایام خاص اندکی بیشتر در خصوص موضوع فکر می کنم به‌ سبب ورود ماه محرم،مجدد به مطالعه کتب در زمینه قیام عاشورا مبادرت ورزیدم. یکی از کتاب های مورد مطالعه سیره پیشوایان مهدی پیشوایی بود و با کمال تعجب، نامه ها و سخنرانی هایی از امام دیدم با لحن عتاب آلود ، مخالفت آشکارا با حکومت معاویه و‌ یزید، سخن از برپایی حکومت براساس ارزش های الهی و... حقیقتش انگار بنیان فلسفه بافی هایم ترک برداشته بود می خواستم با تعلیل هایی نظیر اینکه از کجا معلوم این نامه ها مستند باشد خود را دلخوش کنم که از قضا با این کتاب آشنا شدم. صادقانه بگویم فکر نمی کردم مطلب درخوری داشته باشد زیرا که یکی دو اثر دیگر نگارنده را ( البته در حد چند صفحه ابتدایی) مطالعه کرده بودم و قلمشان چنگی به دلم نزده بود، لذا تصور می کردم از این اثر هم طرفی برنمی بندم (اگرچه خدا شاهد است هزاران بار بر خود نهیب می زنم که قضاوت یک اثر که‌ آن را به تمامه و بدون جانبداری نخوانده ای غلط است و بی انصافی اما چه کنم که عادت کرده ام و ترک عادت گاهی موجب مرض است... گاهی البته ) اما این نوبه عزمم را جزم کردم تا زمانی که اثر را کامل نخوانده ام آن را به کناری ننهم لذا مطالعه اوایل کتاب را وانهادم و به دنبال جرقه ای در کتاب بودم که مرا به خواندن ترغیب کند. این جرقه برای من از صفحه ۴۷ و قسمت تحلیل ها زده شد و رفته رفته شوقم برای خواندن بیشتر و بیشتر گردید و به فکر فرو رفتم که رفتارهای به ظاهر متضاد امام چه منظوری می تواند داشته باشد ... کتاب برای من جرقه آفرین بود و قابل تأمل. ذهنم را به ظرایفی رهنمون ساخت که به آن عامدانه بی توجه بودم نمی دانم آیا تحلیل این کتاب هم به واقع تحلیل صحیحی است یا خیر اما در یک کلام تأمل آفرین است... و همین ارزش اثر را دوچندان می کند. بعد از به اتمام رساندن کتاب، مجدد از ابتدای کتاب تا صفحه ۴۷ را مطالعه کردم عجیب اینکه حال، ابتدای کتاب را بهتر می فهمیدم ... تجربه جالبی بود اگر ابتدای کتاب برایتان گنگ می نمود و یا حتی خسته کننده ، تجربه من را به کار بندید شاید برایتان مفید باشد.

لبیک یا حسین ع

خیلی کوتاه بود و مثل کتاب غدیر به کلیاتی پرداخته بودند که بعضی از حرف ها به یکسری از باور های غلطی می پرداخت که در ذهنمون نسبت به حرکت حضرت ساخته شده بود... به نظرم اگر چند بار هم این کتاب کوتاه خونده بشه باز هم میشه نکته جدیدی ازش پیدا کرد چون نوع قلم آقای صفایی طوریه که در نگاه اول شاید نشه به اون نکته ای رسید که مورد هدفشون بوده و نیاز به تکرار دوباره داره...

تحلیلی عمیق و مهم برای جهاد و پس از آن حرکت امام حسین قطعا یکی از بهترین های این ژانر هست ولی در مطالعه برای بار اول قطعا خیلی چیز ها رو متوجه نشدم و نیازمند مطالعه دوباره و سه باره هست

هنوز نخوندم ولی خیلی تعریف شنیدم بازار کتاب قائمیه رایگان عرضه کرده

اگر به دنبال توضیح، تفسیر و استدلالات بیشتری هستید دو جلد کتاب حماسه حسینی شهید مطهری می تواند انتخاب بهتری باشد

مثل همه کتاب های خوب استاد متن این کتاب خیلی ادبیات ساده تری دارد و هر کسی با هر سطح سواد می تواند آن را بفهمد

این کتاب همینطوری سر هم بندی نشده، معلومه نویسنده سر از ادبیات درمیاره و نثر زیبایی داره، مسئله قشنگ باز کرده و توضیح داده، به نظرم واقعا ارزش خوندن داره

نوع نوشتن کتاب بسیار ناخوانا است . خیلی مطالب رو پیچ و تاب داده جوری که با اولین بار خواندن متوجه مطلب نمی‌شوید. اصلا توصیه نمی‌کنم به مطالعه کتاب