نظرات کاربران درباره کتاب جنایت و مکافات

بخشی از کتاب: آدم نجیب و حساس،روراست درد دل می کند،آدم زرنگ گوش می دهد و غذایش را می خورد و بعد هم انسان را درسته می بلعد🙂

کتاب جنایت و مکافات یکی از جالب ترین و هیجان انگیز ترین کتاب های که تا حالا خوندم., یه شاکار ادبی که پس از سال ها که نوشتار می گذره باز هم جالب و خواستی. البته باید این رو بگم فضا سازی داستان یه کم زیاد و اسم هاش برای ما که خیلی کم با اسامی روسی آشنای داریم سخته. درباره فضا سازی کتاب نه تهنا مشکل نیست بلکه نقطه قوت کتاب چون این کتاب در اثر نوشته شده که مردم به جز کتاب خوانند تفریحات زیادی نداشت و نویسنده به عنوان خلاق یک اثر برای جلب نظر خواننده دست به همچن فضا سازی های زده. غیر از آن فضا سیاه و فقر رمان که شخصیت اصلی با آن سر و کار دارد نه تنها سیاه نگاری نیست بلکه حقیقت آن دوران بیش تر مردم روس است. خلاصه بگذریم نتها این کتاب بلکه توصیه می کنم که تمام نوشته های داستایفسکی رو مطالعه کنید .

بهترین ترجمه این کتاب مال کیهه

عالیه اگر از کتاب هایی با زمینه ی پنهان روانشناسی و فلسفه لذت می برید.این کتاب رو پیشنهاد میکنم واقعا آدمو تحت تاثیر قرار میده.

بسیار بسیار خوب بود به نظر من.ترجمه هم مشکلی نداشت.داستان خواننده رو درگیر خودش می کنه.به شخصیت ها هم خوب پرداخته شده بود.البته نویسنده فضای اون جامعه رو بطور کلی سیاه تعریف کرده بود و اکثر آیتم ها منفی بود که این هم از ویژگیهاش بود.

از اسامی سخت و گیج کنندش که بگذریم واقعا داستان پردازی فوق العاده ای داشت.شما رو توی تاریکی محض قرار میده و در نهایت... :)) خیلی جذاب بود.

عالی.یک شاهکار ادبی روانشناسانه.

جزو شاهکتر های ادبی ست بیست...

واقعا داستایفسکی نویسنده عالیییه تمام کتاباش نکات بسیار زیاد وعمیقی داره که با واقعیت رابطه ای کاملا مستقیم داره ، شاید بعضیا بگن ایتماش منفیه اما بنظرم این ایتمای منفی جزوی از واقعیته و ما نمیتونیم تغیررش بدیم....♥♡♥♡♥♡

یکی از رمانهای عالی.ولی باید چند نکترو گفت.از اسامی زیاد استفاده میشه .نامها روسی و گاهی به یاد سپردنشون سخته.فضای رمان فضای تاریکیه که همش راجب فقرو بدبختیو جنایتو مریضی....میگذره.ولی داستان پردازی بسیار عالی و گیرا.کتاب راجب یک جوان روس است که فقر شدید مالی داره و به خاطرش دست به یک جنایت میزنه.بیشتر رمان مریضه و در حال جنگیدن با خودش.بعضی وقتا کاراش اعصاب ادمو خورد میکنه.کتاب خوب و دوست داشتنیه اگه با حوصله بخونیدش

بهتر از این رمان داریم؟بهتر از داستایوفسکی نویسنده ای هست اصلا؟؟؟؟😍

کتاب معروفی از نویسنده شناخته شده روسی فئودور_داستایوفسکی قتلی توسط پسر جوان تحصیلکرده, از خانواده محترمی اتفاق می افتد."راسکولنیکف"نه کمبود محبت دارد,نه سنگدل است,نه به قصد دزدی اینکار را می کند. نه دلایل رایج دیگری مثل انتقام. همین باعث می شود داستان را دنبال کنیم تا ببینیم این دانشجوی فقیر چرا دست به چنین جنایتی می زند. مرضی که او دارد به نظرم,خودبزرگ بینی و تکبر است که وقتی شخص به آن مبتلا می شود تصور می کند در همه امور محق است.تا آنجا که اگر کسی انسان بدی بود, به قول راسکولنیکف شپش است و می توان جان او را گرفت. جانی که تو به او نداده ای که از او بستانی. تکبر خطرناک است و ما در زمان خودمان هم به آن بسیار مبتلا هستیم. همین فحاشی ها, همین تحمل نکردن عقاید دیگران, و خیلی های دیگر از اینجا سرچشمه می گیرد که ما مرکز عالمیم و دیگری ذره ناچیزی ست. پس فحشش می دهیم, تمسخرش می کنیم و حتی می کشیمش. در صورتی که انسان به ذات خود محترم است به قول قران لقد کرمنا بنی آدم. نویسنده برای عشق و ایمان به خدا احترام زیادی در داستان قائل شده, و اینها را عامل رهایی و نجات می داند. شخصیت های اصلی داستانش را با توسل به این دو عامل از سقوط حتمی نجات می دهد و به زندگی بر می گرداند

آقا قشنگ بود اما یجاهایی دیگه ادم حوصله اش سر میرفت، زیاده گویی داشت. اسم ها رو هم ادم یادش میره، خود راسکولنیکوف شونصد تا اسم دیگه داشت!

داستایوفسکی بی نظیره واقعا 😍❤

ترجمه بسیارزیبا و روان این اثر، یادمهری آهی را زنده کرد، برای استاد نسرین مجیدی آرزوی سلامتی داریم

کتاب خوبی بود عاشق داستایوفسکی هستم با این شخصیت پردازی هاش که به ادم علم مردم شناسی می ده یک قسمت از کتاب سونیا دریافت...این اصول جایگزین مذهب او شده است...

کلش چند صفحه اس؟

مرد، عجب چیزی بود.

اسم کاراکترا یه هزار صفحه ای طول میکشه دستت بیاد 🤣 مثلا اسم کاراکتر اصلی : (رودیون رومانوویچ راسکولنیف)

سلام ببخشید من کتابو خرید کردم پول هم کسر شد اما کتاب واسم نیومد الان باید چیکار کنم

واقعا بی نظیر بود، حتما حتما حتما خواندن این کتاب بی‌نظیر رو از دست ندهید

به نظرم ترجمه خوبی نشده

در کل خب نقد ب جوامع و زشتی هاشونه اما ی جاهایی پرگویی میشه و حس می‌کنی چرنده و مبهم. حوصله سر بر میشه و میگی ول کن بابا نخونمش. داستان ی فضای سیاه و خاکستریه که حتی وقتی هم سیاه ترین افراد سپید میشن باز کارشون محو میشه. نمیدونم اما خیلی کم میشه ک باهاش بخندی یا گریه کنی یا ب فکر ژرف فرو بری یا از قتل یکیشون ناراحت بشی یا حق رو ب قاتل بدی. خب تا تهش خوندم بزحمت. ی پایان مه آلود داشت. نمیدونم والا داستان هدف بزرگی هم توش نیس. بنظر ی بیماره ک فکر می‌کنه خاصه و حتی پیامبر نوین.مثل خیلی بیمارهای روحی دیگه. و ماجراهای زشت ک یا ناشی از فقره یا جهل و فساد و... اگه بخوام اینو در مقایسه با خوشه های خشم یا فعلا خوبم بگم میگم ک این هیچی نیس پیش اونها. پایان خوشه های خشم خودش ی دنیا بود. در کل که نه ، شاهکاری نیس‌ اینجور که همه میگفتن. تهش نمیگی به عجب کتابی خوندم البته بد نیست ولی شاهکارم نیس. کیف نمیکنی با خط سیر داستان و اتفاقاتش. ی موضوع معمولی و ی پایان مبهم. میگه خب فقط ۷ سال مونده. انگار ۷ سال الکیه.کل این قضایا زیر یکسال شده بعد... در کل که امیدوارم فقط اون ۷ سال سپری بشه و ارزش این همه بدبختی رو داشته باشه و بتونن با هم از زندگی لذت ببرن. همین. پایانش خستگیم رو در نکرد. « برادران کارامازوف » دارم میخونم از این خیلی بهتره. اونو بخونید.

طولانی بودن و حوصله آدم رو سر میبره و داستان چندان آموزنده نیست

مطابق با سلیقه من نبود.