نظرات کاربران درباره کتاب فرار به غرب

خب محسن حمید با این کتاب نامزد بوکر شده منم برنده بوکر زیاد خوندم و اعتبار جایزه بهم ثابت شده برا همین اسم این کتاب و بوکر و حمید کنار هم ک میاد بدم نمیاد کتابو بخونم، ولی مواجهه با کتاب یه فاجعه‌س هم از نظر محتوایی هم از لحاظ فرمی. یه داستان سرراست با تمِ نخ‌نمای مهاجرت ک نویسنده ب زور اونو انداخته تو جاده رئالیسم جادویی ک نه حرفی برای گفتن داره نه اصلا بلده حرف بزنه! حالا ترجمه و سانسور و اینا رو نباید جوری جلوه داد ک یه شاهکارِ مخملی رو نابود کردن چون هرچی باشه با همین سیستم من کتاب میخونم و کتاب خوب هم زیاد خوندم. نمیخوام نقد کنم چون اصلا قابل نقد نیست ولی اینارو نگم غمباد میگیرم ک دیگه ادبیات ب کجا رسیده ک چ کتابی نامزد جایزه میشه و حلواحلوا. یه نثر ابتدایی و شلخته و پاره‌پاره با صحنه‌هایی از چهارگوشهٔ جهان!( الکی مثلا چ نویسندهٔ جهان‌وطنی!) ک ب نظر من همه خرده روایت‌های بریده اضافیه و باید حذف بشه. میشه خیلی مسلط‌تر و قوی‌تر یه حرف تکراری رو زد ک تاثیر بیشتر داشته باشه. محتوا ک اندر مصائب مهاجران و بدبختیِ جهان سومه ک خب چیز جدیدی نیس و بچه‌گانه روایت میشه نه پیوند متن وجود داره و نه پیرنگ و نه شخصیت‌پردازی( محض نمونه باید گفت انقد شخصیت‌های کتاب بی‌جان و بی‌هویت هستن ک ما یه شخصیت داریم ک بابای سعید؛ یکی از نقش‌های اصلی کتابه و تا آخر کتاب حتی اسم نداره و فقط میگه «پدر سعید!». اسم نداشتن و نصفه‌نیمه داشتن خودش یه تکنیکه و زیاد استفاده شده ولی اینو صرفا مثال زدم از مقوا بودن شخصیت‌ها و حرفم فقط اسم نداشتن نیس).کتاب انقد خام و ابتدائه ک اصلا انگار مشقِ شبِ یه بچه دبستانی برا موضوع انشای مهاجرته!!! جوری ک اگه من جا معلمش باشم به نویسنده میگم:«محسن جان! دغدغه‌مند بودن اونم در این سن برا شما خیلی فوق‌العاده‌س و راهگشا و استعداد نوشتن هم داری و حتما در آینده پیشرفت میکنی ولی خیلی کشش دادی نود درصد متن اضافیه، رو اون ده درصد باقی مانده‌ش هم باید خیلی بیشتر کارکنی تا آخرش توی روزنامه دیواری مدرسه چاپش کنیم نشون باباننه‌ت بدیم ک ذوق کنی، بیا اینم جایزه‌ت! » و یه دونه شکلات میذارم کف دستش ک بره خوش باشه. خلاصه اسم بوکر ک برا من با این کتاب بدنام شد. یه جورایی یاد بوق و کرنای جهانی برای جایزه دادن و رسانه‌ای کردنِ هم‌وطن محسن حمید خانم ملاله یوسفزی افتادم ک سال ۲۰۱۴ به عنوان جوان‌ترین برنده جایزه صلح نوبل و کلی جایزه دیگه شد! فک کنم دستور پخت اینجور جایزه دادن‌ها یه ذره جوگیری به اضافه‌ی مسائل بسیارِ پشت پرده‌ی دیگه‌س ک دیگه باعث کشش بیشتر بحث میشه، تا همینجا رو هم خیلی با خودم کلنجار رفتم تا بگم یا نگم ک یه ذره‌شو گفتم بقیه‌ش اصلا در صلاحیت من نیس و باعث این میشه ک منِ روسیاه، روسیاه‌ترترترترتر!!!

دوستان به برگردان بد و اشتباه اشاره کردند ولی خود موضوع روایت و جنس و لحن داستان تا صفحه ی ۴۰ که من خوندم در حد انشاء مدرسه یا خاطرات پراکنده و شلخته بود .

خفه شدم تا تموم شد

ترجمه این کتاب یک پرت و پلای تمام عیار بود

سلام اصل کتاب احتمالا خیلی بهتر بوده اما سانسور و ویراستاری بد کار ترجمه رو هم تحت الشعاع قرار داده. علی ایحال پیوسته خوندمش .

به نظرم ترجمه اش افتضاح هست و همه هیجان کتاب رو گرفته

چرا از مترجم ناشناس و انتشارات ضعیف؟ کتاب به این مهمی؟

این چه سمی بود من خوندم ... حیف وقت و زمان

سانسور و ویراستاری و ترجمه بد کل روح داستانو از بین برده و این دو ستاره هم فقط برای اونه.

من که نخوندم ولی به نظر میرسه رمان غمگینی باشه میل به خوندنش ندارم

نویسنده در بعضی صفحات کلی گویی کرده و در بعضی صفحات دیگر از ریزترین جزییات نگذشته است.وی بدون اینکه نام زادگاه سعید و نام شبه نظامیان را بنویسد روند داستان را پیش برده و اینکه اشاره به درهایی کرده که مشخص نشده منظورش از درها چیست.اشتباهات املایی هم در نوشته بچشم میخورد.

ترجمه‌ی این کتاب افتضاح بود. مترجم چه اصراری داشت از کلمات بی روح استفاده کنه؟ اینکه یه مقاله‌ی علمی نیست! با این حال فکر میکنم حتی بدون ترجمه‌ی بد هم این کتاب ارزش این همه توی بوق و کرنا کردنو نداشته باشه. انگار یه بچه دبیرستانی خواسته یه داستان کلیشه‌ای برای محکوم کردن زندگی آدم بزرگا بنویسه و توش نهایتو دقتو به کار برده تا خودش هم آدم بزرگ به نظر برسه. به قول استاد: بسیار مقوا!

ناشر بهتری چاپ نمی کند؟