نظرات کاربران درباره کتاب زندگی همین است

. اولین نکته‌ی او زبانش است. یک زبان گرم و نرم، انگار که روای یک آدم خوش مشرب باشد. آن‌وقت زبان که عادی شد می‌رسید به بر هم زدن امر قالب در دنیای رمان، مرده‌هایی که سخن می‌گویند، مجری‌هایی که با مرده‌ها حرف می‌زنند و... این کتاب احتمالا برای هر قشری جذاب است، چه در در زبان و چه در برهم زدن نظم دنیایی که مخاطب از آن پا به جهانش می‌گذارد. اما آیا می‌تواند سرافراز از آزمون "چرت و پرت بود" بیرون بیاید؟ فکر نمی کنم بتواند، برای اکثریت مخاطبان مهمل است و احمقانه. خواندنش نیاز به مهارت دارد به گمانم، باید تکلیف را با خودمان روشن کنیم، آیا به دنیال مفهومیم؟ یا به دنبال لذت؟ اگر به دنبال لذتیم، لذتش را دارد، اما این تنها کافی نیست، مردم وقتی می‌روند سینما یک فیلم طنز تجاری ببینند از خنده ها سطحی نتیجه نمیگیرند که فیلم خوب بوده یا بد (که قضاوتی ست احمقانه، خب معلوم است بد بوده) بلکه نگاه میکنند ببینند بالاخره آن پسر خلاف کاره به عشقش رسید یا نه، هرچند خیلی فرقی نمیکند جواب چیست، آن ها حدود 90 دقیقه فیلم بی سر و ته پر از تیکه های زیر شکمی و جنسی و گاه زن ستیزانه دیده اند و دست دور گردن نامزدشان خندیده اند و لذت برده اند، حالا فقط دلیلی میخواهند برای اینکه مطمئن شوند وقت و پولشان را هدر نداده اند و یک معنا و مفهومی هم در فیلم هست، فقط کافی است یک چیزی بشان بدهی، مزخرف ترین هم قبول است. در عوض وقتی مردم به دیدن فیلم هایی میروند که یک نیمچه هنریست، خسته میشوند، حوصله شان سر میرود و به وضوح در آخر فیلم وقتی هنوز تیتراژ پایانی بالا نیامده با صدای بلند جوری که ردیف های جلویی بفهمند میگویند چه مزخرف بود، باور ندارید؟ برای فیلم بعدی اصغر فرهادی که اسکار گرفت و به خاطر اسکارش مردم را گله گله کشاند سینما حاضر شوید ببینید چه میگویند. نکته مهم اما این است که اینجا لذتی در کار نیست (یعنی به طور ساده و عوامانه اش) اما مفهوم و معنا خیلی زیاد است. اما برای مخاطب هیچ ارزشی ندارد، او لذت نبرده، معنا هم بخورد تو سر پدرت. رمان اما قصه‌ی متفاوتی دارد، لذت دارد و مفهوم هم زیاد دارد، اما فهمدن معناهایش نیاز به شناخت کلی نمادِ بیرونی دارد، یا توجه به نمادهایی که در دنیای خود رمان شکل میگیرند. و این مسلکِ سورئال‌هاست. با این حساب از آزمون چرت و پرت بود سرافراز بیرون نمی‌آید و ملت هم یادشان می‌رود چه لذتی ازش برده‌اند. شاید حتی شاکی شوند و کاسه داغ تر از آش و فحش دهند که چرا چنین چیز باحالی انقدر چرت و پرت و بی سر و ته است. اما خب این ها مهم نیست، زندگی همین است.

مطابق سلیقه من نبود خیلی آشفته و بی هدف بود چندین روایت چندین زندگی( فردوسی٫ رییس جمهور/ جنگ, دنیای مرده ها و ....‌ میخواست یه پیامی برسونه به مخاطب ولی از هزار جا گفت.نیمی از شخصیت ها اضافه و به درد نخور بودن هیچ کدوم هدف مشخص یا نتیجه گیری نداشتن همه نصفه و ناقص انتهای کتاب یه جوری تموم میشه که انگار یه کتاب از وسط پاره کردن نصفش بهت ندادن میزنی بره صفحه بعد ولی صفحه بعدی وجود نداره😐. یه داستان کوتاه مثل( بازخوانی زندگی وحشت آور آقای هدایت جبر پور درتشییع جنازه اش )خیلی بهتر از این کتابه

"هرچیزی که میبینی ادامه گذشته ایه که از بینهایت قبل وجود داشته و خود همون چیز باعث ادامه حرکتی میشه، که تا بینهایت بعد وجود داره..." در وصف این کتاب پست مدرن عجیب باید بگم که جمله بالا در بخشی از کتاب از زبان یک "مدفوع" روایت میشه! فضای رمان به شدت سورئاله، شخصیت هایی داره که حتی اسمشون در طول کتاب عوض میشه و یه لحن شیرین که گاهی آدمو به شدت سردرگم میکنه! و هزاران نقطه قوت دیگه که شاید برای یک عده ضعف به نظر بیان!