نظرات کاربران درباره کتاب هویت

این کتاب را نسبت به کتاب‌های "سبکی تحمل‌ناپذیر هستی" یا همون بار هستی و کتاب "شوخی" کوندرا، کمتر دوست داشتم. اما این جمله معنیش این نیست که کتاب بدی باشه:) این کتاب یکی از بهترین داستان‌ها درباره مفاهیمی مانند "کژفهمی" و "پیش‌داوری" هستش. داستان درباره یه زوجه که در جریان رابطه‌شون به یک مشکل بر می‌خورن. مشکل این بود که زن احساس می‌کنه به اندازه کافی جذاب نیست، چون سنش بالا رفته. مرد تصمیم می‌گیره در قالب یک ناشناس نامه‌ای رو برای زن بنویسه، زن تصور اشتباهی از این نامه پیدا می‌کنه و این قضیه مثل گلوله برفی که شروع به غلطیدن می‌کنه و تبدیل به بهمن می‌شه، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شه. دلیل اصلیش هم به نظر من اینه که بین دو طرف "گفتگو" شکل نمی‌گیره. این ایده تا حدودی در سبکی تحمل‌ناپذیر هستی و شوخی هم بهش پرداخته شد. اما موضوع اصلی این دو کتاب نبوده. اما تو این کتاب تبدیل به موضوع اصلی شده. حجم کتاب هم خیلی کمه. برای همین پیشنهاد می‌کنم بخونین. به یک بار خواندن می‌ارزه.

در این رمان میلان کوندرا میگه در این دنیای پر از تناقض،عقده، وسواس ،درد ،هزیان و رنج مدام تنها پناه گاه آدمی عشق است. تک تک جملات این رمان روانشناسنه و عمیق است. ترجمه کتاب خوب بود افسوس که بخش‌های از کتاب سانسور شده بود... به امید روزهای آزاد پر از عشق بدون سانسور...

خیلی قشنگ بود.از اینکه ظریف ترین و ناپیدا ترین احساسات آدم رو میشناخت و خیلی دقیق شرح میداد خیلی خوشم اومد

کتاب با یک سو تفاهم در یک رابطه شروع میشه و مثل باقی آثار کوندرا سرشار از نکات و ظرایف روابط انسانیست . کلا کتابهای کوندرا رو پیشنهاد میکنم .

اولین کتابی بود که از کوندرا خوندم. شاید انتخابم اشتباه بود. در کل داستان خوب بود ولی آخرش خیلی نامانوس بود با کل کتاب.

کوندرا در این کتاب در شکافتن دلایل کنشها و واکنشهای فرد در روابط عاطفی (بوسیله نمایش حس موجود از زاویه دید هر دو سوی یک ماجرا) و قراردادن خواننده در جایگاه یک بیننده بی طرف که در هر لحظه با یکی از طرفین همزاد پنداری می کند، بسیار موفق می باشد. خواننده برای بسیاری از هجمه های فکری شخصیتهای اصلی داستان، نمونه های درونی پیدا می کند، هرچند که گاهی این بروز حس های گوناگون، کمی اغراق آمیز به نظر می رسند. در کنار پردازش خوب حس و فکر در این داستان، سیر روایی بیش از آنکه به یک داستان پرکشش نزدیک باشد به یک رویای آشفته شبیه است. البته که شاید مقصود نویسنده نیز همین بوده باشد.

به نظر من جالب بود البته شاید برای همه مناسب نباشد

شماره ۵۴: یک رمان با تم فلسفی که روابط و عواطف پیچیده و سوء تفاهم های بین زوج ها رو به تصویر میکشه.. البته با همه ی باور های نویسنده موافق نیستم مثل اونجایی که به زور میخواد توجیه کنه : اینکه یک زن از مرگ فرزند خودش خوشحال و مسروره چیز عجیبی نیست و حق داره...! . شاید از این کتاب خوشتون نیاد و حوصله‌تون سر بره شاید هم مثل بعضیا ازش یه اسطوره بسازید! ولی به نظرم یه چیزیه بین این دو تا 👆 . در ضمن ترجمه هم خوب نبود 👎

پیش‌داوری، پنهان‌کاری... یه بار خوندنش میارزه.

نکات آموزنده هم داشت ولی گنگ ونامفهوم بود، اواخرکتاب کمی بهترشد ولی پایانی غیرمنتظره وباز داشت، نتیجه ای نداشت، تشکرازطاقچه.

زیاد از خوندنش لذت نبردم ولی در مجموع نکات پندآموزی هم داره

نتونستم تا اخر پیش برم

تـــا حالــــــــــا هرچـــــی از مــیلان کوندرا خوندم چیزی نبوده جز شاهکار این کتاب هم مستثنی نیست و یک شاهکار به تمام عیاره نمیتونم در وصف این کتاب چیزی بگممم فقط توصیه شدید میکنم که بخونید لطفن بخونیدش .