نظرات کاربران درباره کتاب جنایت و مکافات

بخشی از کتاب: آدم نجیب و حساس،روراست درد دل می کند،آدم زرنگ گوش می دهد و غذایش را می خورد و بعد هم انسان را درسته می بلعد🙂

کتاب جنایت و مکافات یکی از جالب ترین و هیجان انگیز ترین کتاب های که تا حالا خوندم., یه شاکار ادبی که پس از سال ها که نوشتار می گذره باز هم جالب و خواستی. البته باید این رو بگم فضا سازی داستان یه کم زیاد و اسم هاش برای ما که خیلی کم با اسامی روسی آشنای داریم سخته. درباره فضا سازی کتاب نه تهنا مشکل نیست بلکه نقطه قوت کتاب چون این کتاب در اثر نوشته شده که مردم به جز کتاب خوانند تفریحات زیادی نداشت و نویسنده به عنوان خلاق یک اثر برای جلب نظر خواننده دست به همچن فضا سازی های زده. غیر از آن فضا سیاه و فقر رمان که شخصیت اصلی با آن سر و کار دارد نه تنها سیاه نگاری نیست بلکه حقیقت آن دوران بیش تر مردم روس است. خلاصه بگذریم نتها این کتاب بلکه توصیه می کنم که تمام نوشته های داستایفسکی رو مطالعه کنید .

بهترین ترجمه این کتاب مال کیهه

عالیه اگر از کتاب هایی با زمینه ی پنهان روانشناسی و فلسفه لذت می برید.این کتاب رو پیشنهاد میکنم واقعا آدمو تحت تاثیر قرار میده.

از اسامی سخت و گیج کنندش که بگذریم واقعا داستان پردازی فوق العاده ای داشت.شما رو توی تاریکی محض قرار میده و در نهایت... :)) خیلی جذاب بود.

بسیار بسیار خوب بود به نظر من.ترجمه هم مشکلی نداشت.داستان خواننده رو درگیر خودش می کنه.به شخصیت ها هم خوب پرداخته شده بود.البته نویسنده فضای اون جامعه رو بطور کلی سیاه تعریف کرده بود و اکثر آیتم ها منفی بود که این هم از ویژگیهاش بود.

عالی.یک شاهکار ادبی روانشناسانه.

جزو شاهکتر های ادبی ست بیست...

یکی از رمانهای عالی.ولی باید چند نکترو گفت.از اسامی زیاد استفاده میشه .نامها روسی و گاهی به یاد سپردنشون سخته.فضای رمان فضای تاریکیه که همش راجب فقرو بدبختیو جنایتو مریضی....میگذره.ولی داستان پردازی بسیار عالی و گیرا.کتاب راجب یک جوان روس است که فقر شدید مالی داره و به خاطرش دست به یک جنایت میزنه.بیشتر رمان مریضه و در حال جنگیدن با خودش.بعضی وقتا کاراش اعصاب ادمو خورد میکنه.کتاب خوب و دوست داشتنیه اگه با حوصله بخونیدش

واقعا داستایفسکی نویسنده عالیییه تمام کتاباش نکات بسیار زیاد وعمیقی داره که با واقعیت رابطه ای کاملا مستقیم داره ، شاید بعضیا بگن ایتماش منفیه اما بنظرم این ایتمای منفی جزوی از واقعیته و ما نمیتونیم تغیررش بدیم....♥♡♥♡♥♡

بهتر از این رمان داریم؟بهتر از داستایوفسکی نویسنده ای هست اصلا؟؟؟؟😍

آقا قشنگ بود اما یجاهایی دیگه ادم حوصله اش سر میرفت، زیاده گویی داشت. اسم ها رو هم ادم یادش میره، خود راسکولنیکوف شونصد تا اسم دیگه داشت!

داستایوفسکی بی نظیره واقعا 😍❤

ترجمه بسیارزیبا و روان این اثر، یادمهری آهی را زنده کرد، برای استاد نسرین مجیدی آرزوی سلامتی داریم

کتاب خوبی بود عاشق داستایوفسکی هستم با این شخصیت پردازی هاش که به ادم علم مردم شناسی می ده یک قسمت از کتاب سونیا دریافت...این اصول جایگزین مذهب او شده است...

کلش چند صفحه اس؟

از نظر من کتاب خوبی بود از اواسط داستان که نسبت به اسامی آشنایی داری جذاب‌تر میشه ولی اوایل بخاطر سپردن اونهمه اسم عجیب و غریب واقعا. سخت و حوصله بر هست اگه مترجم یه کم اسامی رو ساده تر می‌کرد جذاب تر میشد لازم نبود تو کل داستان اسامی با نام خانوادگی و شجره نامه گفته بشه بعصی شخصیت های داستان مثل لوژین دو تا اسم داشتن که آدمو گیج میکرد

تعریف دین در جامعه و اثرش روی هدف و معنای زندگی موضوع کلی این رمان بود. دینی با تزویر، تقلید، اجبار و سرزنش یا دینی با صداقت، تفکر، پذیرش و عشق؟

مرد، عجب چیزی بود.

اسم کاراکترا یه هزار صفحه ای طول میکشه دستت بیاد 🤣 مثلا اسم کاراکتر اصلی : (رودیون رومانوویچ راسکولنیف)

واقعا بی نظیر بود، حتما حتما حتما خواندن این کتاب بی‌نظیر رو از دست ندهید

به نظرم ترجمه خوبی نشده

در کل خب نقد ب جوامع و زشتی هاشونه اما ی جاهایی پرگویی میشه و حس می‌کنی چرنده و مبهم. حوصله سر بر میشه و میگی ول کن بابا نخونمش. داستان ی فضای سیاه و خاکستریه که حتی وقتی هم سیاه ترین افراد سپید میشن باز کارشون محو میشه. نمیدونم اما خیلی کم میشه ک باهاش بخندی یا گریه کنی یا ب فکر ژرف فرو بری یا از قتل یکیشون ناراحت بشی یا حق رو ب قاتل بدی. خب تا تهش خوندم بزحمت. ی پایان مه آلود داشت. نمیدونم والا داستان هدف بزرگی هم توش نیس. بنظر ی بیماره ک فکر می‌کنه خاصه و حتی پیامبر نوین.مثل خیلی بیمارهای روحی دیگه. و ماجراهای زشت ک یا ناشی از فقره یا جهل و فساد و... اگه بخوام اینو در مقایسه با خوشه های خشم یا فعلا خوبم بگم میگم ک این هیچی نیس پیش اونها. پایان خوشه های خشم خودش ی دنیا بود. در کل که نه ، شاهکاری نیس‌ اینجور که همه میگفتن. تهش نمیگی به عجب کتابی خوندم البته بد نیست ولی شاهکارم نیس. کیف نمیکنی با خط سیر داستان و اتفاقاتش. ی موضوع معمولی و ی پایان مبهم. میگه خب فقط ۷ سال مونده. انگار ۷ سال الکیه.کل این قضایا زیر یکسال شده بعد... در کل که امیدوارم فقط اون ۷ سال سپری بشه و ارزش این همه بدبختی رو داشته باشه و بتونن با هم از زندگی لذت ببرن. همین. پایانش خستگیم رو در نکرد. « برادران کارامازوف » دارم میخونم از این خیلی بهتره. اونو بخونید.

مطابق با سلیقه من نبود.