نظرات کاربران درباره کتاب گیتانجلی

«آن جا که جان را بیمی نیست و سر، بلند است؛ آن جا که دانش آزاد است؛ آن جا که جهان را دیوارهای تنگ خانه‌ها تکه‌تکه نکرده‌اند؛ آن جا که کلمات از عمق حقیقت بیرون می‌آیند؛ آن جا که تلاشِ بی خستگی، دست‌هایش را به طرف کمال دراز می‌کند؛ آن جا که نهر زلالِ خِرد راهش را در شنزار غم‌انگیز عادات مرده گم نمی‌کند؛ آن جا که تو جان را به اندیشه و کردارِ همیشه گسترنده راهنمایی می‌کنی_ ای پدر، کشورم را در آن بهشتِ آزادی بیدار کن.»

«یازده» رها کن این ذکر گفتن و غزل خواندن و تسبیح گرداندن را! در کنجِ تاریکِ تنهای معبد با درهای بسته که را می‌پرستی؟ چشم‌هایت را باز کن و ببین که خدایت رو‌به‌رویت نیست! او آن‌جاست که برزگر، زمین سفت را شخم می‌زند؛ او آن‌جاست که راه‌ساز سنگ‌ها را می‌شکند. او با آن‌هاست در آفتاب و در باران، و پیرهنش همه خاکی‌ است. آن ردای مقدس را درآور و حتا مثل او روی زمین خاک‌آلود بنشین! رهایی؟ کجا باید دنبال رهایی گشت؟ استاد ما بند‌های آفرینش را شادمانه به خودش بست؛ او تا ابد به همه‌ی ما بسته است. از مراقبه هایت بیرون بیا و گل‌ها و بخورت را کنار بگذار! چه غم اگر لباست پاره و کثیف شود؟ با همان رنج و عرق جبینت به دیدارش برو و در کنارش بایست.

کتاب قشنگی بود ، نقاشی های تاگور خیلی باحال بودن و بعضی جاها متوجه نشدم چی کشیده

بعضی از بند هاش که مخاطبش خداست،قربون صدقه خدا رو میره که مشابهش یا حتی بهترش رو میشه تو دعاهای کمیل و .... خوند. از بعضی بندهایی که مث این عاشق های افسرده حرف میزنه، خوشم نیومد.با آه و ناله کردن و حالت مالیخولیایی که داره،قشنگ روحیه هندی هارو نشون میده.

کتاب خوبی است

این کتاب ر برای چالش کتابخوانی ۱۴۰۳ انتخاب کردم و بعد نخوندمش. از تاگور خیلی سال پیش چن تا داستان کوتاه خونده بودم اما از این شعرهاش خوشم نیومد. کتاب ر به علاقه‌مندان شعر غیرفارسی، معنویت و عرفان هندی پیشنهاد می‌کنم. مترجم تو مقدمه‌ی کتاب شعر تاگور ر تحلیل و بررسی کرده، اگه کسی دوست داشته باشه خوبه اما طولانی بود، خوشم نیومد. یاد شعرهای خلیل جبران افتادم که اونا ر هم نخونده خوشم نیومد. نکته‌ی جالب برای من فقط عکس‌ها و نقاشی‌هاش بود. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳